Θέλουν όντως να αναζωογονήσουν τις περιοχές στα Ορεινά και κατά μήκος της Πράσινης Γραμμής; - Γιατί τα εισοδηματικά κριτήρια δεν πρέπει να ισχύουν πάντα.

ΓΡΑΦΕΙ Ο
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΑΓΓΑΡΗΣ 
Twitter: @tsangarisp

Στις 17 Μαΐου 2019 οι Υπουργοί Εσωτερικών και Εργασίας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων Κωνσταντίνος Πετρίδης και Ζέτα Αιμιλιανίδου παρουσίασαν το νέο πλαίσιο στεγαστικής πολιτικής της Κυβέρνησης το οποίο αποτελείται από οκτώ πυλώνες. 

Η Στήλη δεν θα ασχοληθεί και με τους 8 πυλώνες, στους οποίους περιλαμβάνεται η «προσιτή κατοικία», η επιδότηση ενοικίου κτλ αλλά θα δούμε ένα συγκεκριμένο Πυλώνα (3), αυτόν που αφορά τις Ακριτικές και Ορεινές περιοχές. Ο τίτλος του Πυλώνα, όπως δόθηκε επίσημα από τα υπουργεία είναι «η εισαγωγή νέων απλοποιημένων και στοχευμένων στεγαστικών σχεδίων για ακριτικές και ορεινές περιοχές και για εκτοπισθέντες». 

Την περασμένη Παρασκευή (26/7) ανακοινώθηκαν και ποιες περιοχές εμπίπτουν στην κατηγορία «ακριτικές περιοχές» (κατάλογος εδώ). 

Το Σχέδιο αφορά 110 κοινότητες στα ορεινά ενώ το Σχέδιο για τις Ακριτικές περιοχές αφορά 20 περιοχές / κοινότητες. 

>>> ΟΛΗ Η ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ BRIEF ΜΕ ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ <<< 
 
Τι προβλέπει το Σχέδιο; Βασικά εάν κάποιος επιλέξει να ανεγείρει ή να αγοράσει μόνιμη κατοικία σε μια από αυτές τις περιοχές θα του παραχωρείται οικονομική ενίσχυση, ως δώρο, από το κράτος. Πόσα ευρώ θα δίδονται; Βάσει του Σχεδίου για Μονήρες Άτομο θα του παραχωρείται δώρο €20.000, αν πρόκειται για ζεύγος το δώρο αυξάνεται στις €30.000, αν ο αιτητής είναι Οικογένεια με Τέκνα ή Μονογονεϊκή Οικογένεια τότε η ενίσχυση φθάνει στις 35.000ευρώ και για Πολύτεκνους (τέσσερα και άνω τέκνα) η ενίσχυση θα είναι στις €40.000. Αν πρόκειται για Άτομα με Αναπηρία τότε θα παραχωρείται πρόσθετη βοήθεια ύψους 10.000 ευρώ.

Ως εδώ όλα καλά. Το Σχέδιο της Κυβέρνησης μέχρι σε αυτό το σημείο είναι καλό, διότι μέσα από το Σχέδιο επιδιώκει την ώθηση των πολιτών να κατοικήσουν σε περιοχές που μαστίζονται από την αστυφιλία καθώς και σε περιοχές που δεν θεωρούνται και ιδιαίτερα προνομιούχες όπως πχ οι Ακριτικές, οι οποίες και για πολιτικούς λόγους πρέπει να παραμείνουν «ζωντανές» και με αρκετούς κατοίκους. 

Όμως η Κυβέρνηση προχώρησε και ένα βήμα πιο κάτω, ακολουθώντας την «μόδα» και την τάση των εισοδηματικών κριτηρίων και άλλων προϋποθέσεων που εισάγονται σχεδόν σε όλα τα Σχέδια βοήθειας -και ορθώς- όταν αυτά έχουν ως στόχο την βοήθεια των χαμηλά εισοδηματικών στρωμάτων της κοινωνίας. 

Στην συγκεκριμένη όμως περίπτωση, δεν ισχύει αυτό. Δεν θα έπρεπε βασικά να ισχύει αυτό. 

Το Σχέδιο είναι «στοχευμένο» είπαν οι Πετρίδης και Ζέτα. Και οι Υπουργοί εννοούσαν «στοχευμένο ως προς το ποιος θα δικαιούται την βοήθεια βάσει κριτηρίων» και όχι στοχευμένο ως προς το που αποσκοπεί το Σχέδιο. Διότι αν ίσχυε αυτό που είπαμε πιο πάνω, ότι ΣΤΟΧΟΣ του Σχεδίου είναι η μάστιγα της αστυφιλίας που μαστίζει τις ορεινές περιοχές και η ενίσχυση των Ακριτικών περιοχών, ΔΕΝ θα έβαζαν εισοδηματικά κριτήρια αλλά ούτε και άλλες περίεργες προϋποθέσεις που έβαλαν. 

Μια έπρεπε να ήταν η προϋπόθεση: Η κατοικία που θα αποκτήσει κάποιος σε αυτές τις περιοχές να είναι η ΜΟΝΙΜΗ του κατοικία. 

Όλα τα άλλα κριτήρια που έθεσαν στοχεύουν στην συγκέντρωση ατόμων / οικογενειών με χαμηλά εισοδήματα στις ακριτικές και ορεινές περιοχές. 

Αυτό θέλουν; Αν αυτή ήταν η ΣΤΟΧΕΥΣΗ τότε το Σχέδιο είναι ορθό. Αν όμως η στόχευση ήταν να δοθεί εκ νέου «ζωή» στις ορεινές και ακριτικές περιοχές, τότε το Σχέδιο είναι λάθος και πρέπει να αλλάξει το γρηγορότερο. 

Τι σημασία έχει αν κάποιος που θέλει να κατοικήσει στα Ορεινά ή σε ακριτική περιοχή, ήδη διαθέτει ένα διαμέρισμα ή μια οικία αλλού; Γιατί του θέτεις όρο πχ στα τελευταία πέντε χρόνια να μην είχε κατοικία για να δικαιούται να αιτηθεί; Τι του θέτεις όρο τα τετραγωνικά μέτρα της κατοικίας; Αν κάποιος θέλει να κτίσει μια βίλα στη Λινού, που είναι το πρόβλημα; Γιατί να μην την κτίσει εξ αφορμής και του κινήτρου που δίδεις ως κράτος; Για κίνητρο δεν δίνεις την βοήθεια; Τουναντίον θα έπρεπε να επιδιώκει το κράτος να πάνε σε τέτοιες περιοχές (ακριτικές και ορεινές), ας πούμε, οι «έχοντες». Διότι αυτοί θα δημιουργήσουν τις συνθήκες «ζωής» σε μια περιοχή. Ή να το θέσουμε ορθότερα, αυτοί θα δημιουργήσουν ευκολότερα τις συνθήκες «ζωής» σε αυτές τις περιοχές. 

Επιπλέον, ποιοι διαθέτουν την γη και άρα μεγαλύτερη ευχέρεια να κτίσουν σε ορεινές και ακριτικές περιοχές; Δεν είναι κατά πλειοψηφία οι τόπακες και όσοι κατάγονται από τις συγκεκριμένες περιοχές; Αν ένας με καταγωγή από ακριτική ή ορεινή κοινότητα ήδη ζει στη Λευκωσία και τώρα του δίνεις κίνητρο να κτίσει στο χωράφι που το βρήκε κληρονομιά στο ακριτικό ή ορεινό του χωριό και να μετακομίσει εκεί μόνιμα, γιατί να μην μπορεί να το κάνει; Επειδή έτυχε και αγόρασε ένα διαμέρισμα στη Λευκωσία ή στη Λεμεσό ή οπουδήποτε αλλού; Τι σημασία έχει αυτό; 

Αφού ο στόχος σου, υποτίθεται, σε αυτό τον ΠΥΛΩΝΑ του Σχεδίου σου, ΔΕΝ είναι η βοήθεια χαμηλών εισοδηματικών στρωμάτων (όπως πχ ο πυλώνας της προσιτής κατοικίας ή της ενίσχυσης του επιδόματος ενοικίου) αλλά η ΕΝΙΣΧΥΣΗ των εν λόγω περιοχών. Να τις καταστήσεις ελκυστικές, να τις κατοικήσεις με περισσότερο κόσμο, να τις ενισχύσεις μέσω της αύξησης των μόνιμων κατοίκων τους. 

Κρίνω, ότι αυτός ο Πυλώνας θα πρέπει να αναθεωρηθεί. Καλό είναι να θέτουμε εισοδηματικά κριτήρια για διάφορα άλλα σχέδια που στόχο έχουν την βοήθεια προς τα χαμηλά εισοδηματικά στρώματα. Αλλά στην προκειμένη, ο Στόχος δεν είναι αυτός. 

Ή είναι; 

Υγ. Αφορμή για αυτή την Άποψη στάθηκε η συζήτηση με συγγενικό πρόσωπο, το οποίο επηρεάζεται από το Σχέδιο. Το έψαξα το θέμα και συνομίλησα και με διάφορα πρόσωπα σχετικά με το αντικείμενο όπως πχ Αρχιτέκτονες, μεσίτες κτλ. Οι απόψεις συγκλίνουν στα όσα καταγράφονται στην Στήλη πιο πάνω.