• Η κατάσταση θυμίζει πόλεμο, έναν ακήρυκτο πόλεμο, που δεν ξέρεις πώς και πότε θα τελειώσει. 
• Η οικονομία φτιάχνεται, όπως ιστορικά βιώσαμε για χρόνια. Η υγεία όμως όχι!

ΓΡΑΦΕΙ Η
ΧΡΥΣΩ ΑΝΤΩΝΙΑΔΟΥ

Τα θετικά περιστατικά του κορωνοϊού γράφουν κόκκινο. Οι στατιστικές, που πλέον δεν κοινοποιούνται για να μην προκαλούν πανικό, καταγράφουν αρνητικά δεδομένα. Το Γενικό Νοσοκομείο Αμμοχώστου, το νοσοκομείο αναφοράς για τον Covid 19, εκπέμπει σήμα κινδύνου. Οι εργαζόμενοι, κυρίως νοσηλευτές, έχουν ξεπεράσει τα όριά τους. Αφέθηκαν στη… μοίρα και στις καλές τους προθέσεις για να διαχειριστούν μια κατάσταση που εξελίσσεται επικίνδυνα.

Οι επιχειρήσεις πρέπει να παραμείνουν ανοικτές. Κάθε μέρα τα νέα κρούσματα  πανικοβάλλουν τους εργοδότες που αναζητούν απαντήσεις για να διαχειριστούν την κατάσταση, και να μην υποχρεωθούν να αναστείλουν τις εργασίες τους, έστω προσωρινά, αλλά κανένας δεν ανταποκρίνεται άμεσα. Αντί να στηριχθούν οι υποδομές για τον Covid, αντί να στηριχθούν οι εργαζόμενοι σε αυτές, αντί όλοι να αφήσουν τα πάντα για να διαχειριστούν την κατάσταση, αλληλοσπαράζονται για τα φέουδα της εξουσίας.

Οι εργαζόμενοι, άλλοι από το σπίτι και άλλοι από τα γραφεία, τα εργοστάσια, τα καταστήματα, πρέπει να δουλέψουν. Προσαρμοσμένοι σε μια νέα κανονικότητα, την οποία διαβάζουν και ερμηνεύουν και τους είπαν ότι θα πάρει καιρό για να τελειώσει, χάνονται μεταξύ των σεναρίων συνομωσίας και της νέας ζωής που ήδη βιώνουν για δεύτερη φορά. Μακάρι να μην υποχρεωθούν να ζήσουν ένα δεύτερο Μάρτιο, Απρίλιο και Μάιο.

>>> Όλες οι απόψεις που φιλοξενεί η Brief <<<

Είμαστε σε πόλεμο
Η κατάσταση θυμίζει πόλεμο, έναν ακήρυκτο πόλεμο, που δεν ξέρεις πώς και πότε θα τελειώσει. 
Τα παιδιά πηγαίνουν σχολείο, όμως έχασαν τον αυθορμητισμό τους. Οι γιαγιάδες τα παραλαμβάνουν με τις μάσκες, αναμένοντας ότι όλο τούτο θα τελειώσει σύντομα. Ευσεβείς πόθοι!

Πάντοτε φτιάχναμε όνειρα. Για τα Χριστούγεννα, για το καλοκαίρι, για τις γιορτές. Κάποτε περιμέναμε τις αργίες για να ξεκουραστούμε, να χαλαρώσουμε, να κάνουμε κάτι άλλο, κάτι το διαφορετικό. Σήμερα, η ζωή μας μού θυμίζει μια κενή σελίδα που παραμένει ίδια και ανοικτή. Μέχρι πότε δεν ξέρουμε! 

Τα κόμματα ανταλλάζουν ατάκες και ετοιμάζονται για τον πόλεμο της εξουσίας. Εισήλθαμε σε περίοδο εκλογών, ακόμη κι αν δεν το αντιληφθήκαμε. Απηυδισμένοι από τους κομματικούς ταγούς που έδειξαν τον χειρότερο τους εαυτό, αποστασιοποιημένοι από ό,τι μας θυμίζει εξουσία, το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι η σωματική και η ψυχική μας επιβίωση.

Βιώσαμε πολλές προκλήσεις. Ζήσαμε δύσκολες ώρες για την οικονομία και για τον τόπο. Όμως, για πρώτη φορά, τα δάκτυλα κυλούν με δυσκολία στον υπολογιστή, αναζητώντας τις λέξεις και τις φράσεις για να καταγράψουμε την πραγματικότητα για το σήμερα και το αύριο. Για την οικονομία και το μέλλον της. Ποια οικονομία; 

Πού την είδατε την οικονομία

Ο τουρισμός; Οι υπηρεσίες και οι κατασκευές, οι υπηρεσίες υγείας και παιδείας, τα δημόσια οικονομικά; Ποια οικονομία; Ο χρηματοοικονομικός τομέας; Αν μπορούσα να πάρω το χαρτί και το μολύβι και να φτιάξω ένα σχέδιο, θα σχημάτιζα ένα μεγάλο λάκκο και θα τα έχωνα όλα μέσα.

Απαισιόδοξη; Όχι! Η απαισιοδοξία είναι ο χειρότερος σύντροφος σε δύσκολες εποχές. Η απαισιοδοξία σού δένει τα χέρια, το μυαλό και την καρδιά! Όμως, προσπαθούμε να καταγράψουμε ένα θετικό, αισιόδοξο σημάδι σε όλο αυτό που μας συμβαίνει, πιστεύοντας πάντα στην αρχή ότι «μπόρα είναι και θα περάσει». Η οικονομία φτιάχνεται, όπως ιστορικά βιώσαμε για χρόνια. Η υγεία όμως ποτέ!

>>> Ροή Ειδήσεων Brief – Επιλεγμένο περιεχόμενο <<<

Σκέφτομαι πως όλο αυτό που μας συμβαίνει, θα έχει κάποια στιγμή θετική κατάληξη. Του χρόνου δύσκολο το βλέπω, σε δυο χρόνια είναι υπό ερωτηματικό, σε πέντε χρόνια όπως τελειώνουν συνήθως οι πανδημίες. Ίσως ένας, υπό τις περιστάσεις, σωστός υπολογισμός.

Τι μας έμαθε ο κορωνοϊός;  Mας έμαθε πως τίποτε και κανένας δεν είναι δεδομένα. Πως η ζωή και η υγεία είναι το πολυτιμότερο αγαθό, πως πρέπει να είμαστε προσαρμοστικοί στις αλλαγές, στη ζωή, στην εργασία, στην επιχείρησή μας. Πως πάντα ξημερώνει μια άλλη μέρα για όλα εκείνα τα ανθρώπινα και μη όντα που έμαθαν να προσαρμόζονται στις αλλαγές! Γιατί πλέον η προσαρμογή είναι η επιβίωση των ανθρώπων, των χωρών, των επιχειρήσεων, των εργαζομένων.

Προσαρμογή και επιβίωση σε ένα σκληρό παιγνίδι πόκερ ή σκακιού, ποιος ξέρει τι, που δεν υπολογίσαμε ποτέ, ούτε και στα χειρότερα όνειρα της φαντασίας μας!