• Aκόμη κι εσύ που έκανες το «Je m’ en fous» τρόπο ζωής 
• Δικαίωμά σου να εκτίθεσαι σε κίνδυνο, όμως σκέψου και τους άλλους

ΓΡΑΦΕΙ ΧΡΥΣΩ ΑΝΤΩΝΙΑΔΟΥ

Η ιστορία έχει αποδείξει πως ο κόσμος ξεχνά μεγάλες ανατροπές, μεγάλα γεγονότα, μεγάλα συμβάντα. Χρηματιστηριακή κρίση, Μαρί, κούρεμα καταθέσεων, πανδημία.

Εδώ και ενάμιση και πλέον χρόνο ολόκληρος ο πλανήτης ζει και αναπνέει υπό την απειλή ενός θανάσιμου εχθρού, που ήλθε απρόβλεπτα στη ζωή μας, ακύρωσε τις αποφάσεις μας, ανάστειλε τα όνειρά μας, έφερε μεγάλες ανατροπές. 

Όλα όσα συνέβησαν τον τελευταίο χρόνο στον καθένα, στην κάθε οικογένεια, στην κάθε επιχείρηση, στον κάθε εργαζόμενο είναι προσωπικά αλλά ταυτόχρονα και συλλογικά. Γιατί πλήττουν τον τόπο, «σκοτώνουν» την οικονομία, επηρεάζουν την προσωπική και επαγγελματική μας ζωή. Τα απανωτά lockdown, τα sms, τα κέρφιου και η διακίνησή μας, υπό αυστηρές προϋποθέσεις, επηρέασαν την ψυχολογία μας, αλλά ταυτόχρονα τον τρόπο που δουλεύουμε, συναναστρεφόμαστε, κοινωνικοποιούμαστε, πραγματοποιούμε τις συναλλαγές μας.

Μέχρι που δώσαμε όλοι έξω. Η ζωή μας, η κλεμμένη ζωή μας, επέστρεψε πίσω. Βγήκαμε στις εξόδους, στα πάρτι, στους γάμους, στα μπαράκια, στις θάλασσες. Βγάλαμε τις μάσκες, αγκαλιαστήκαμε, ζήσαμε… Όμως, ο εχθρός οχυρώνεται, γίνεται δυνατότερος, πιο επικίνδυνος, πιο σκληρός και αδυσώπητος. 

Δυστυχώς εμείς δεν μαθαίνουμε ποτέ από τα λάθη μας. Είμαστε μεν ένας λαός υποτακτικός αλλά ταυτόχρονα κάνουμε τα δικά μας όταν προσπαθήσουν να μας επιβληθούν. Δέχομαι πως ο κόσμος κουράστηκε, δέχομαι πως ο κόσμος θέλει να χαλαρώσει, να πάει ταξίδι, να βγει έξω, να πάει διακοπές, να πάει θάλασσα. Δέχομαι πως οι νέοι ζουν πρωτόγνωρες καταστάσεις και δεν αποδέχονται εύκολα την κατάσταση. Τώρα που έχουν την ευκαιρία, τα ξέχασαν όλα Μεταλλάσσεται…

>>> Όλες οι απόψεις που φιλοξενεί η Brief <<<

Όμως, δυστυχώς για την ανθρωπότητα, αυτός ο ύπουλος ιός βρίσκεται στην κοινότητα, μεταλλάσσεται, γίνεται πιο επιθετικός και θα παραμείνει μαζί μας, φαίνεται για πολύ ακόμη. Έτσι, εξ ανάγκης, οφείλουμε να είμαστε προσεκτικοί, συνειδητοποιημένοι, καθώς η νέα μετάλλαξη είναι πιο επιθετική. Το θέμα είναι απλό: Ίσως να μην θέλεις να εμβολιαστείς, είναι ελεύθερο δικαίωμά σου παρά τις απόψεις μας, όμως δεν έχεις κανένα δικαίωμα να σπέρνεις τον ιό και να θέτεις σε κίνδυνο τη ζωή άλλων ανθρώπων, εμβολιασμένων ή μη. Υπάρχουν ανάμεσά μας ηλικιωμένοι, ευπαθείς, ακόμη και παιδιά, που πολλές φορές είναι αδύναμοι να αντιδράσουν όταν εσύ με τσαμπουκά σκορπάς φιλιά, δεν φορείς μάσκα, δεν τηρείς την απόσταση, και δεν λαμβάνεις ούτε τα βασικά μέτρα που συστήνουν οι επιδημιολόγοι.

Είναι δικαίωμά σου να θέτεις τον εαυτό σου σε κίνδυνο γιατί δεν πιστεύεις στους ιούς, γιατί πιστεύεις στα τσιπάκια του Bill Gates ή γιατί μελέτησες το θέμα, έγινες εμπειρογνώμονας, και δεν αποδέχεται τις απόψεις των επιδημιολόγων, των γιατρών και όλων εκείνων που σου μιλούν για εντατικές μονάδες και ταλαιπωρίες, εάν ασθενήσεις με τον COVID – 19. Σκέψου, λοιπόν, μπορεί εσύ να τη βγάλεις καθαρή, αλλά η μητέρα, η γιαγιά, ο φίλος σου, ακόμη κι ο γνωστός που τον βλέπεις κάθε τόσο, ο συνάδελφος, να ανήκει σε μια κατηγορία ανθρώπου που αν ασθενήσει κινδυνεύει η ζωή του. Λες συχνά πως δεν είναι τίποτε και μπορεί να φύγει απ’ τη ζωή από άλλη ασθένεια, όμως δεν είσαι εσύ ο ειδικός, ούτε ο άνθρωπος που θα παίξει κορώνα γράμματα με τη ζωή του συνανθρώπου σου!

Κι όμως υπάρχει και η οικονομία

Εντάξει, δεν σε νοιάζει η ζωή. Δεν ενδιαφέρεσαι για τον πλησίον σου, όμως δεν σκέφτηκες πως με όλες αυτές τις ασυνείδητές σου πράξεις διακινδυνεύεις τη δουλειά σου, τις δουλειές μας και το μέλλον μας σε αυτόν τον τόπο;
Για πόσο ακόμη αυτή η οικονομία, αυτή η κοινωνία, αυτός ο μικρός τόπος που είναι πλήρως εξαρτημένος από τον τουρισμό θα δέχεται απανωτά χτυπήματα; Πόσο θα αντέξουμε οικονομικά ακόμη ένα lockdown, πόσο μπορούν να αντέξουν τα ταμεία, οι επιχειρήσεις, πόσο μπορούν οι εργαζόμενοι με υποχρεώσεις και παιδιά να αντέξουν όλη αυτή την υγειονομική κρίση που μετατρέπεται ταυτόχρονα κάθε μέρα και σε οικονομική;

Το ζούμε και το ξέρουμε πως οι περισσότεροι είμαστε ατομικιστές, δεν μας νοιάζει τι συμβαίνει έξω από το σπίτι μας και έξω από τη γειτονιά μας. Όμως, αυτή τη φορά, για να τα καταφέρουμε χρειάζεται πειθαρχία, σύνεση, σοβαρότητα και κυρίως τρία βασικά μέτρα: Μάσκα, αποστάσεις, αντισηπτικό. Ακόμη κι αν έχεις εμβολιαστεί, ακόμη κι αν όλη η οικογένειά σου πίστεψε στο εμβόλιο, ακόμη κι αν δεν φοβάσαι.

Ο εχθρός είναι αόρατος, ο εχθρός καραδοκεί, είναι γύρω μας, είναι μαζί μας, είναι μέρος της ζωής μας. Δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι, δυνατοί και αδύνατοι. Αυτή τη φορά υπάρχει ένα λιλιπούτειο κράτος που αν δεν τα καταφέρει, κινδυνεύει θανάσιμα να πληγεί ανεπανόρθωτα. Συλλογικά και όχι ατομικά. Γι’ αυτό το «θα τα καταφέρουμε» δεν πρέπει να μείνει μια ευχή και μια επικοινωνιακή ατάκα. Πρέπει να γίνει τρόπος ζωής με συνετές και σοφές ενέργειες.