Ένα Υπουργείο το οποίο διαχρονικά από την ίδρυση της Δημοκρατίας ήταν ιδιαίτερα συντηρητικό και απρόσωπο χωρίς καμία διάθεση εκσυγχρονισμού τόσο των πρακτικών όσο και των νοοτροπιών. Αυτό υποτίθεται έπρεπε να είχε αλλάξει, αφού τουλάχιστο αυτό υποσχέθηκε ο Νίκος Αναστασιάδης προεκλογικά τόσο το 2013 όσο και το 2018. 

Η έναρξη της θητείας της κ. Αιμιλιανιδου σαν Υπουργός Εργασίας ξεκίνησε με τον ερχομό της Τρόικας και την πραγματική εφαρμογή του Μνημονίου αφού η προηγουμένη Κυβέρνηση απλώς κορόιδευε τους Ευρωπαίους, με τα γνωστά αποτελέσματα. Μεγάλο το στοίχημα για την κ. Ζέτα Αιμιλιανίδου, από την μια έμπειρη δημοσία υπάλληλος αφού διορίστηκε στο Τελωνείο το 1979 (34 χρόνια δημόσια υπάλληλος) και από την άλλη η ανάγκη για αποβολή της νοοτροπίας του δημοσίου υπαλλήλου για να ταιριάζει με τον εκσυγχρονισμό που έταζε η τότε νέα κυβέρνηση αλλά και η ανάγκη για τις αλλαγές που επέβαλλε η Τρόικα. 

>>> ΟΛΗ Η ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ BRIEF ΜΕ ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ <<< 

Η Ζέτα είχε όμως και κάποιες επιτυχίες όπως για παράδειγμα το Ελάχιστό Εγγυημένο Εισόδημα, η βελτίωση των διαφόρων σχεδίων επιδομάτων (τέκνου, φοιτητική χορηγία κτλ). 

Με την αποχώρηση της Τρόικας φάνηκε ότι η νοοτροπία του «κρύψε να περάσουμε» ακόμα κυριαρχεί στο Υπουργείο Εργασίας και κυρίως στο Τμήμα Εργασιακών Σχέσεων υπό την κα. Μαρίνα Ιωάννου. Δεν εξηγείται διαφορετικά η έντονη και μονομερής και η a priori στήριξη του Υπουργείου προς τα αιτήματα των Συντεχνιών είτε του ιδιωτικού είτε του δημόσιου είτε του ημιδημόσιου τομέα. Άδικα, δίκαια, δεν παίζει ρόλο. Εκ των προτέρων, οι Συντεχνίες γνωρίζουν πως αν απευθυνθούν στο Υπ. Εργασίας, θα «κερδίσουν». 

Από την μια η κυβέρνηση προσπαθεί να βρει κίνητρα για ανάπτυξή και κυρίως για διατήρηση της ανάπτυξης της οικονομίας και σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό το έχει καταφέρει και από την άλλη το Υπουργείο Εργασίας, θα μπορούσε κάποιος να πει ότι μπλοκάρει αυτή την αξιέπαινη προσπάθεια με αντικίνητρα και αποφάσεις υπέρ των Συντεχνιών. Και δεν μιλάμε για αιτήματα, στα οποία οι Συντεχνίες έχουν δίκαιο. 

Υπουργεία Οικονομικών, Μεταφορών, Ενέργειας, Υφυπουργεία Τουρισμού και Ναυτιλίας, CIPA και άλλοι οργανισμοί δουλεύουν μέρα νύχτα με σκοπό την δημιουργία κινήτρων για την προσέλκυση επενδυτών και την ευημερία της χώρας και η Υπουργός Εργασίας με την ομάδα της δουλεύουν προς την αντίθετή κατεύθυνσή.

Για παράδειγμα, ποιος επενδυτής θα έρθει να επενδύσει σε τομείς infrastructure όταν στην κόντρα (ιδιωτικού) Λιμανιού και λιμενεργατών η Υπουργός παίρνει το μέρος της Συντεχνίας ακόμη και σε παράλογα αιτήματα; 

Τουρισμός: H ταλαιπωρημένη κότα με τα χρυσά αυγά που βάλλεται από παντού (εξωτερικός ανταγωνισμός, κλείσιμο αεροπορικών εταιριών, εργατικό κόστος, γραφειοκρατία). Η Υπουργός Εργασίας και η ομάδα εργασιακών σχέσεων, βάλθηκαν να κάνουν τα αυγά από χρυσά, χάλκινα. Δεν αντιλαμβάνονται τα σημεία των καιρών και κόβουν ράβουν συμφωνίες υπέρ των Συντεχνιών και όχι συμφωνίες αμοιβαίου οφέλους, ως όφειλαν. 

Ποιος ξένος επενδυτής θα επενδύσει ξανά σε Τραπεζικό Ίδρυμα όταν η Υπουργός κάνει πλάτες στην συντεχνία των τραπεζικών; 

Το πρόσφατο παράδειγμα είναι χαρακτηριστικό. Η Ελληνική Τράπεζα έδωσε τους υπαλλήλους της περισσότερες αυξήσεις από αυτές που ζήτησε η Συντεχνία και παρόλο που δεν τοποθετήθηκε δημόσια η Υπουργός ακούγεται ότι στηρίζει την εφαρμογή μιας ληγμένης σύμβασης, τασσόμενη υπέρ της Συντεχνίας.

Όλα αυτά αποδεικνύουν ότι η νοοτροπία του «κρύψε να περάσουμε» ζουν και βασιλεύουν στο Υπουργείο Εργασίας. 

>>> ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΡΕΥΝΕΣ & ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ ΤΗΣ BRIEF <<<

Τέλος, πιο πάνω δεν γίνεται αναφορά στο πλήρες όνομα του Υπουργείου Εργασίας (Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων) σκόπιμα. Άραγε υπάρχουν; Πρόνοια και Κοινωνικές Ασφαλίσεις; 

Υγ1: Ουδείς είναι εναντίον των εργαζομένων και των δικαιωμάτων τους. Τουναντίον. Όλοι πρέπει να είναι υπέρ της διασφάλισης των δικαιωμάτων των εργαζομένων, της διασφάλισης της σωστής αμοιβής αλλά την ίδια ώρα και τη διασφάλιση της επιπλέον αμοιβής βάσει παραγωγικότητας και ικανότητας και προσόντων. 

Υγ2: Αν η μεταρρύθμιση της Δημόσιας Υπηρεσίας δεν επιτεύχθηκε που θα έπρεπε να είχε ήδη επιτευχθεί με βασικούς άξονες τα πιο πάνω, δεν σημαίνει πως κάποιοι πρέπει να έχουν στόχο την διατήρηση των ίδιων συνθηκών και στον ιδιωτικό τομέα… 

* Στήλη «Εφάπαξ»: Παραοικονομία, παραπολιτική, οικονομικά κους-κους και άλλα.