ΓΡΑΦΕΙ Ο 
ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΩΣΤΟΥΡΗΣ

Σε 16 μήνες από σήμερα, δηλαδή σε 71 εβδομάδες ή για περισσότερη ακρίβεια το βράδυ σε 497 από σήμερα, η Κύπρος θα έχει νέο (;) Πρόεδρο της Δημοκρατίας. 

Το τι θα πράξει, πόσο ωφέλιμος θα αποδειχθεί για τον τόπο, εάν θα πάρει μπροστά μια κοινωνία που το έχει τεράστια ανάγκη, αν θα δώσει ανανεωτική πνοή σε ένα όνομα που μάλλον φθίνει στην αφάνειά του σε διεθνές επίπεδο και εάν γενικά θα είναι ένας καλός Πρόεδρος, είναι στοιχεία και παράμετροι τα οποία θα ξεκαθαριστούν έμπρακτα και θα συζητηθούν αρχές του 2028. Πριν δηλαδή τις μεθεπόμενες Προεδρικές Εκλογές, αυτές του 2028. 

>> Όλες οι απόψεις που φιλοξενεί η Brief <<<

Κι αν σε κάποιος φαίνονται απομακρυσμένοι οι πιο πάνω υπολογισμοί του χρόνου μέχρι τα επόμενα, σημαντικά ορόσημα για την πορεία της χώρας μας σε πολιτικό επίπεδο, η κρίση στο Μάρι κι έπειτα η οικονομική κρίση είναι πολύ πιο μακριά -χρονικά- και από τις δύο, επόμενες Προεδρικές Εκλογές. Σε εμένα φαίνονται σαν να ήταν πέρσι. 

Ο χρόνος είναι λίγος μέχρι τις επόμενες εκλογές και ως συνήθως ο λαϊκισμός θα οξυνθεί, μαζί με τις παροχές, τις υποσχέσεις και τις ψευτοκοινωνικές πολιτικές που το μόνο που πετυχαίνουν είναι στρεβλώσεις που καμία θέση δεν έχουν με το σήμερα και τις οικονομίες του σε Ευρώπη και Αμερική. Η οικονομία όπως πολύ επώδυνα έχει αποδειχθεί, αυτό που χρειάζεται είναι ρεαλισμό, αποφασιστικές κινήσεις και μεταρρυθμίσεις. Ούτε πολιτική των επιδομάτων, ούτε με δήθεν ρυθμίσεις της αγοράς, ούτε έκτακτες παροχές όποτε επίκεινται εκλογές, ούτε θέσπιση ορίων μισθών και τιμών. Ποιος όμως θα είναι δημοφιλής με ουσιαστική ατζέντα μεταρρυθμίσεων, δημιουργία φιλικού περιβάλλοντος για επιχειρήσεις και άμεσες ξένες επενδύσεις ή πολύ περισσότερο υπέρ της αξιοκρατίας, της διαφάνειας και της νομιμότητας; Δυστυχώς ο δημόσιος λόγος των πολιτικών που επικεντρώνεται σε πιασάρικα θέματα με λαϊκίστικη προσέγγιση, έχει πλέον διαμορφώσει αντίστοιχες επικρατούσες απόψεις σε μια κοινωνία, μάλλον ανώριμη να αξιολογήσει ορθολογιστικά τα σημαντικά ζητήματα που απασχολούν την επικαιρότητα. 

Την ίδια ώρα, θέματα καίρια σημασίας, από το Κυπριακό μέχρι την οικονομία και από τα κοινωνικά ζητήματα, μέχρι την ανάγκη εκσυγχρονισμού της παιδείας, ενίσχυση της υγείας και εμπέδωση κουλτούρας συνεπούς και συνεχούς ετοιμότητας έναντι δυνητικών κινδύνων, αποτελούν την ουσιαστική ατζέντα και τον πυρήνα των προεκλογικών προγραμμάτων που θα εξαγγελθούν και απαιτείται -πλέον- να μην περιοριστούν σε όμορφα διατυπωμένες εξαγγελίες και δεσμεύσεις στο χαρτί αλλά να μετουσιωθούν σε παραγωγή πολιτικής προς όφελος της οικονομίας, της κοινωνίας, του τόπου. 

>> Όλες οι απόψεις που φιλοξενεί η Brief <<<

Την ίδια ώρα, το ΑΚΕΛ πολύ ξεκάθαρα δείχνει να επιχειρεί να βρει τον βηματισμό του ή έναν νέο δρόμο μετά την ανάληψη της ηγεσίας από τον Στεφάνου, την ώρα που ο ΔΗΣΥ εναγωνίως και ιδιαίτερα επίπονα -σε κάποιες περιπτώσεις- προσπαθεί να ισορροπήσει μεταξύ εκσυγχρονιστικών και συντηρητικών φωνών, διαλλακτικών και άτεγκτων, προοδευτικών και οπισθοδρομικών. Αυτό βέβαια, δεν μπορεί ες αεί να συνεχιστεί αφού τα  δύο μεγάλα κόμματα οφείλουν να έχουν και ξεκάθαρη και ισχυρή ταυτότητα που να ωθεί την κοινωνία μπροστά και όχι να άγονται και να φέρονται από επιφανειακές και εύκολες προσεγγίσεις για το τι -θεωρητικά- θέλει η κοινωνία. 

Με αυτά τα δεδομένα οδηγείται η χώρα στις εκλογές του 23’, σε μια απόσταση της μίας ανάσας -όπως μπορεί να αποδειχθεί- εάν τα πράγματα δεν πάνε όπως μπορεί κάποιος να υπολογίζει, μέσα στη μετριότητα που σε πολλά επίπεδα ζούμε. Σε ένα πιο θετικό σενάριο, μπορεί η κάθε μία από τις επόμενες 497 μέρες να είναι παραγωγική, προς τη σωστή κατεύθυνση, με όραμα και πλάνο, αποφασιστικότητα και ρεαλισμό, σύνεση και ψυχραιμία, ούτως ώστε να διευρυνθούν ουσιαστικά οι προοπτικές για μια καλή πενταετία το 2023-2028.