Αν η Βιομηχανική Πολιτική και ο Ανταγωνισμός είναι ένα κεφάλαιο που το νιώθουμε ως Κύπρος μακριά μας (που δεν είναι), και συνεπώς δεν το θεωρήσαμε ως «hot» για να το συζητήσουμε προεκλογικά, δεν θα μπορούσαμε να πούμε το ίδιο για το κεφάλαιο της Μεταναστευτικής πολιτικής της ΕΕ, αφού η Κύπρος είναι άμεσα επηρεαζόμενη. Ούτε και αυτό όμως το συζητήσαμε.

ΓΡΑΦΕΙ Ο
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΑΓΓΑΡΗΣ 
Twitter: @tsangarisp

Διανύσαμε άλλη μια εκλογική περίοδο χωρίς ουσιαστικά να μάθουμε τίποτα το καινούργιο. Ακούσαμε όμως διάφορα άλλα. 

Ακούσαμε πχ ότι το ΑΚΕΛ θεωρεί την Κυβέρνηση άχρηστη στην εσωτερική διακυβέρνηση και ότι λίγο πολύ κινείται στα όρια της προδοσίας στο κυπριακό. Ακούσαμε πχ ότι η Κυβέρνηση θεωρεί την ηγεσία του ΑΚΕΛ ως μηδενικά και ακούσαμε επίσης ότι το ΔΗΚΟ συνεχίζει τον ουδέτερο ρόλο του, που διαχρονικά έπαιζε. Ακούσαμε ότι η ΕΔΕΚ το παλεύει για την έκτη έδρα και ότι κινδυνεύει να χάσει την έδρα από το ΕΛΑΜ. Ακούσαμε ακόμη ότι οι Πράσινοι μας μπορούν να συνεργαστούν και με τον Γιώργο Λιλλήκα, τον οποίον προηγουμένως δεν ήθελαν να δουν ζωγραφιστό. Παράλληλα ακούσαμε πως αν προσέλθουν αρκετοί τουρκοκύπριοι ψηφοφόροι ενδεχομένως να κρίνουν και τον νικητή των εκλογών. 

Γενικά ακούσαμε διάφορα που ούτως ή άλλως τα ξέραμε. Αλλά φρόντισαν να μας τα επαναλάβουν έτσι ώστε να τα εμπεδώσουμε καλύτερα (;)   

Καλά είναι να υπάρχουν αντιπαραθέσεις, έστω και έντονες και έστω και όχι «πολιτικά ορθές» για τα πιο πάνω θέματα, αλλά αυτό που δεν μάθαμε και δεν είδαμε καμία κόντρα είναι για τις θέσεις των διεκδικητών που αφορούν καυτά θέματα για τα οποία θα κληθούν να λάβουν αποφάσεις. Για τα θέματα, τα οποία η ΕΕ θα πρέπει οσονούπω να δει, να συζητήσει και να αποφασίσει. Όπως; 

>>> Όλες οι ειδήσεις χρονολογημένες - επιλεγμένο περιεχόμενο <<< 

Ας δούμε μερικά: 

Βιομηχανική πολιτική / ανταγωνισμός. Ακούσαμε κάτι γι’ αυτό; Η ΕΕ μέσα από τις αυστηρές πρόνοιες ανταγωνισμού κινδυνεύει να χάσει την βιομηχανική της καινοτομία και δεινότητα έναντι των Κινέζικων επιχειρήσεων. Πρόκειται για ένα τεράστιο ζήτημα, το οποίο οι ΗΠΑ αντιμετωπίζουν εδώ και μερικά χρόνια δίδοντας ιδιαίτερη έμφαση κατ’ αντίθεση με την ΕΕ, η οποία μέσα από τους δικούς της περιορισμούς και οδηγίες εγκλωβίζει τις δικές της βιομηχανίες. Τι θα γίνει με αυτό το θέμα; 

Μεταναστευτική πολιτική. Είναι γεγονός ότι η ΕΕ τα έκανε θάλασσα σε αυτό το ζήτημα. Και πάλι εγκλωβισμένη στις «ευαίσθητες» πολιτικές της, παρακολουθήσαμε τα ευτράπελα σε όλη σχεδόν την ΕΕ όπου χώρες κράτη μέλη έκλειναν τα σύνορά τους, ανακαλούσαν πρόνοιες της Συνθήκης Σένγκεν και έκαναν στροφή προς μια πολιτική, η οποία υπό άλλες συνθήκες και περιστάσεις θα την ονόμαζαν -οι ίδιοι που τώρα την εφάρμοσαν- ως «εθνικιστική», «επικίνδυνη» και ίσως και «φασιστική». 

Αν η Βιομηχανική Πολιτική και ο Ανταγωνισμός είναι ένα κεφάλαιο που το νιώθουμε ως Κύπρος μακριά μας (που δεν είναι), και συνεπώς δεν το θεωρήσαμε ως «hot» για να το συζητήσουμε προεκλογικά, δεν θα μπορούσαμε να πούμε το ίδιο για το κεφάλαιο της Μεταναστευτικής πολιτικής της ΕΕ, αφού η Κύπρος είναι άμεσα επηρεαζόμενη. Ούτε και αυτό όμως το συζητήσαμε. Ακούσατε την όποια ξεκάθαρη θέση κάποιου κόμματος επί τούτου; Όχι. 

Ευρωπαϊκός Στρατός / Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Άλλο ένα μεγάλο θέμα, το οποίο ούτε καν αγγίχτηκε στην προεκλογική. Δεν μας αφορά; Αν εμάς ως Κύπρος, που όλη μέρα φωνάζουμε πως ο καλύτερος εγγυητής μιας λύσης του κυπριακού είναι η ΕΕ, δεν μας αφορά το θέμα αυτό, τότε ποιον αφορά; Αν εμάς ως Κύπρος, που όλη μέρα λέμε πως παραβίαση της κυπριακής ΑΟΖ είναι κατ’ επέκταση παραβίαση της Ευρωπαϊκής ΑΟΖ, δεν μας αφορά το συγκεκριμένο ζήτημα τότε ποιους αφορά; Ποιος θα επωφεληθεί από μια τέτοια εξέλιξη αν όχι η Κύπρος μιας και έχουμε και μεταξύ μας διαφωνίες ως προς την ένταξή μας στο ΝΑΤΟ; 

>>> Αρθρογραφία Brief <<<

Δεν θα αναφερθώ σε άλλα δυο καυτά ζητήματα που θα αντιμετωπίσει η ΕΕ κατά την επόμενη πενταετία και είναι η Νομισματική Ένωση και το ΕΥΡΩ ούτε και στο θέμα λήψης αποφάσεων όπου υπάρχει πρόθεση αλλαγής της διαδικασίας από την απαίτηση για ομοφωνία να μετατραπεί για κάποια θέματα σε απαίτηση για πλειοψηφία. 

Αλλά, αν τα δυο πιο πάνω δεν αξίζουν αναφοράς (που αξίζουν) επειδή δήθεν δεν μας αφορούν και πολύ (μας αφορούν), δεν αξίζει αναφορά για το μείζον θέμα της ενιαίας εταιρικής φορολογίας, η οποία μας αφορά και μας επηρεάζει άμεσα ως Κύπρος; 

Ακούσαμε σε αυτό το μεγάλο θέμα μια θέση; Μια άποψη; Διότι το ότι είμαστε εναντίον το γνωρίζουμε. Το ερώτημα είναι τι θα γίνει με αυτό το θέμα; Υπάρχει μπλοκ χωρών, αρκετά ισχυρό -και ιδιαίτερα μετά την έξοδο της Βρετανίας από την ΕΕ- για να αναχαιτίσει αυτή την πρόθεση των άλλων ισχυρών κρατών μελών της ΕΕ; Και αν δεν μπορεί να ανατραπεί και θα οδηγηθούμε τελικά στον ενιαίο εταιρικό φόρο, ως Κύπρος τι κάνουμε; Έχουμε πλάνο; Ή θα τρέχουμε πάλι; 

Όπως και να έχει, η προεκλογική απέτυχε. Όμως τελείωσε. Αυτό που απομένει είναι η ψήφος των πολιτών. Ένα δικαίωμα που δεν λειτουργεί ως άλλοθι νομιμοποίησης επίκρισης*. 

Καλή ψήφο.   

*Αυτοί που δεν ψηφίζουν και επικρίνουν είναι το χειρότερο τοξικό είδος, το οποίο δεν εντοπίζεται μόνο στα πολιτικά θέματα αλλά γενικά σε όλους τους τομείς της καθημερινότητας μας, είτε επαγγελματικά είτε κοινωνικά. Επιλέγουν την εύκολη οδό να μην ψηφίζουν, να μην τοποθετούνται θεωρώντας πως με αυτό τον τρόπο δεν είναι συμμέτοχοι και άρα νομιμοποιούνται να επικρίνουν. Είναι ακριβώς το ίδιο με τον συνάδελφό σας που αποφεύγει να εκφράσει άποψη, φεύγει εκτός αίθουσας σκόπιμα την ώρα της απόφασης αλλά μόλις τελειώσει η συνεδρία αρχίζει να κριτικάρει όσους εξέφρασαν άποψη και όσους έλαβαν αποφάσεις. 72 υποψήφιοι, είναι δυνατόν να μην τους/μας εκφράζει ούτε και ένας;