ΓΡΑΦΕΙ Ο
ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΩΣΤΟΥΡΗΣ

Όταν το 2013 οι φήμες ήταν οργιώδεις αναφορικά με το ποιοι και με ποιον τρόπο κατάφεραν να βγάλουν χρήματα εκτός Κύπρου, κατά την κλειστή περίοδο του 2013 κάτι αντίστοιχο με σήμερα σε σχέση με τη λίστα Γιωρκάτζη συνέβη. 

Η λίστα με τα ονόματα φυσικών και νομικών προσώπων βγήκε ολόκληρη στη δημοσιότητα και στη βάση των πληροφοριών της διάφορες εταιρείες -κυρίως- εξέδωσαν ανακοινώσεις για τους λόγους που τους επετράπη να στείλουν χρήματα στο εξωτερικό. Για παράδειγμα φαρμακευτικές εταιρείες θεωρήθηκε πως ήταν τότε ζωτικής σημασίας να κάνουν πληρωμές προκειμένου να έρθουν φάρμακα στην Κύπρο. 

Μετά την πολιτική θύελλα που ξέσπασε, τη δημοσιοποίηση αυτούσιας της λίστας και της επικέντρωσης -για πολιτικούς λόγους- στην περίπτωση του ενός εκ των δύο γαμπρών του Προέδρου της Δημοκρατίας, η Κύπρος επέστρεψε στην… κανονικότητα αφήνοντας πίσω πιθανές παράνομες διαδρομές χρημάτων προς το εξωτερικό. Το τσουβάλιασμα ουδέποτε αποτέλεσε καλή συνταγή, ιδίως όταν πρόκειται για την ανάδειξη πολιτικής ευθύνης, κουλτούρας, δράσης ή συμπεριφοράς. 

>>> Ροή Ειδήσεων Brief – Επιλεγμένο περιεχόμενο <<<

Στη βάση περίπου της ίδιας λογικής, δημοσιεύονται σε ετήσια βάση οι «περίφημες» δηλώσεις του Πόθεν Έσχες, οι οποίες κυρίως ως ανέκδοτο αντιμετωπίζονται παρά ως σοβαρή προσπάθεια καταγραφής των πηγών εσόδων, των περιουσιακών στοιχείων και της οικονομικής θέσης του εκάστοτε πολιτικού προσώπου. Ως ανέκδοτο αντιμετωπίζονται πρώτα και κύρια από τους συντάκτες των δηλώσεων κι έπειτα από την κοινωνία που έχει δύο επιλογές όταν βλέπει τις περισσότερες δηλώσεις: 

• να νευριάσει ή 
• να γελάσει. 

Συνήθως επιλέγεται το δεύτερο, αφού η ανομοιομορφία με την οποία συμπληρώνονται οι δηλώσεις, ακόμη και οι πρόχειρες χειρόγραφες αναφορές περιπλέκουν ακόμη περισσότερο μια διαδικασία η οποία στερείται κοινού προτύπου που θα εξυπηρετούσε και τον σκοπό δημοσίευσης του Πόθεν Έσχες. 

Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο συζητείται η λίστα Γιωρκάτζη, για την οποία η συζήτηση ξεκίνησε με αφορμή αντιδράσεις αναφορικά με την ενδεχόμενη σύγκρουση συμφέροντος βουλευτών, οι οποίοι ως δανειζόμενοι με ΜΕΔ ψηφίζουν στη Βουλή νομοθεσίες που τους επηρεάζουν άμεσα. 

Τσουβαλιάζοντας ξανά, όλο το πολιτικό προσωπικό της χώρας σε μια ενιαία λίστα δίχως φιλτράρισμα η κοινωνία παρακολουθεί -μάλλον αδιάφορα- βουλευτές να εκδίδουν ανακοινώσεις μέσω των οποίων γνωστοποιούν πως είναι στη λίστα αλλά ούτε λίγο ούτε πολύ δεν θα έπρεπε να είναι, δικαιολογούν την ένταξή τους σε αυτήν ή παραθέτουν λόγους για τους οποίους τα δάνειά τους είναι μη εξυπηρετούμενα. 

Καλή η κριτική, χρήσιμη και παραγωγική και κάποιες φορές όντως οδηγεί σε αποτελέσματα. Ακόμη και για το σημείο που έχουμε μέχρι στιγμής φτάσει είναι γεγονός που πιστώνεται κυρίως στη δημοσιογραφική πίεση που έχει μέχρι στιγμής ασκηθεί. 

Τι όμως μπορεί να γίνει, προκειμένου η σημερινή κατάσταση να αλλάξει; Λαμβάνοντας υπόψη τόσο την παρωδία στην οποία έχει μετατραπεί η συζήτηση για τη λίστα Γιωρκάτζη, όσο και τις φαιδρότητες που κάθε χρόνο παρακολουθούμε με τις δηλώσεις Πόθεν Έσχες, είναι -πιστεύω- καιρός να αλλάξουν πολλά και άμεσα σε σχέση με τη διαφάνεια αναφορικά με τη δημοσιοποίηση της οικονομικής κατάστασης πολιτικών προσώπων. 

Ένα πρότυπο «Δήλωσης Οικονομικής Κατάστασης», θα μπορούσε σοβαρά και συντεταγμένα να έδινε ουσιαστικές απαντήσεις αναφορικά με τα περιουσιακά στοιχεία, τις πηγές εσόδων και τις οικονομικές υποχρεώσεις του εκάστοτε πολιτικού προσώπου. Στην περίπτωση ύπαρξης Μη Εξυπηρετούμενου Δανείου να παρατίθενται οι λόγοι και κυρίως το χρονικό διάστημα κατά το οποίο το δάνεια ή τα δάνεια δεν εξυπηρετούνται, με σχετικά δικαιολογητικά από την τράπεζα/τράπεζες όπου διατηρούνται τα δάνεια. 

>>> Όλες οι απόψεις που φιλοξενεί η Brief <<<

Προφανώς, δεν είναι μεμπτό κάποιο πολιτικό πρόσωπο να έχει κάποιες αστοχίες σε σχέση με την οικονομική διαχείρισή του. Αυτό που είναι μεμπτό είναι να πιστεύει ότι ως πολιτικό πρόσωπο μπορεί αφενός να ασκεί πίεση προς τον δανειστή του και αφετέρου πως ούτε λίγο ούτε πολύ δεν είναι και κάτι κακό να έχει ΜΕΔ. 

Τέτοιες συμπεριφορές που ενέχουν και το στοιχείο της έπαρσης ή της αλαζονείας της εξουσίας μέσα, δημιουργούν κακές κουλτούρες οι οποίες περνούν στην κοινωνία. Όταν καταντήσεις ως κοινωνία να πιστεύεις ότι τα δανεικά εύκολα είναι και αγύριστα τότε οι επιπτώσεις μπορούν να γίνουν αλυσιδωτές, σοβαρές και για μεγάλο χρονικό διάστημα. Η Κύπρος με όσα πέρασε το 2013, με όσα σήμερα βιώνει και με τις νοοτροπίες που έχουν κτιστεί δεν είναι μακριά από νέες, οικονομικές κακοτοπιές.