Το status quo φαίνεται να είναι βολικό για όλους… 

ΓΡΑΦΕΙ Ο
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΑΓΓΑΡΗΣ 
Twitter: @tsangarisp
Δεν ξέρω γιατί ο Αντόνιο Γκουτέρες απέφυγε στην έκθεση του να αναφερθεί στις δικές του διευκρινίσεις της 4ης Ιουλίου 2017 ως προς το δικό του Πλαίσιο της 30ης Ιουνίου 2017. 

Ψάχνοντας το όλο θέμα δημοσιογραφικά, τέθηκαν υπόψη μου δυο εκδοχές: 

Πρώτον, ότι ο Γενικός Γραμματέας γνωρίζοντας την κάθετη θέση της Άγκυρας ως προς την κατάργηση των Εγγυήσεων, δεν θέλησε να «κλείσει» τις πόρτες για ενδεχόμενο επανέναρξης διαλόγου. 

Δεύτερον, ότι ο Γενικός Γραμματέας, απλούστατα αντιλήφθηκε πως δεν μπορεί να πάει «κόντρα» στην Άγκυρα στο συγκεκριμένο θέμα και αναδιπλώθηκε. 

Υπάρχει όμως και μια άλλη εκδοχή. Ότι οι διευκρινίσεις που δόθηκαν από τον ίδιο τον Αντόνιο Γκουτέρες, την 4η Ιουλίου 2017, ΔΕΝ έχουν καταγραφεί πουθενά και συνεπώς δεν αποτελούν ΕΠΙΣΗΜΟ έγγραφο. 

Όποιο και αν ισχύει όμως, η ουσία παραμένει και παραμένει μάλιστα χωρίς να ξεκαθαρίζεται: 

Ότι το Πλαίσιο Γκουτέρες παραμένει αδιευκρίνιστο μέχρι σήμερα, αφού ο ίδιος (ο γγ του ΟΗΕ) που το διευκρίνισε την 4η Ιουλίου 2017 αρνείται να επιβεβαιώσει τις δικές του διευκρινίσεις! 

Είναι κατανοητό ότι θα ακουστεί «κλισέ κυπριακό» αν κάποιος προσπαθήσει να επιρρίψει ευθύνη στον Γενικό Γραμματέα. Και η Στήλη αρκετές φορές σημείωσε την διαφωνία της με τις καθολικές προσεγγίσεις που ακούγονται διαχρονικά στα του κυπριακού που θέλουν τον εκάστοτε Γενικό Γραμματέα και τον εκάστοτε Αντιπρόσωπό του για το κυπριακό να ευθύνεται για το όποιο αδιέξοδο. Και εξού ακριβώς όταν προκύψει πραγματική ανάγκη να το πράξεις, χάνεται η έξωθεν καλή μαρτυρία διότι ούτως ή άλλως τους κατηγορείς όλους και πάντα.

Όμως επί του συγκεκριμένου ζητήματος, όντως προκύπτουν ερωτήματα, με το κυριότερο να είναι, γιατί ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ δεν ξεκαθαρίζει τα πράγματα και με την στάση του κάνει τα απλά, δύσκολα. 

>>> ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΡΕΥΝΕΣ & ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ ΤΗΣ BRIEF <<<

Διότι αν ο Αντόνιο Γκουτέρες επαναλάβει τις διευκρινίσεις της 4ης Ιουλίου για το Πλαίσιο του (σε σημερινή μας ανάλυση αναδημοσιεύουμε τις ουσιαστικότερες διαφορές μεταξύ του Πλαισίου της 30ης Ιουνίου και του Πλαισίου κατόπιν διευκρινίσεων της 4ης Ιουλίου 2017)  τότε ουσιαστικά σφυρίζει τον τελικό γύρο των διαπραγματεύσεων, στον οποίο οι δυο πλευρές θα πρέπει να τοποθετηθούν οριστικά και θα διαφανούν και οι πραγματικές προθέσεις. Τόσο της Ελληνοκυπριακής πλευράς όσο και της Τουρκοκυπριακής πλευράς. 

Δεν γίνεται και δεν νοείται να βρισκόμαστε μπροστά από οριστική και τελική κατάρρευση της ΔΔΟ όπως αυτή προτείνεται και συζητείται εδώ και τέσσερεις δεκαετίες και να μην υπάρχει ένας άνθρωπος να θέσει τα ζητήματα κατά τελεσίδικο τρόπο, ώστε στο κάτω, κάτω να ξέρουμε και τι γίνεται. Είτε οι δυο πλευρές θα συμφωνήσουν, είτε οι δυο πλευρές θα πρέπει να σκεφτεί η κάθε μια κατά πόσο τελικά θέλει επανένωση και αν ναι βάσει ποιου μοντέλου λύσης θα επέλθει η επανένωση. 

Οι επιλογές βεβαίως δεν είναι αρκετές. Είναι μόνο τρεις. Είτε λύση επανένωσης ή μέσω αυτού του μοντέλου της ΔΔΟ ή μέσω άλλου μοντέλου, είτε συνέχιση του στάτους κβο με ό,τι αυτό συνεπάγεται χρόνο με το χρόνο, είτε λύση διχοτόμησης. 

Τα Ηνωμένα Έθνη πάντως δεν φαίνεται να ενοχλούνται με το status quo, όπως ούτε κι’ εμείς αλλά ούτε και οι Τουρκοκύπριοι απ’ ότι όλα δείχνουν…