• Η νέα διεθνής οικονομική αρχιτεκτονική και οι προκλήσεις για το αύριο
• Σε νέα αναδιάταξη όσοι επιζητούν την επιβίωση

Γράφει Χρύσω Αντωνιάδου

O ιός Covid - 19, η υγειονομική κρίση και οι επιπτώσεις του στην κυπριακή οικονομία, στις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά είναι ένα θέμα που βρίσκεται πλέον καθημερινά στην ατζέντα της δημόσιας συζήτησης.

Πολλές από τις συζητήσεις δημιουργούν καταθληπτική διάθεση για την επερχόμενη ύφεση, την πιθανή χρεοκοπία επιχειρήσεων και την αύξηση της ανεργίας. Ακόμη κι αν το ακραίο σενάριο δεν
επιβεβαιωθεί ποτέ, ακόμη κι αν αναχαιτιστεί η κατρακύλα και τα αρνητικά πρόσημα, το πλήγμα που δέχεται η οικονομία είναι μεγάλο. Είναι μεγάλο γιατί η Κύπρος εξαρτάται, καλώς ή κακώς από τον τουρισμό, και οι τουριστικές αφίξεις ήδη καταγράφουν αρνητικά ποσοστά.

>>> Όλες οι απόψεις που φιλοξενεί η Brief <<<

Τι πρέπει να γίνει; Αναντίλεκτα θα πρέπει να περιοριστούν οι παρενέργειες του αόρατου εχθρού στην οικονομία, ακόμη κι αν πολλοί ξεχάσαμε το «lockdown», και να αναληφθούν πρωτοβουλίες για ενίσχυση των κλάδων που απειλούνται με εξαιρετικά μεγάλες επιπτώσεις, των επιχειρήσεων και των εργαζομένων.

Σίγουρα, οι χειρισμοί που έγιναν σε σχέση με τα επιδόματα, τις αναστολές δανείων και άλλα είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, και οι ελαφρύνσεις, φορολογικές απαλλαγές και λειτουργικές διευκολύνσεις βρίσκονται συνεχώς στο μικροσκόπιο και επί ημερήσιας διάταξης.

Ας ανοίξουμε τα μάτια

Εκείνο που προέχει είναι να στρέψουμε την προσοχή, τη μελέτη, τις δαπάνες στη διατήρηση των θέσεων εργασίας, στην αξιοποίηση προγραμμάτων εθνικών και ευρωπαϊκών ώστε να κρατηθούν στην εργασία οι νέοι μας, να εισέλθουν άλλοι με εξειδικευμένα προσόντα, αξιοποιηθεί αδρανές εργατικό δυναμικό,
να δοθεί προτεραιότητα σε τομείς με αυξημένη προστιθεμένη αξία, στην τεχνολογία. Να ανοίξουμε τα μάτια και τα αυτιά μας και να απαντήσουμε το πραγματικό ερώτημα «πώς μπορούν οι επιχειρήσεις και οι εργαζόμενοι όχι να διασωθούν τώρα, την εποχή του κορωνοϊού προσωρινά, αλλά να είναι έτοιμοι, καλά
προετοιμασμένοι για να προσαρμοστούν και να επιβιώσουν σε μια νέα πραγματικότητα, άγνωστη αλλά πλέον υπαρκτή.

Στο ερώτημα ποια είναι η κατεύθυνση σε μια νέα πορεία, σε μια νέα κανονικότητα, σε μια νέα οικονομία, με ανθρώπους που πρέπει να έχουν νέα μυαλά και νέο τρόπο σκέψης, σε επιχειρήσεις που να σκέφτονται, όχι μόνο το χρήμα αλλά το ανθρώπινο δυναμικό, τις ικανότητές του και πώς μπορούν να αξιοποιηθούν στη νέα δεκαετία που διανύουμε και που πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε πλέον σοβαρά, και όχι στη βάση του άρπα κόλλα ότι θα είναι εντελώς διαφορετική από αυτή που ζήσαμε, σε αυτήν που μεγαλώσαμε, εργαζόμασταν. Η νέα πραγματικότητα δεν θα θυμίζει τίποτε απ’ όλα αυτά που ξέρουμε μέχρι στιγμής. Ήδη, η νέα τάξη πραγμάτων φέρνει τέτοιες και τόσες αλλαγές μηδαμινές για αυτά που έρχονται, μια μικρή γεύση της νέας κανονικότητάς μας.

Οι πόροι δεν είναι ανεξάντλητοι ούτε και απεριόριστοι, γι αυτό πρέπει να συνηθίσουμε να προσαρμοζόμαστε στις αλλαγές, να λαμβάνουμε θέσεις αναδιάταξης των επιχειρήσεων και της εργασίας μας.

Η πανδημία και άλλες πιθανόν που θα έχουμε μπροστά μας, όπως και άλλες προκλήσεις σε πολυδιάστατα επίπεδα διαφοροποιούν τον τρόπο που χτίζεται το νέο διεθνές οικονομικό σύστημα. Θα επιβιώσουν μόνο όσοι είναι προετοιμασμένοι, σίγουρα όχι εκείνοι που ψάχνουν την αρπακτή και το εύκολο
κέρδος, τις χορηγίες και τα επιδόματα, αλλά όσοι προσαρμόζονται σήμερα για να είναι έτοιμοι για την αυριανή μέρα που ξημερώνει.

Πάντοτε, πιστεύοντας ότι η κρίση γεννά ευκαιρίες, και οι ευκαιρίες άλλες, εισερχόμαστε σε μια νέα περίοδο που ο τολμών νικά, και ο νικημένος κλαίει τη μοίρα του.