ΓΡΑΦΕΙ Η
ΗΒΗ ΛΑΜΠΡΟΥ*

Η κυρίαρχη διάθεση στις διεθνείς αγορές είναι το άγχος.  Άγχος που ενισχύεται ολοένα, παρακολουθώντας τις μέσω twitter ανακοινώσεις του πρόεδρου Τραμπ για τον εμπορικό πόλεμο που κήρυξε στη Κίνα, ή βλέποντας τα στατιστικά και τη συρρίκνωση του  ΑΕΠ στην Μεγάλη Βρετανία  και  στη  Γερμανία, τη μείωση της παραγωγής στη Κίνα κ.ο.κ.

>>> ΟΛΗ Η ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ BRIEF ΜΕ ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ <<< 

Εσωτερικές πολιτικές ανακατατάξεις και εθνικιστικές κορώνες, στην Βρετανία με το Brexit, στην Ιταλία με την ακροδεξιά κυβέρνηση Σαλβίνι, και τη Βραζιλία, έθρεψαν σύνθετες πολιτικές κρίσεις που δεν επιτρέπουν μια ικανοποιητική διαχείριση των οικονομικών ζητημάτων. Το ΔΝΤ τον περασμένο μήνα μείωσε την πρόβλεψη του για την παγκόσμια ανάπτυξη στο 3.2% το χαμηλότερο ποσοστό από το 2009. 

Σε τέτοιες περιπτώσεις οι κυβερνήσεις έχουν δύο βασικές επιλογές, η πρώτη να εμπλακούν και να λάβουν μέτρα μείωσης της ανασφάλειας, παρέχοντας στήριξη, διαφοροποιώντας  υφιστάμενες πολιτικές, αλλάζοντας φορολογικές κλίμακες  και η δεύτερη να εφησυχάζουν, στρουθοκαμηλίζοντας πίσω από κάποια θετικά στοιχεία.

Στη δική μας περίπτωση, τα πράγματα φαίνεται να κλίνουν προς τη δεύτερη περίπτωση.  Εφησυχασμένοι, ψηνουμε στην πυρά το εθνικό σύμβολο ,τη  σούβλα, (και το 74, στο πόλεμο έτσι μας έλεγαν: Μην ανησυχείτε, αι ημέτεραι δυνάμεις αμύνονται- και μετά αναδιπλώνονται)

Κρατάμε ως σημαία την συνεχιζόμενη αύξηση της οικονομίας με ένα 3% , αλλά δεν συζητάμε σοβαρά το πως βασιζόμαστε πάλι στην κατασκευαστική βιομηχανία, που άναρχα και χαλαρά τσιμεντώνει τη χώρα.  Νιώθουμε και κάπως εθνικά υπερήφανα λαμόγια που μπορούμε να (ξε)πουλούμε υπηκοότητες . Κερδίζουμε ακόμα από τον τουρισμό.  Ζητούμε ποιοτικό τουρισμό (εννοούμε ακριβές παροχές σε πλούσιους παραθεριστές) και πράγματι η χρέωση ενός καφέ στα τουριστικά μέρη δεν έχει να ζηλέψει   από τον αντίστοιχο σε μια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα του Βορρά.  Όσο για την ανάπτυξη του θαλάσσιου τουρισμού σε λίγο θα έχουμε παραπάνω θέσεις στάθμευσης για σκάφη από ότι για αυτοκίνητα. Δεν αναβαθμίζουμε το φυσικό περιβάλλον, κρατάμε τα μουσεία μας κλειστά, δεν έχουμε κάποια αισθητική στις πόλεις μας,   μπασταρδεύουμε την κληρονομιά μας με φτηνιάρικες κατασκευές και φολκλόρ. Γιατί να έρθει ο τουρίστας είπαμε;

>>> ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΡΕΥΝΕΣ & ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ ΤΗΣ BRIEF <<<

Βαυκαλιζόμαστε πως ξεπεράσαμε τους λόγους της μεγάλης κρίσης του 13.  Τα κόκκινα δάνεια παραμένουν κόκκινα, το εμπορικό έλλειμμα αυξάνεται,  οι ημικρατικοί οργανισμοί παλεύουν σε συνθήκες μονοπωλιακές για την κερδοφορία τους  .  Ο κρατικός μηχανισμός εξακολουθεί να είναι γιγάντιος και εξελίσσεται στον μεγάλο εχθρό της χώρας. Να θυμίσουμε το πως  χάσαμε το εμπορικό σήμα του Χαλουμιού, και μ ένα «ουπς λάθος-πρώτη φορά μου ξανασυμβαίνει» σφυρίζει αδιάφορα η πολιτική εξουσία;  Να μιλήσουμε για το πως η Κύπρος  παραμένει όμηρος ξένων εταιριών για τις αεροπορικές  συνδέσεις, με ένα τεράστιο κόστος;  Να πούμε πως δεν κατάφερε αυτή η κυβέρνηση να εκμεταλλευτεί τον ήλιο και τους ανέμους για να μειώσει τους ρύπους (και τα πρόστιμα που πληρώνει για αυτά).

Αλλά ας μη χαλάμε τη ζαχαρένια  μας! Αφού την Κυριακή και κάθε Κυριακή μπορούμε να κάνουμε τη σούβλα μας…  πάμε καλά!

*Η Ήβη Λάμπρου είναι καθηγήτρια στο Τμήμα Δημοσιογραφίας του Πανεπιστημίου Frederick