ΓΡΑΦΕΙ Η
ΗΒΗ ΛΑΜΠΡΟΥ*

«Ελεύθεροι ξανά», είπαν κάποιοι και κίνησαν να πιάσουν το νήμα εκεί που το άφησαν. Το βρήκαν άραγε; Είναι δυνατόν να επιστρέψουμε εκεί που το αφήσαμε; 

Ο COVID-19 εξακολουθεί να είναι παρών στις ζωές μας. Καθορίζει εν πολλοίς την πορεία των πολιτικών του κράτους και την καθημερινότητα μας. Ο Υπουργός Παιδείας παραδείγματος χάριν, έχει ένα θεματάκι με τις πολιτικές αποφάσεις του. Νομίζει πάντα πως έχει δίκιο (και ξέρει πάντα τι κάνει) και όλο του βγαίνουν προβληματικές οι αποφάσεις. Έχει καταφέρει να δυσαρεστήσει (το λέω κομψά) όλους τους δυνατούς συνομιλητές του και δεν δείχνει να έχει οποιαδήποτε αντίληψη ή κατανόηση για το τι πάει στραβά ή γιατί υπάρχουν αντιδράσεις. 

>>> Ροή Ειδήσεων Brief – Επιλεγμένο περιεχόμενο <<<

Τα θέματα όμως που ανοίγει η ύπαρξη του ιού στην πολιτική μας γειτονιά της Ευρώπης είναι πολλά: 

1/ Αποπαγκοσμιοποίηση: Η μεγαλύτερη εθνική ή έστω ευρωπαϊκή αυτάρκεια είναι μια αναδυόμενη δυναμική πολιτική τάση. Εν μέρει αυτή προήλθε από συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές του Αμερικανού προέδρου αλλά και του τώρα ξεχασμένου Brexit. Btw. οι διαπραγματεύσεις των Βρετανών με την ΕΕ βγήκαν από την καραντίνα και συνεχίζονται, ναι σωστά, με τηλεδιασκέψεις. 

Οι μισθολογικές διαφορές μεταξύ αναδυόμενων οικονομιών, όπως η Κίνα και των δυτικών χωρών, σμικρύνονται, μειώνοντας τα πλεονεκτήματα της παραγωγής ή του outsourcing σε τρίτες χώρες, «αδειάζοντας» συνάμα την παγκοσμιοποίηση.

Επιπλέον η ανάγκη για αυτονομία της Ευρώπης (και των μελών κρατών) σε φαρμακευτική παραγωγή και τεχνογνωσία έγινε εντονότερη με τον ιό αλλά και την τεχνική υπεροχή της Κίνας. 

2/ Εθνικές vs ευρωπαϊκών πολιτικών: Φαίνεται, πως η Ευρώπη στην κρίση δεν καταφέρνει να λειτουργήσει συλλογικά. Μπορεί να είναι θέμα ηγεσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μπορεί να είναι η αδυναμία της κατασκευής κοινής ευρωπαϊκής ταυτότητας, μπορεί να είναι απλώς ή έλλειψη θέλησης των εθνικών ηγεσιών να αφήσουν ένα άλλο κέντρο εξουσίας να γίνει επίκεντρο πολιτικών αποφάσεων. Είδαμε ήδη τη δυσκολία στη συναπόφαση για οικονομικά μέτρα ή ακόμα και για τη συνεργασία σε ιατρικά θέματα. 

Στην προσπάθεια ελέγχου της πανδημίας, έκλεισαν τα σύνορα ακόμα και στην περιοχή του Schengen. Σε κάποιο σημείο οι κυβερνήσεις θα έχουν σε μεγάλο βαθμό τον έλεγχο της εξάπλωσης του ιού, αλλά η μάλλον θα παραμείνουν επιφυλακτικοί απέναντι στο άνοιγμα των συνόρων. Επισκέπτες από μέρη του κόσμου όπου η ασθένεια μπορεί να είναι ανεξέλεγκτη δεν θα είναι ευπρόσδεκτοι. Πολλοί πολιτικοί θα χρησιμοποιήσουν τον ιό ώστε γίνει εξαιρετικά δύσκολη η είσοδος σε μετανάστες.

3/ Πράσινες πολιτικές: Η πανδημία είναι πιθανό να ενισχύσει την αντίθεση σε πολιτικές που έχουν σχεδιαστεί για να μετριάσουν την κλιματική αλλαγή, όπως αυτές που αφορούν τις εναλλακτικές πήγες ενέργειας. 

>>> Όλες οι απόψεις που φιλοξενεί η Brief <<<

Λαϊκίστικά κόμματα και πολιτικοί, θα εκμεταλλευτούν τη μείωση του βιοτικού επιπέδου και θα απαιτήσουν την καθυστέρηση στην εφαρμογή πράσινων πολιτικών. 

Οι ηγέτες της Ευρώπης επιμένουν ότι τα σχέδιά τους για τον περιορισμό των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα είναι ιερά. Όμως, καθώς η ύφεση διογκώνεται, οι πιέσεις για αναστολή ή περιορισμό της πράσινης ατζέντας τους, θα ενισχυθούν. 

Αν επικρατήσουν, θα εισέλθουμε στο κύριο μέρος της τραγωδίας, όπου ο ιός θα είναι απλώς το πρελούδιο, μια μικρή εισαγωγή σε μια δυστοπική ζωή.

*Η Ήβη Λάμπρου είναι καθηγήτρια στο Τμήμα Δημοσιογραφίας του Πανεπιστημίου Frederick