ΓΡΑΦΕΙ Ο
ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΩΣΤΟΥΡΗΣ

Όσο οι εκλογές της 30ης Μαΐου πλησιάζουν, τόσο ο προεκλογικός αγώνας κομμάτων και υποψηφίων εντείνεται και δυστυχώς εντείνεται με αντεγκλήσεις, αλληλοκατηγορίες, συνθήματα και μεγάλες δόσεις λαϊκισμού. 

Χάνεται η ουσία, δηλαδή το περιεχόμενο που βρίσκεται στον πυρήνα της πολιτικής ζωής που σαφώς είναι η παραγωγή πολιτικής, μέσω θέσεων και προτάσεων για το πως η χώρα -ιδίως σήμερα- θα πάει μπροστά, θα γίνει πιο παραγωγική, πιο αποτελεσματική και συνεπώς πιο ανταγωνιστική για να καταφέρει να προσελκύσει ξένες επενδύσεις και θα προσδώσει προοπτική στη διαβρωμένη, λόγω πολλών παραγόντων, οικονομικής δυναμικής της. 

>>> Όλες οι απόψεις που φιλοξενεί η Brief <<<

Τα κόμματα και το πολιτικό προσωπικό δε συζητά, δε συνδιαλέγεται παραγωγικά, δεν επιδιώκει την εποικοδομητική ανταλλαγή απόψεων. Αρκείται μόνο στο να φωνάζει. Και φωνάζει δυνατά και τις πλείστες φορές με αγένεια. Η έλλειψη σεβασμού δεν αφορά μόνο τους πολιτικούς αντιπάλους εκατέρωθεν των πλευρών του πολιτικού σκηνικού, αφορά κυρίως την κοινωνία, η οποία αμήχανα έως και αδιάφορα παρακολουθεί από τη μια τα σκάνδαλα και από την άλλη τους καυγάδες. 

Το τοξικό πολιτικό περιβάλλον έχει φτάσει σε οριακό σημείο και τα πολιτικά πρόσωπα, ανήμπορα να αρθρώσουν πολιτικό λόγο που θα εμπνεύσει, θα δώσει ελπίδα και θα διευρύνει τις προοπτικές για καλύτερες μέρες, αρκούνται στα συνθήματα και σε επιφανειακή κριτική που αφενός καλύπτει τη δική τους ενοχή και αφετέρου αποσκοπεί στην πόλωση και την κομματική συσπείρωση. 

>>> Όλες οι απόψεις που φιλοξενεί η Brief <<<

Βέβαια, η ελπίδα χάθηκε προ πολλού για τον τόπο και πιο συγκεκριμένα το 2013, όταν το ράπισμα που δέχθηκε η οικονομία και η κοινωνία δεν αποδείχθηκε τόσο ισχυρό, όσο χρειαζόταν για να αλλάξει ριζικά το πολιτικό κατεστημένο της Κύπρου, το οποίο έχει τις ρίζες του τόσο βαθιά όσο και η ανοχή και η εν πολλοίς επικρότηση της κοινωνίας έναντί του. 

Το έλλειμμα και το χρέος με οικονομικούς όρους έχουν λύσεις –δύσκολες συνήθως- όταν υπάρχει η απαραίτητη πολιτική βούληση, σε πολιτικό επίπεδο και με χαμηλές τις  απαιτήσεις της κοινωνίας το ανεπαρκές πολιτικό επίπεδο, δημιουργεί ολοένα και μεγαλύτερο χρέος έναντι των πολιτών.