ΓΡΑΦΕΙ Η
ΕΛΕΝΑ ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ*

Συγκλονισμό μου προκάλεσε το άρθρο τουYuval Noah Harari: the world after coronavirus στην Financial Times. Και όμως, μάλλον, έχει δίκαιο. Θα δανειστώ τους προβληματισμούς του για να τους εντάξω στο χωροχρονικό πλαίσιο της αγαπημένης μας μικρής πατρίδας.

Ανησυχεί πως τα μέτρα τα οποία λαμβάνονται σε καιρό κρίσεων έρχονται για να παραμείνουν και να αλλάξουν τον τρόπο που υπάρχουμε για πάντα. Ως κοινωνίες γινόμαστε πειραματόζωα και αλλαγές που υπό κανονικές συνθήκες θα έπαιρναν χρόνια γίνονται υπό το τηλεχειριστήριο της κρίσης και με το πάτημα του  Fast Forward, πραγματικότητα δεδομένη και αναμφισβήτητη. 

>>> Όλες οι απόψεις που φιλοξενεί η Brief <<<

Να έχουμε να μάτια του νου μας ανοικτά, όλοι μας, πρέπει λοιπόν, για να αναγνωρίσουμε τον κίνδυνο που επέρχεται μετά τη διαχείριση της παρούσας κρίσης. Όσοι από εμάς παραμείνουμε ζωντανοί, και ευελπιστώ πως θα είμαστε οι περισσότεροι- δυστυχώς και πάλι όμως οι πιο προνομιούχοι. Εκείνοι που έχουμε καταφύγιο για να κλειστούμε. Γιατί για να μείνεις σπίτι πρέπει να έχεις σπίτι. Πρέπει κάποια στιγμή να μας δώσουν και δεδομένα για το κοινωνικοοικονομικό προφίλ των νεκρών. Όχι των κρουσμάτων. Δεν είναι της ώρας αλλά κρατήστε το στο πίσω μέρος του μυαλού σας- θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε έναν άλλο αόρατο εχθρό ο οποίος απειλεί να αναποδογυρίσει τον τρόπο που υπάρχουμε και ως άτομα και ως κοινωνίες.

To πρώτο δίλημμα που θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε, κοιτάζοντας το κατάματα, χωρίς να το συγκαλύπτουμε, είναι η ολοκληρωτική επιτήρηση έναντι της ενδυνάμωσης των πολιτών.  Αφού δεν πειθαρχήσατε αγαπητοί πολίτες και δεν δείχνετε αλληλεγγύη ο ένας προς τον άλλο, θα σας επιτηρεί ο στρατός και η αστυνομία. Θα παρακολουθούμε τις δράσεις και την απραξία σας. Τις διαδρομές σας. Τη θερμοκρασία του σώματός σας. Με το ίδιο ακριβώς τρόπο που βάζουν δακτυλίδια και μικροτσίπ στα απειλούμενα είδη της πανίδας για να τα καταγράφουν και να μελετούν τα πετάγματα και τις διαδρομές επιβίωσής τους.

Η επιτήρηση, η οποία για την ώρα είναι ορατή (γιατί ναι, υπάρχει σαφέστατα και σήμερα και υπήρχε από πάντα με κάποιο τρόπο) υπάρχει ο κίνδυνος χωρίς να το καταλάβουμε (εδώ είναι το στοίχημα για να κερδίσουμε ή να χάσουμε ως κοινωνίες) να γίνει αυτή η επιτήρηση αόρατη, εμφυτευμένη με μικροτσίπ κάτω από το δέρμα μας, και κυρίως με τη θέλησή μας, αφού είναι για το καλό μας. Με τη δικαιολογία/ευκαιρία της πανδημίας βάλαμε σαφέστατα τον Μεγάλο Αδελφό στα σαλόνια μας, στα υπνοδωμάτιά μας, στα μυαλά μας. Με τον ίδιο τρόπο που θα μας ζητήσουν με ένα app να μετρούν τη θερμοκρασία μας για να εντοπίζουν τους ασθενείς και να προλαβαίνουν την επόμενη πανδημία, θα μετρούν- και γιατί όχι θα ελέγχουν- και τα συναισθήματά μας. Είναι βλέπετε και αυτά βιολογικά δεδομένα: και το γέλιο και ο θυμός και η αγάπη μας... 

>>> Όλες οι απόψεις που φιλοξενεί η Brief <<<

Το δεύτερο δίλημμα  που πρέπει να αντιμετωπίσουμε σε επίπεδο κρατών είναι α εκείνο που μας κάνει να παραπαίουμε άναμεσα στην εθνικιστική απομόνωση και την παγκόσμια αλληλεγγύη. Προβλήματα που σχετίζονται με μια πανδημία τέτοιου είδους και τέτοιας έκτασης, λύνονται μόνο με την ειλικρινή και άνευ όρων συνεργασία ανάμεσα στα κράτη. Δεν αντιμετωπίζονται στη βάση: ο θάνατός σου η ζωή μου. Με κλείσιμο συνόρων και απομόνωση ανθρώπων και κρατών. Το μοίρασμα της γνώσης και του εξοπλισμού είναι το στοίχημα που πρέπει μεσούσης της παγκόσμιας αυτής πολύπλοκης κρίσης να κερδίσουμε. Χρειαζόμαστε ένα παγκόσμιο σχέδιο για να αντιμετωπίσουμε μια παγκόσμια κρίση. Και για την ώρα ο καθένας κωπηλατεί στη δική του μικρή ή μεγαλύτερη βάρκα, χαμένος στον ωκεανό των κρουσμάτων και των θανάτων.

Να βγαίνουμε λοιπόν πρέπει στα μπαλκόνια. Να χειροκροτούμε τους μαχητές της πρώτης γραμμής. Και αν μπορούμε, λέμε τώρα,  να τους δίνουμε και τα αναλώσιμα σε μάσκες και στολές που να τους προστατεύουν.
Να πειθαρχούμε στα μέτρα κοινωνικής και φυσικής απόστασης. Χωρίς να χρειαζόμαστε το περιπολικό να μας βάζει σε τάξη. Μπορούμε και μόνοι μας. Γιατί νοιαζόμαστε και αγαπούμε.
Να κρατήσουμε ανοικτά τα μάτια του μυαλού και να κρίνουμε, πέρα από τον πανικό, τις αλήθειες που απειλούν να μας κλέψουν τον τρόπο  που υπάρχουμε ως ανθρωπότητα.

… και ο καθένας να κάνει, από τη θέση που τον όρισε η ζωή, το καθήκον του στο αύριο.

Υπογραφή 
Ο Ρομπέν των Χαμένων Θαυμάτων

Υ.Γ1.:  Ελπίζω να μην μας βάλουν να διαλέξουμε ανάμεσα στην υγεία μας και την ιδιωτικότητά μας. Ανάμεσα στην υγεία μας και την συνύπαρξη. Έχουμε δικαίωμα και στην υγεία και στην ιδιωτικότητα και στην συνύπαρξη. Το δίλημμα είναι κατασκευασμένο και πλαστό.
Υ.Γ.2:  Ο Yuval Noah Harari είναι ο συγγραφέας των βιβλίων ‘Sapiens’, ‘Homo Deus’ and ‘21 Lessons for the 21st Century’