• Εκείνα που θεωρούσαμε δεδομένα χάθηκαν στα απανωτά χτυπήματα των κρουσμάτων και των lockdown
• Το μέλλον κρίνεται από την υπεύθυνή μας στάση και συμπεριφορά

Γράφει η Χρύσω Αντωνιάδου

Πέρασε κιόλας ένας χρόνος. Ένας χρόνος αγωνίας, ανασφάλειας, φόβων, πολλών και ποικίλων φόβων, στεναχώριας. Ένας χρόνος με τις μάσκες και τις προσωπίδες, καλυμμένα πρόσωπα, όσο που φαίνονται τα μάτια μας, ακόμη κι αν αυτά τα λένε όλα, ένας χρόνος να στέλλουμε μηνύματα ακόμη και για τα αυτονόητα, τα βασικά.

Ένας ολόκληρος χρόνος με σκαμπανεβάσματα, σαν το γιο γιο, μεταπτώσεις στην ψυχική μας υγεία, με ένα σωρό «θέλω αλλά δεν μπορώ», «ζω αλλά μόνο που επιβιώνω», ένα χρόνο με χάλια την ψυχική μας υγεία.

Ζούμε έναν ολόκληρο χρόνο μακριά από δικούς μας ανθρώπους, μακριά από τους γονείς, τους φίλους, τα ταξίδια, τις συναθροίσεις, τις συναυλίες και τα θέατρα. Εκείνα που θεωρούσαμε δεδομένα και βέβαια χάθηκαν στα απανωτά χτυπήματα των κρουσμάτων και των lockdown, στους αναγγελθέντες θανάτους ανθρώπων που έφυγαν
μόνοι, χωρίς ένα χέρι βοηθείας ή στους συγγενείς που αγωνιούν για την τύχη τους, στους κουρασμένους νοσηλευτές και νοσηλεύτριες που, παρά την πίεση και την κούραση, έχουν να διαχειριστούν εκτός από την ασθένεια και τους φόβους, τις αγωνίες και τα παράπονα των ασθενών. Μέσα σε δύσκολες εργασιακές συνθήκες να βλέπουν κατάματα τη ζωή και τον θάνατο.

>>> Όλες οι απόψεις που φιλοξενεί η Brief <<<

Η επόμενη μέρα…

Πώς θα είναι η επόμενη μέρα; Πώς θα είναι το μέλλον μας; Το κοντινό μας μέλλον. Αυτό εξαρτάται από τον καθένα και την καθεμιά, από την υπεύθυνη μας στάση και συμπεριφορά.

Όπως αναφέρει η ΠΑ.ΣΥ.ΝΟ. σε μήνυμά της με την ευκαιρία του Πάσχα: «Σας εκλιπαρούμε να είστε συνεπείς στην τήρηση των οδηγιών και στη σχολαστική εφαρμογή των μέτρων προστασίας και αποστασιοποίησης. Αντιλαμβανόμαστε πως κουραστήκατε, σωματικά και ψυχολογικά. Όμως, σκεφτείτε τους λειτουργούς υγείας, τους νοσηλευτές
των ΜΕΘ που δίνουν κάθε μέρα τις μάχες τους, με νύχια και με δόντια. Μήπως αυτοί δεν είναι άνθρωποι; Αυτοί δεν έχουν οικογένειες και παιδιά; Μακάρι να μπορούσατε να περάσετε από τις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας και να δείτε τη μάχη μεταξύ ζωής και θανάτου που δίνουν οι ασθενείς και την παράλληλη τη μάχη που δίνουν οι επαγγελματίες υγείας».

Μια δοκιμασία

Ο Covid -19 αποτελεί μια δοκιμασία όχι μόνο για τα συστήματα υγείας και τους μηχανισμούς αντιμετώπισης μολυσματικών ασθενειών, αλλά και της ικανότητας τού κάθε πολίτη να εργάζεται από κοινού με τον συμπολίτη του για το κοινό καλό. Αυτή τη φορά η υγεία τού κάθε ανθρώπου κρίνεται από την υγεία όλων όσων ζουν μαζί του, δίπλα του, στη γειτονιά του, στην κοινότητά του, στη χώρα του.

Να απαντήσουμε, λοιπόν, στον κορωνοϊό με σεβασμό προς τον συνάνθρωπο, εμπιστοσύνη, ενσυναίσθηση και σωστή πληροφόρηση. Γιατί στο τέλος της ημέρας δεν περισσεύει κανένας και καμιά.