ΓΡΑΦΕΙ Η
ΕΛΕΝΑ ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ*

Δεν ξέρω για σας αλλά εγώ είμαι ένας κόκκινος χαρταετός. Το σώμα μου είναι φτιαγμένο με αγάπη δυνατή. Η ουρά μου με «θέλω» πάρα πολλά και ο σπάγκος που με κρατάει γερά δεμένο με τη γη, με «πρέπει» ένα σωρό. Πετάω ψηλά με κίνδυνο να καώ γεμάτος πάθος από τις ακτίνες του ήλιου και μετά στροβιλίζομαι τρελά σε μια τρελή βουτιά προς την απέραντη θάλασσα τη βαθιά, για να δροσίσω το φλεγόμενό μου σώμα.  Εννοείται, πως ο μεγαλύτερος μου εφιάλτης είναι πως  αντί απλώς να βρέξω την ουρά, Θα καταλήξω τροφή για τα ψάρια στον σκοτεινό βυθό.

Παρόλα αυτά, το ομολογώ, δεν θα ήθελα να είμαι ούτε μπλε (να πετάω σε μια ασφαλή ευθεία γραμμή), μα ούτε και μωβ χαρταετός (που κρατά τις ισορροπίες με μεγάλη προσοχή). Ένας κόκκινος χαρταετός λοιπόν, παραμονές της Καθαράς Δευτέρας. Έχω, ναι, προγραμματισμένη πτήση στους ουρανούς του κόσμου. Είναι η μέρα μας. Είναι η μέρα μου. Την  περιμένω πώς και πώς. Έχω καταγράψει με μεγάλη προσοχή τα «Θέλω να…» μου. Δεν έχω περιθώριο για πάρα πολλά. Βλέπετε όσα πιο πολλά προσθέτεις στην τρελή σου την ουρά, τόσο πιο ψηλά ανεβαίνεις και ο κίνδυνος της πτώσης αργότερα είναι μεγαλύτερος!

>>> Όλες οι έρευνες και αναλύσεις της Brief <<<

Και ναι, ο Ρομπέν των Χαμένων Θαυμάτων θα μεταμορφωθεί στο… Your face sounds familiar! Σε κόκκινο χαρταετό. Αποχαιρετούμε λοιπόν τον Ρομπέν των Χαμένων Θαυμάτων… και υποδεχόμαστε τον Κόκκινο Χαρταετό!

Πέταξα πάνω από εμπόλεμες ζώνες στη γειτονική Συρία και είδα βομβαρδισμούς και θάνατο και βία και τρομοκρατία.

Είδα τις παραβιάσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο και στην Κύπρο, χωρίς κανένα σεβασμό δικαίου και με την αλαζονεία του δυνατού που αφού μπορεί κάνει και αφήνει τους άλλους να κάνουν ό,τι μπορούν (και εννοείται δεν μπορούν πολλά).

Είδα την παράνομα διοχετευμένη ροή μεταναστών συγκεκριμένου προφίλ στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Και τον τοίχο στη θάλασσα του Αιγαίου να προσπαθεί να υψωθεί –αδίκως από κάθε άποψη -για να τους ανακόψει.

Είδα φαινόμενα ρατσισμού να αναβιώνουν με έξαρση και μένος, αφού οι μεγάλες μετακινήσεις πληθυσμών λόγω κρίσεων και το κύμα της τρομοκρατίας, αποτελούν μονόδρομο και μας χώνουν ακόμη πιο βαθιά στον λαβύρινθο για να ταΐσουμε τον Μινώταυρο του ρατσισμού.

Είδα τον κορωνοϊό να απομονώνει, να πανικοβάλλει, να σκοτώνει, να αναβιώνει στερεότυπα, να καταδικάζει, να αναδεικνύει ανευθυνότητα ατομική και ανεπάρκεια κρατική.

Είδα από ψηλά το πόσο μικροί είμαστε, κυριολεκτικά,  μπροστά στον φόβο, το συμφέρον, τη φιλοδοξία, το χρήμα.

>>> Ροή Ειδήσεων Brief – Επιλεγμένο περιεχόμενο <<<

Είδα ανήθικες πολιτικές ατζέντες και καρεκλοκένταυρους και ανίερες συμμαχίες και ύπουλα μαχαιρώματα και ελλείμματα δημοκρατίας.

Δοκίμασα να πετάξω ψηλά γιατί είπα «Θέλω να… Θέλω να τα αλλάξω όλα αυτά». Με έκαψαν. Με πάτησαν. Με τράβηξαν. Με γιουχάισαν. Με υποτίμησαν. Με αγνόησαν.

Η κριτική επιτροπή με πρόκρινε για τον τελικό, το κοινό με καταχειροκρότησε, τα πλήθη έμειναν με το στόμα ανοικτό… Εγώ; Έσκυψα το κεφάλι και ξεκίνησα να βάφω το κατακόκκινο μου σώμα με ένα σκούρο μπλε χρώμα. Καληνύχτα Κεμάλ ψιθύρισα. Αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ!

Κατανόησα βαθιά τον μπλε χαρταετό. Κατάλαβα γιατί επέλεξε να πετά σε μια ασφαλή ευθεία γραμμή. Έδωσα συγχαρητήρια και στον μωβ χαρταετό. Μία χαρούλα τα κατάφερε και αυτός.

Μετά όμως μου ήρθε μια ιδέα καταπληκτική! Είπα «Αλλάζει, πώς δεν αλλάζει Κεμάλ, ο κόσμος αυτός!»

Μια νύχτα με φεγγάρι. Σε ένα κρυφό σχολείο. Με ένα δάσκαλο, ένα μαθητή, ένα μαυροπίνακα, βιβλία σκονισμένα από τον χρόνο. Με πάθος στη ψυχή και λάμψη στα μάτια. Μόνο έτσι. Στα κρυφά. Θα ξεκινήσει η επανάσταση ξανά. Από μέσα μας πάντα ξεκινά.

Υπογραφή

Ο Ρομπέν των Χαμένων Θαυμάτων

Υ.Γ.: Αυτό που η κάμπια ονομάζει τέλος του κόσμου, η ζωή το λέει πεταλούδα.

Λάο Τσε, 6ος αιώνας π.Χ., Κινέζος φιλόσοφος

*Η Έλενα Περικλέους είναι Εκπαιδευτικός-Συγγραφέας