ΓΡΑΦΕΙ Η
ΗΒΗ ΛΑΜΠΡΟΥ*

Το μακελειό στο Ισραήλ και στη Γάζα συνεχίζεται. Ξένοι διπλωμάτες πιέζουν  για κατάπαυση του πυρός μεταξύ της Hamas και του Ισραήλ, αλλά χωρίς επιτυχία ενω οι εικόνες καταστροφής και ανθρώπινου πόνου κατακλύζουν τις οθόνες. Η Hamas, από τη μία εδώ και καιρό χρησιμοποιεί την απειλή των πυραύλων της στη Γάζα, διεκδικώντας έτσι ανθρωπιστική βοήθεια για την περιοχή, η οποία  βρίσκεται αποκλεισμένη από το Ισραήλ από το 2007 όταν η ισλαμιστική οργάνωση κατέλαβε την εξουσία. Ο Netanyahu, από την άλλη, ο οποίος ήταν στην πρωθυπουργία του Ισραήλ για το μεγαλύτερο  διάστημα, ακολουθεί  μια στρατηγική εξόντωσης του παλαιστινιακού πληθυσμού, προωθώντας την ιδέα του υπαρξιακού κινδύνου για τους Εβραίους. 

Στο Ισραήλ ο μετριοπαθής Yair Lapid πήρε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης. Ο Netanyahu γνωρίζει πολύ καλά ότι η μόνη του ευκαιρία να εμποδίσει τη δημιουργία  αυτής της κυβέρνησης, τα μέλη της οποίας θα ήταν ενωμένα κυρίως εναντίον του, ήταν να δημιουργήσει μια ατμόσφαιρα που θα έκανε την ισραηλινό-παλαιστινιακή σύγκρουση κεντρικό ζήτημα.  Να θυμίσουμε εδώ πως ο Netanyahu κατηγορείται για δωροδοκία και ουσιαστικά κατάχρηση εξουσίας, και πως το Ισραήλ , το οποίο είναι ένα άκρως δημοκρατικό κράτος (διοικούμενο από λιγότερο δημοκράτες ενίοτε) επιφυλάσσει βαρύτατες ποινές σε τέτοιες κατηγορίες. Δεν είναι αλώστε τυχαίο ότι προηγούμενος Πρόεδρος της χώρας καταδικάστηκε  το 2016 και φυλακίστηκε για βιασμό και σεξουαλική παρενόχληση. 

Η Hamas δε χρειάζεται έναν πόλεμο αυτή τη στιγμή όσο ο Netanyahu, αλλά είναι πάντα έτοιμη για έναν. Η βασική θέση της  είναι η διαρκής απόρριψη της ειρήνης με το Ισραήλ, με την προσδοκία ότι η θεϊκή παρέμβαση θα προσφέρει μια μέρα πλήρη νίκη και θα εξαλείψει το εβραϊκό κράτος. Ως εκ τούτου, η Hamas βρίσκεται σε μόνιμο ανταγωνισμό με τη Fatah, το αντίπαλο παλαιστινιακό πολιτικό κίνημα που αποδέχτηκε την (τώρα ετοιμοθάνατη) «λύση δύο κρατών» που προέβλεπε τα ισραηλινά και παλαιστινιακά κράτη να συνυπάρχουν δίπλα-δίπλα. Ένας πόλεμος με το Ισραήλ τώρα είναι χρήσιμος στην εικόνα της Hamas, η οποία συσπειρώνει γύρω της τον πραγματικά αδικημένο παλαιστινιακό λαό και στρατολογεί με μεγαλύτερη ευκολία νέα μέλη.

Το παλαιστινιακό δεν μπορεί να λυθεί αν δεν γίνει αποδεκτή και από τους δύο είτε η αρχή των δύο κρατών,  είτε  η αρχή της πολιτικής ισότητας σε ένα κράτος. Προς το παρών Hamas και Netanyahu μοιάζουν να γίνονται σύμμαχοι όποτε το φάντασμα της λύσης των δύο κρατών αχνοφαίνεται.  

*Η Ήβη Λάμπρου είναι καθηγήτρια στο Τμήμα Δημοσιογραφίας του Πανεπιστημίου Frederick.