ΓΡΑΦΕΙ Η
ΗΒΗ ΛΑΜΠΡΟΥ*

Εν μέσω θέρους, οι πολίτες μιας πόλης οι οποίοι δεν κατοικούν στην πόλη, που κάποιοι από αυτούς δεν έχουν δει ποτέ τους ολόκληρη την πόλη,  καλούνται να ψηφίσουν τον πολιτικό τους αρχηγό, τον δήμαρχο τους. Ο δήμαρχος τούτος θα προΐσταται των πεπραγμένων του Δημοτικού συμβουλίου αλλά όπως και οι πολίτες της πόλης δεν ζει την πόλη. Αντ’ αυτού, η πόλη διοικείται ντε φάκτο από άλλους, ενώ ένα τμήμα της , τρεις γειτονιές είπε κάποιος μικρομέγαλος πολιτικός, αφήνεται στην παρακμή του χρόνου και  απειλείται τους τελευταίους μήνες και με αλλαγή αυτού του στάτους.  Οι κάτοικοι , Συβαρίτες όπως τους ονόμασε μια άλλη λαμπρή πολιτική προσωπικότητα- καλούνται να αποφασίσουν με ποιον θα παν και ποιόν θ’ αφήσουν.

>>> ΟΛΗ Η ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ BRIEF ΜΕ ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ <<< 

Ο δήμαρχος τούτης της πόλης θα πηγαίνει σε επίσημες τελετές, θα βγάζει πύρινους ή νερόβραστους λόγους σε μνημόσυνα,  θα εκπροσωπεί την πόλη σε συνέδρια και συμβούλια αλλά όπως όλοι οι δήμαρχοι κατεχομένων πόλεων θα έχει τύποις εξουσία. 45 χρόνια μετά, οι δήμοι των κατεχόμενων πόλεων καταγράφουν μνήμες, εκδίδουν λευκώματα, σχεδιάζουν πολιτιστικά δρώμενα, προσπαθούν να κρατήσουν το αίσθημα του ανήκειν στην κάθε μια κοινότητα ζωντανό. Ας σημειωθεί εδώ πως το κράτος δεν φρόντισε να διατηρήσει τον κοινωνικό ιστό  των κατεχομένων περιοχών, προτρέποντας  τους εκτοπισμένους  πχ να συνεχίσουν να μένουν σε γειτονιές  στους ίδιους συνοικισμούς.  Το κράτος επικεντρώθηκε  σε ένα αυτοκόλλητο Δεν Ξεχνώ .

Εξαιτίας όμως της ιδιάζουσας κατάστασης της Αμμοχώστου ο μελλοντικός δήμαρχος της πόλης , μπορεί να έχει και έναν  πιο ουσιαστικό ρόλο. Θα μπορούσε να είναι ο ενδιάμεσος κρίκος για τα ΜΟΕ χαμηλής πολιτικής, για τη δημιουργία και την ενίσχυση της συνεργασίας μεταξύ των κοινοτήτων. Κυρίως θα μπορούσε να επαναφέρει το θέμα της επιστροφής των κατοίκων της πόλης στην πολιτική ατζέντα.  Να επαναφέρει τη συζήτηση για την Αμμόχωστο ως βήμα λύσης.

Στην Αμμόχωστο τα μικρά κόμματα δεν ευδοκιμούν. Αντίθετα το  κυβερνητικό και το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχουν μια ζηλευτή πλειοψηφία. Όμως αυτά τα κόμματα τι πολιτικό λόγο αρθρωθούν για την πόλη;  Από το κυβερνητικό στρατόπεδο  και  το ΔΗΣΥ, βλέπουμε  μια δυσκολία στις ξεκάθαρες πολιτικές θέσεις, και μια συζήτηση για  άλλα σενάρια λύσεων, μια κατάσταση ‘άλλα λόγια να αγαπιόμαστε’. Τον δε (ανεξάρτητο) υποψήφιο του ΑΚΕΛ ήρθαν να υποστηρίξουν κόμματα που αντιμάχονται την ΔΔΟ και ουσιαστικά διαφωνούν με το ίδιο το ΑΚΕΛ στη διαδικασία λύσης του Κυπριακού. 

>>> ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΡΕΥΝΕΣ & ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ ΤΗΣ BRIEF <<<

Υπάρχει και μια τρίτη υποψηφιότητα που στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές , κέρδισε κοντά στα 14 % των ψήφων . Ο Ανδρέας Λόρδος, είναι μια ενδιαφέρουσα περίπτωση ανεξάρτητου υποψηφίου που βρίσκει στήριξη από διάφορα ιδεολογικά πλαίσια. Από ψηφοφόρους που ακούνε ανήσυχοι τις δηλώσεις για άνοιγμα της περίκλειστης πόλης και δείχνουν να έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στους πολιτικούς και τα κόμματα. Και ίσως εδώ να είναι και η ειδοποιός διαφορά αυτής της υποψηφιότητας.. Γιατί μοιάζει να του είναι ξεκάθαρο πως για να πραγματωθεί η εξουσία του δήμου, θα έχει συγκρούσεις και πολιτικό κόστος, γιατί ο πολίτης δεν μπορεί να μείνει άπολις, πρέπει να «μετέχει κρίσεως και αρχής».

*Η Ήβη Λάμπρου είναι καθηγήτρια στο Τμήμα Δημοσιογραφίας του Πανεπιστημίου Frederick