Αυτό δεν ήταν το μεγαλύτερό σου στοίχημα Νίκο Αναστασιάδη; Θα το κάνεις ή όχι; 

ΓΡΑΦΕΙ Ο
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΑΓΓΑΡΗΣ 
Twitter: @tsangarisp
Ζήσαμε τις τελευταίες μέρες δυο απομακρύνσεις. Την παραίτηση του Υπουργού Δικαιοσύνης, Ιωνά Νικολάου, και την παύση του Αρχηγού της Αστυνομίας. Οι λόγοι; Προφανείς. Δεν χρειάζονται καν εξηγήσεις. 

Αυτό όμως που πρέπει να επισημανθεί, είναι το ερώτημα: «και τώρα τι;»

Τώρα είναι όλα καλά και άγια; Είναι όλα «μέλι - γάλα»; 

Για παράδειγμα, αν μη κακό την επαύριον επισυμβεί κάτι, όλα θα λειτουργήσουν ρολόι; 

Διότι η ουσία ποια είναι; Και κυρίως, ο στόχος ποιος είναι; Οι παραιτήσεις; (που ορθώς έγιναν) Ή μήπως η καλλιέργεια του αισθήματος επαγγελματισμού; Του αισθήματος της «υποχρέωσης» από τον κάθε Αστυνομικό, από τον κάθε Υπάλληλο, από τον καθένα μας ξεχωριστά; 

Είναι πασιφανές πως η Αστυνομία Κύπρου ενήργησε με το γνωστό «κυπριακό στιλ», το οποίο όλοι μας, σε κάποια φάση, ίσως να εφαρμόσαμε. «Σιγά τώρα που πρέπει να ασχοληθώ». Ιδιαίτερα για υποθέσεις, τις οποίες θεωρούμε ως «ρουτίνα» και «συνηθισμένες».

Και ακριβώς εδώ, σε αυτή την προσέγγιση, τον ζαμανφουτισμό, είναι όλη η ουσία.  

Το «κυπριακό στιλ» προσέγγισης στο πρόβλημα του ενός, του ανώνυμου, του ξένου, του μίζερου, του άρρωστου, του «χωρκάτη», του «άξεστου», του άνεργου, του εργάτη, είναι ωσάν να μην υπάρχει. Το λέει, το καταγγέλλει, το γράφει, αλλά είναι ωσάν να μην υπάρχει πρόβλημα. Δεν λαμβάνεται υπόψη ποσώς. Δεν ασχολείται κανένας. Δεν αφιερώνει κανένας πέραν των 30 δευτερολέπτων χρόνο για το όποιο πρόβλημα καταγγελθεί. 

Και δεν αφορά μόνο την Αστυνομία. Αφορά τους πάντες. Όλους μας. Όμως με μια διαφορά. Στον ιδιωτικό τομέα αυτό εντοπίζεται, στις πλείστες των περιπτώσεων, και αν αυτή η προσέγγιση δεν είναι προς το συμφέρον και προς όφελος της εταιρείας τότε ο ζαμανφουτίστας αποπέμπεται. Κάτι που δεν γίνεται στο Δημόσιο Τομέα. 

Η τραγική υπόθεση που ζούμε, και που είχε ως αποτέλεσμα την παραίτηση του Υπουργού Δικαιοσύνης και την παύση του Αρχηγού Αστυνομίας αλλά δυστυχώς και την δολοφονία ανθρώπων (εξού και η τραγικότητα) είναι συνεπεία αυτής της προσέγγισης. Είναι λόγω ακριβώς αυτής της «χαλαρότητας» και της επαγγελματικής ασυνειδησίας και αναίδειας που μας διακατέχει ως Κοινωνία και ως Κράτος. 

>>> Όλες οι ειδήσεις χρονολογημένες - επιλεγμένο περιεχόμενο <<< 

Ο Ιωνάς και ο Αρχηγός έφυγαν. Τελείωσαν όμως. Αποτελούν πλέον παρελθόν. Αλλά ο ζαμανφουτισμός δυστυχώς παραμένει. Αυτό το καρκίνωμα είναι εκεί και παραμονεύει και αλλοίμονο στο επόμενο θύμα του. 

Ίσως να είναι ένας ηλικιωμένος που προσπαθεί ανεπιτυχώς να λάβει μια αξιοπρεπή και γρήγορη θεραπεία. Ίσως να είναι ένας ανώνυμος φουκαράς που προσπαθεί να βγάλει άδεια οικοδομής πριν αυξηθούν οι τιμές και μείνει εκτεθειμένος. Ίσως να είναι μια ξένη εργάτρια που καταπατώνται τα δικαιώματά της. Ίσως να είναι μια μικρομεσαία επιχείρηση, η οποία προσπαθεί να επιβιώσει αλλά έμπλεξε σε γραφειοκρατία και κάθε μέρα που περνά η οικονομική της θέση επιδεινώνεται. Ίσως να είναι μια γυναίκα που καταγγέλλει βία. 

Ίσως και ίσως και ίσως. Η λίστα ατελείωτη. 

Όλοι (βρισκόμαστε) στη σειρά περιμένοντας αν έχουν τύχη να εξυπηρετηθούν από ένα υπάλληλο, από ένα αστυνομικό, από ένα λειτουργό που ίσως να μην είναι στο «ζαμανφού κι απάνω τούρλα». Που αν φανούμε τυχεροί ίσως, ίσως να «πέσουμε» σε κανένα ενσυνείδητο (διότι υπάρχουν και αυτοί υποφέρουν περισσότερο από τους πολίτες). 

Όσοι είναι τυχεροί γλυτώνουν. Οι άλλοι πληρώνουν. Κι’ ας παραιτηθούν και δέκα. Είναι έτοιμη η Πολιτεία να βάλει χέρι σε αυτή την γάγγραινα; 

Αυτό δεν ήταν το μεγαλύτερο σου στοίχημα Νίκο Αναστασιάδη; Αυτό, μπορείς να το αλλάξεις;