Η απάντηση στο ποιος κυβερνά σε κάποια θέματα είναι πανεύκολη… 

ΓΡΑΦΕΙ Ο
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΑΓΓΑΡΗΣ 
Twitter: @tsangarisp
Μετά και τις δηλώσεις του Νίκου Αναστασιάδη την περασμένη Πέμπτη (19/9), εγείρονται δυο κρίσιμα ζητήματα. Το πρώτο κρισιμότερο από το δεύτερο.  

Πρώτον. Κατά πόσο όντως κυβερνά ο Νίκος Αναστασιάδης ή οι Συνδικαλιστές. 

Δεύτερον. Πολιτικό-επικοινωνιακό κυρίως ζήτημα, κατά πόσο ο Νίκος Αναστασιάδης θα ανασχηματίσει τον υπουργό του, Κ. Χαμπιαούρη ή άλλους...

Ας ξεκινήσουμε με το πρώτο. Ο Πρόεδρος έτριξε (και πάλι) τα δόντια στις Συντεχνίες των εκπαιδευτικών την περασμένη Πέμπτη (19/9) και κληθείς να σχολιάσει τα όσα τεκταίνονται στον τομέα της Παιδείας με τη στάση εργασίας των εκπαιδευτικών συνδικαλιστικών οργανώσεων είπε ότι «είναι καιρός να συνειδητοποιήσουν κάποιοι ότι δεν είναι οι συνδικαλιστές που κυβερνούν, αλλά, με βάση το Σύνταγμα, εκείνος που ο λαός ορίζει για να αναλάβει τη διακυβέρνηση του τόπου. Σέβομαι απόλυτα τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, σέβομαι τους αγώνες τους για διασφάλιση των συμφερόντων των μελών τους, αλλά να καθορίζουν ή να αποφασίζουν ποια είναι η πολιτική που το κράτος θα αποφασίσει, όταν μάλιστα πέρσι με δική τους συγκατάθεση η Βουλή με συντριπτική πλειοψηφία έχει υιοθετήσει σχετικούς κανονισμούς, μου είναι αδιανόητο φέτος, ή μόλις ξεκινήσει η χρονιά, αντί να επικεντρωθούν στο τι είναι αυτό που θα ωφελήσει τα παιδιά μας, η προσπάθεια είναι να επιβάλουν όρους. Δεν πρόκειται να γίνουν ανεκτές ανάλογες συμπεριφορές».

Τα ίδια όμως είπε και πέρσι. Και πάλι τον Σεπτέμβριο, του 2018 όμως. Συγκεκριμένα, στις 12 Σεπτεμβρίου του 2018 ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ερωτηθείς αν η Κυβέρνηση έχει τους τρόπους για να αντιμετωπίσει τους κραδασμούς που θα υπάρξουν από απεργιακές κινητοποιήσεις, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης είπε «θα τους αντιμετωπίσουμε. Δεν πρόκειται να υποκύψουμε - και θέλω να το καταστήσω σαφές - σε εκβιασμούς του οποιουδήποτε συνδικαλιστή. Η Κυβέρνηση εντέλλεται και εκλέγεται από τον λαό για να κυβερνήσει και όχι να κυβερνηθεί από συνδικαλιστές, οι οποίοι τη μια μέρα συναινούν και την επομένη αναιρούν τα όσα έχουν συμφωνήσει».  

Είναι καλό όμως να υπενθυμίσουμε και την κατάληξη της περσινής κρίσης. Ότι τελικά οι «Συνδικαλιστές» νίκησαν και τελικά οι Εκπαιδευτικοί πήραν περισσότερα απ’ όσα κιόλας ζητούσαν. Δηλαδή έγινε η προσπάθεια για αλλαγές, οι οποίες τελικά ήταν μια τρύπα στο νερό, διότι δεν τις ήθελαν οι εκπαιδευτικοί. Απλά πράματα.

>>> Πρέσβης Ισραήλ στην Brief: Το Ιράν είναι απειλή για όλους μας <<<

Υπάρχουν πολλά παραδείγματα που αποδεικνύουν πως οι Συνδικαλιστές κυβερνούν. Δεν τόλμησε και δεν τολμά καμία κυβέρνηση να τα βάλει μαζί τους. Και για να εξηγούμαστε, μιλάμε για τον Συνδικαλισμό εντός της Δημόσιας Υπηρεσίας. Ό,τι θέλουν κάνουν. Είτε λέγεται ΠΑΣΥΔΥ, είτε λέγονται εκπαιδευτικές οργανώσεις, είτε, είτε… Ο μόνος που τόλμησε να πει «όχι» σε αίτημα οργανωμένου συνόλου εντός του Δημοσίου (στους έκτακτους για την ακρίβεια) ήταν ο μ. Τάσσος Παπαδόπουλος στην προεκλογική του 2008 και έχασε τις εκλογές. 

Όπως και να έχει, η ουσία είναι μια: Δεν κυβερνάς Νίκο Αναστασιάδη. Κυβερνούν οι Συνδικαλιστές όταν πρόκειται για ζητήματα που τους αφορούν. Και αυτό διότι εδώ και 6 χρόνια δεν έγινε καμία ριζοσπαστική μεταρρύθμιση στη Δημόσια Υπηρεσία. 

Ούτε καν το πιο εύκολο (ή όχι;). Το οποίο ποιο είναι; Γενικοί Διευθυντές. Μόνο με συμβόλαιο (είδε πχ Μάλτα 3ετές συμβόλαιο, Γερμανία μπορεί να παυτεί ανά πάσα στιγμή από τον αρμόδιο Υπουργό του, Σουηδία διορίζονται από τον εκάστοτε Υπουργό, HB οι «permanent secretaries» είναι «μόνιμοι» μόνο κατ’ όνομα. Διορίζονται και παύονται. ΗΠΑ: Προτείνονται από τον εκάστοτε Πρόεδρο και εγκρίνονται από την Γερουσία). Τμηματάρχες, άνω της Κλίμακας Α13; Μόνο με Συμβόλαιο. Καμία μονιμότητα. Θέλετε να πάμε και στην Εκπαίδευση; Αυτονόμηση Σχολείων εδώ και τώρα. Διευθυντές – managers δηλαδή με Συμβόλαιο. Και να δείτε πώς στρώνει στο πι και φι και η δημόσια υπηρεσία και η εκπαίδευση. Διότι καμιά φορά γράφουμε και λέμε και κατηγορούμε τους Δημόσιους Υπαλλήλους αλλά στην προκειμένη ας άρχιζαν από την κεφαλή την αναδιοργάνωση και την μεταρρύθμιση. 

Λοιπόν δεν θα σταθούμε σε αυτό όμως με λεπτομέρειες, επιχειρώντας να αποδείξουμε πόσο λάθος είναι «στημένο» το Δημόσιο, το οποίο αποτελεί ένα φυτώριο μετριότητας και ζαμανφουτισμού χωρίς βεβαίως για αυτό να φταίνε οι ίδιοι οι υπάλληλοι, οι οποίοι συμβιβάζονται με το προφανές και το αυτονόητο: «γύρε πίσω και θα έρθει και η σειρά σου για προαγωγή. Αύξηση ούτως ή άλλως θα παίρνεις κάθε χρόνο βρέξει, χιονίσει. Είτε κάθεσαι είτε τρέχεις. Είτε δουλεύεις είτε όχι». Το εκπληκτικό είναι πως παρά το ότι αυτό ισχύει, εντοπίζονται και ικανότατοι και συνεπείς Υπαλλήλοι, οι οποίοι βεβαίως είναι και οι πιο αδικημένοι αφού αντί να προάγωνται αυτοί, προάγεται ο διπλανός τους που κάθεται, λόγω αρχαιότητας. 

Όπως και να έχει. Η Στήλη το επισημαίνει (άλλη μια φορά) και οι αρμόδιοι ας κάτσουν να προβληματιστούν και να βρουν λύση μαζί με όλους όσους εμπλέκονται στο πελώριο αυτό θέμα που ονομάζεται «Δημόσιο» (ναι, καλά. Περιμένετε...)

Το δεύτερο ζήτημα έχει να κάνει κυρίως με την επικοινωνιακή πολιτική του Προέδρου Αναστασιάδη. 

Εδώ και μήνες γράφεται στα ΜΜΕ ότι έρχεται ανασχηματισμός. Και μάλιστα διάφοροι γράφουν διάφορα ονόματα όχι διότι έτσι είναι ή διότι έτσι θα είναι αλλά διότι εφαρμόζουν την μέθοδο της αφαίρεσης όπου «αφού αποκλείεται να φύγει ο Χριστοδουλίδης, η Ζέτα, ο Πετρίδης, οι Αγγελίδης, Ιωάννου, Σαββίδης, Προδρόμου» μας μένουν για ανασχηματισμό οι «Χαμπιαούρης, Βασιλική, Λακκοτρύπης, Καδής, Κλέλια» κτλ κτλ. 

Ο Πρόεδρος προφανώς τα διαβάζει. Αλλά δεν λέει τίποτα. Μπορεί να νιώθει και ωραία που τονίζεται ο παντοδύναμος ρόλος του να «ανεβάζει και να κατεβάζει υπουργούς». 

Το ερώτημα είναι όμως, πώς διαφύλαξε τους Υπουργούς του ο ίδιος ο Πρόεδρος; Και πώς τον ίδιο τον εαυτό του κατ’ επέκταση; Που αυτή είναι η ουσία των όσων γράφονται εδώ. 

>>> Αρθρογραφία Brief <<< 

Όταν πχ γράφτηκε 10,000 φορές ότι «ο Χαμπιαούρης είναι παρελθόν» και ο ίδιος ο Πρόεδρος δεν το διέψευσε, υπάρχει έστω και μια στο εκατομμύριο ακόμη και η ιδιαιτέρα του Χαμπιαούρη να λαμβάνει υπόψη τον Υπουργό της; Και πώς μπορεί αυτός ο άνθρωπος να διοικήσει το Υπουργείο όταν όλοι στο Υπουργείο θεωρούν πως «είναι θέμα χρόνου να φύγει αυτός»; 

Το αν κάνει για Υπουργός ή όχι, είναι άλλο θέμα. Και ο καθένας έχει τις απόψεις του επί τούτου, αλλά εκ των πραγμάτων αυτός που είναι ο πραγματικός κριτής είναι ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Και αν ο ΠτΔ κρίνει πως ο Χαμπιαούρης δεν κάνει για Υπουργός να τον αλλάξει. Από την πρώτη στιγμή που το αντιλήφθηκε. Αν αντιλήφθηκε κάτι τέτοιο. 

Ο Νίκος Αναστασιάδης είχε δυο επιλογές. Είτε να διαψεύσει ότι φεύγει ο Χαμπιαούρης ή ο οποιοσδήποτε υπουργός είτε αν αντιλήφθηκε ότι ο «χ υπουργός δεν κάνει» και θα ανασχηματιστεί να τον ανασχηματίσει ΑΜΕΣΩΣ. Διότι αν ισχύει το δεύτερο και ο Πρόεδρος δεν το κάνει, τότε εκθέτει πρώτα τον Υπουργό του αλλά κύρια εκθέτει τον ίδιο τον εαυτό του ο Πρόεδρος.  

Επιπλέον, η δήλωση του Προέδρου (της Πέμπτης 19/9), αν την δούμε πολιτικά, ήταν δήλωση «πλήρης κάλυψης» του Υπουργού του, ο οποίος -σύμφωνα με τα όσα είπε και ο ίδιος ο ΠτΔ- στην ουσία εφαρμόζει τη Νομοθεσία. 

Μα καλά, ο Αναστασιάδης στις 19 Σεπτεμβρίου 2019 κάλυψε τον Χαμπιαούρη σε ένα ζήτημα που προκάλεσε απεργίες και στις 19 Οκτωβρίου 2019 (λέμε τώρα) θα τον ανασχηματίσει; 

Η λογική λέει πως σε σοβαρά κράτη αυτά τα πράγματα δεν γίνονται… Ή γίνονται;