- Τα ξηλωμένα νοσοκομεία και το κουρασμένο προσωπικό
- Τα ελλιπή μέτρα και το καθυστερημένο μίνι lockdown
- Η παράνοια των social media και η… συμφέρουσα σιωπή
ΓΡΑΦΕΙ Η
ΧΡΥΣΩ ΑΝΤΩΝΙΑΔΟΥ
Κάθε λαός και κάθε πολιτισμός συμπεριφέρεται διαφορετικά στα πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά δρώμενα του τόπου του. Άλλοι υπακούν στις αποφάσεις της κυβέρνησης και των κομμάτων, άλλοι βγαίνουν στους δρόμους και διαμαρτύρονται και άλλοι βρίζουν από τα social media, συμπεριφερόμενοι ως μάγκες του λιμανιού.
Ο κυπριακός λαός είναι λίγο από όλα. Αποδέχεται πειθήνια αποφάσεις εξουσίας, φοβούμενος τις επιπτώσεις στη δουλειά του, στην τσέπη του και στην οικογένειά του, φωνάζει και βρίζει, εάν το περιβάλλον στο οποίο βρίσκεται το σηκώνει, και γράφει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αβέρτα εναντίον όλων, ακόμη κι αν δεν ξέρει το θέμα. Στην ουσία είναι ένα πειθήνιο όργανο της εξουσίας, από οπουδήποτε κι αν προέρχεται.
Η πανδημία του κορωνοϊού χρήζει μια κοινωνιολογικής, πολιτικής και οικονομικής ανάλυσης που δεν είναι του παρόντος. Μου θυμίζει τη χρηματοοικονομική κρίση του 2013, που όλοι φώναζαν αλλά ταυτόχρονα δέχονταν τις όποιες αποφάσεις, τις ημέρες του Χρηματιστηρίου που όλοι επηρεάζονταν από τον όχλο και έγιναν ειδήμονες επί χρηματιστηριακών θεμάτων.
Αυτή τη φορά η κρίση έχει ιδιαιτερότητες, επειδή δεν είναι στην ουσία οικονομική, αλλά ταυτόχρονα και παράλληλα από υγειονομική μετατρέπεται σε κοινωνική, πολιτική και οικονομική.
Κοντολογίς, στην κρίση αυτή έγιναν λάθη και παραλείψεις τα οποία αφορούν και σχετίζονται με τη σωστή και κατάλληλη επάνδρωση των νοσηλευτηρίων και κυρίως με την κάλυψη των αναγκών σε ανθρώπινο δυναμικό.
Η στελέχωση των νοσηλευτηρίων
Η πρώτη φάση της πανδημίας, για την οποία οι λαμβάνοντες τις αποφάσεις πανηγυρίζουν, ανέδειξε την ανάγκη στελέχωσης των αυτόνομων νοσηλευτηρίων, τα οποία τράβηξαν όλο τον φόρτο του νέου ιού. Το ανθρώπινο δυναμικό, οι ήρωες της πρώτης γραμμής, κατά τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, υπερέβαλαν εαυτόν και χωρίς τα κατάλληλα υλικοτεχνικά μέσα, διαχειρίστηκαν ουσιαστικά από μόνοι τους την κατάσταση, χωρίς καμιά συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα που άρχισε να απολαμβάνει το ρευστό του ΓεΣΥ.
Ίσως από θαύμα, ίσως επειδή τηρήθηκαν αυστηρά μέτρα, ίσως επειδή ακολουθήθηκαν διεθνείς συστάσεις, η Κύπρος με όλες τις επιπτώσεις της, κυρίως οικονομικές, κατάφερε να διαχειριστεί την κατάσταση.
Όμως, πολλές φορές οι επιτυχίες, μετατρέπουν τους ανθρώπους σε αλαζόνες, που κάνουν πάρτι αντί να δουν τα ελλείμματα, τα κενά και τα προβλήματα. Έτσι, αντί να θωρακίσουν ακόμη περισσότερο τις μονάδες που ενδεχόμενα θα αντιμετώπιζαν ένα δεύτερο κύμα πανδημίας, το οποίο όλοι ήξεραν, επαναπαύτηκαν στις δάφνες τους και άφησαν τα κενά και τις ελλείψεις στα δημόσια νοσηλευτήρια.
>>> Όλες οι απόψεις που φιλοξενεί η Brief <<<
Ανθρώπινο δυναμικό αποκαμωμένο, κουρασμένο, να μάχεται χωρίς στοιχειώδη, προσωπικό που κλείνει 10 μήνες χωρίς ούτε μια ημέρα άδεια, προσωπικό που πολλές φορές δεν διαθέτει τις επαρκείς εμπειρίες για να διαχειριστεί την κατάσταση.
Το δεύτερο μεγάλο ολίσθημα, το οποίο αυτή τη στιγμή πληρώνουμε όλοι πολύ ακριβά είναι η καθυστέρηση στη λήψη αυστηρότερων μέτρων, όπως έγινε σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες.
Η δυστοκία στη λήψη μέτρων έφερε την αύξηση των κρουσμάτων με αποτέλεσμα να κινδυνεύει το σύστημα υγείας. Έτσι, δεν λήφθηκαν μέτρα τον Νοέμβριο, φοβούμενοι τις επιπτώσεις στην οικονομία και λαμβάνονται αυστηρότερα μέτρα τον Δεκέμβριο, στην καρδιά της καταναλωτικής περιόδου με εξαιρετικά μεγάλες επιπτώσεις στο λιανικό εμπόριο, στους χώρους εστίασης κ.λπ.
Γιατί μόνο τουρισμός;
Από οικονομικής άποψης το σκηνικό, ούτως ή άλλως, είναι θολό, εάν δεν περιοριστούν τα κρούσματα, όχι μόνο στην Κύπρο αλλά και διεθνώς, λαμβάνοντας υπόψη πως ζούμε σε ένα τουριστικό νησί με πλήρη εξάρτηση από τον τουρισμό. Άλλο ένα μεγάλο κεφάλαιο που χρήζει εμπεριστατωμένης και τεκμηριωμένης ανάλυσης, με κύριο ερώτημα «Γιατί παραμείναμε προσκολλημένοι στον τουρισμό;».
Από εκεί και πέρα, καταγράφονται μειώσεις στα έσοδα του κράτους, λόγω μειωμένων φορολογιών, επιχειρήσεις που πνέουν τα λοίσθια – πολλές αντιμετωπίζουν χειρότερα προβλήματα και από αυτά του 2012 - 2013 – και νοικοκυριά που απειλούνται, καθώς αναμένεται αύξηση των απολύσεων και ως εκ τούτου αύξηση της ανεργίας. Βέβαια, ο οικονομικός φαύλος κύκλος τώρα αρχίζει γιατί κάθε οικονομική απώλεια ενός εκάστου, δημιουργεί επιπτώσεις στο χρηματοοικονομικό σύστημα, στην αγορά ακινήτων, και σε όλους ανεξαίρετα τους κλάδους της οικονομίας. Οι μόνοι κερδισμένοι είναι οι υπεραγορές, τα φαρμακεία, οι φαρμακέμποροι, οι επιχειρήσεις ηλεκτρονικού εμπορίου κ.ά.
Αυτά είναι μια πολύ μικρή μικρογραφία, μια μικρή γεύση όλων όσων συμβαίνουν σήμερα στην Κύπρο.
Σε όλο αυτό το ζοφερό και πρωτόγνωρο γίγνεσθαι υπάρχουν οι άνθρωποι. Τα κόμματα που παίζουν το δικό τους «παιγνίδι» και φωνάζουν ή σιωπούν ανάλογα με τις πολιτικές τους ατζέντες, οι πολίτες που, ανάλογα με την κοινωνική και κοινωνική τους θέση, υπακούν ή σιωπούν, η μάζα που υποφέρει αλλά δεν μιλά, η σωματική και ψυχική κούραση των ανθρώπων.
>>> Ροή Ειδήσεων Brief – Επιλεγμένο περιεχόμενο <<<
Yγεία και νόημα ζωής
Όμως, πάνω από όλα και υπεράνω συμφερόντων είναι η υγεία πρώτα και η οικονομία κατά δεύτερο. Και η υγεία ενός εκάστου πολίτη, ανεξαρτήτως κοινωνικής θέσης και ηλικίας, είναι πολύτιμη και πρέπει να διαφυλαχθεί. Διότι κανένας δεν περισσεύει.
Με την ευκαιρία θυμήθηκα τον βιεννέζο ψυχίατρο Viktor Frankl, ο οποίος κατάφερε να επιβιώσει από το Άουσβιτς, και στο βιβλίο του «Το νόημα της ζωής» που έχει γίνει best seller, περιγράφει τους προβληματισμούς του σχετικά με το νόημα της ζωής.
Ο Frankl έγραφε ότι «η διαφορά όσων επιβίωσαν από όσους δεν τα κατάφεραν ήταν ότι οι πρώτοι είχαν ένα ισχυρό νόημα για τη ζωή τους, που τους έκανε ανθεκτικούς απέναντι στη βιαιότητα και τον περιορισμό». Ο ίδιος συμπεραίνει ότι «ακόμη και στις χειρότερες συνθήκες, ο άνθρωπος έχει πάντα την ελευθερία να επιλέξει τι στάση θα κρατήσει απέναντι σε αυτές». Και σίγουρα εμείς δεν ζούμε και τις χειρότερες των συνθηκών!