ΓΡΑΦΕΙ Η
ΗΒΗ ΛΑΜΠΡΟΥ*

Οι εξαθλιωμένοι ναυαγοί (ή απλά άθλιοι και επικίνδυνοι για τον κυβερνητικό εκπρόσωπο και τον Υπ.Ες) την έκαναν με ελαφρά πηδηματάκια. Επιδιόρθωσαν αθόρυβα με εργαλεία και υλικά που σαφώς ήρθαν στα χέρια τους με παρέμβαση θεία  και έβαλαν μπρος το καρυδότσουφλο που ονομάζουν βάρκα. Είχαν ήδη περάσει τα 12 ναυτικά μίλια πριν τους προλάβει η άκατος μας. Έκπληκτοι οι εκπρόσωποι των Σωμάτων Ασφαλείας της χώρας μας τους άκουσαν να αρνούνται την εξαιρετική προσφορά της επιστροφής τους στην φιλόξενη χώρα μας. Γιατί άραγε; Αφού εδώ σύμφωνα με τον λαϊκό μύθο που οι κυβερνώντες συνεχίσουν να καλλιεργούν περνούν ζωή χαρισάμενη, με επιδόματα, με εξαιρετική παιδεία, με ασφάλεια και εργασία.  Μα ούτε να μας φτύσουν; Αυτή την προσβολή πως να την αντέξουμε;

Βγήκε η κυβέρνηση τις προάλλες  στην αντεπίθεση, έχοντας κατά νου πως πρέπει κάπως να φτιάξει και ένα φιλολαϊκό προφίλ για τις εκλογές που έρχονται, και μας ενημέρωσαν πως αναλογικά έχουμε παραπάνω μετανάστες/πρόσφυγες/κατασκόπους από όλες τις άλλες χώρες της ΕΕ. Διόρθωση. Δεν είπαν κουβέντα για κατασκόπους. Κακώς!  θα έπρεπε. Γιατί σαφώς οι κατάσκοποι είναι πιο ενδιαφέροντες και έχουν και περισσότερα λεφτά. Αλήθεια τι έγινε τελικά με το κατασκοπευτικό βαν με κείνον τον τύπο, Ισραηλινός δεν ήταν, που μας παρακολουθούσε; 

Βγήκε η κυβέρνηση και πάτησε πάνω σε όλους τους φόβους της μίζερης και άνου ύπαρξης μας. Οι ξένοι θα μας πάρουν τα σπίτια, τις δουλειές, τις ζωές μας. Τα παιδιά τους στα σχολεία μας θα μαθαίνουν γράμματα πιο γρήγορα και πιο καλά από τα δικά μας, μπορεί κιόλας να φάνε τα γράμματα πριν προλάβουν να φτάσουν στα αυτιά των δικών μας παιδιών. Άσε που μπορεί κάποια στιγμή να μπουν στο πανεπιστήμιο, ή θεός φυλάξει να αγαπηθούν με τα δικά μας παιδιά και να έχουμε μεικτούς γάμους με φτου φτου αντίχριστους, τριτοδεύτερους. 

Είναι στην ανθρώπινη φύση να φοβάται το διαφορετικό, το άγνωστο, το ξένο. Οι εξαθλιωμένοι ξένοι που φτάνουν εδώ, φοβούνται εξίσου αν όχι παραπάνω από μας. Και τα σχολεία μας θα μπορούσαν να γίνουν ο ασφαλής τόπος. Ο ασφαλής τόπος που θα τους επιτρέψει, την ενσωμάτωση στην κοινωνία και θα μας επιτρέψει να εμπλουτίσουμε την δική μας ζωή  παραπάνω. 

Ο κίνδυνος για μια κοινωνία δεν αντιμετωπίζεται  με τα τείχη , την αστυνόμευση , την απομόνωση. Κερδίζεται από την συνεργασία και την αποδοχή.  Επιλεκτική ισονομία, ελευθερία και δικαιοσύνη δεν υπάρχει, δεν λειτουργεί. Ας το πάρουμε απόφαση..
 

*Η Ήβη Λάμπρου είναι καθηγήτρια στο Τμήμα Δημοσιογραφίας του Πανεπιστημίου Frederick.