ΓΡΑΦΕΙ Η 

ΕΛΕΝΗ ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ

Αλήθεια πόση ανάγκη έχουμε το παραμύθι στη ζωή μας; Το παραμύθι που μας παρηγορεί (παραμύθι=παραμυθία=παρηγοριά). Το παραμύθι στο οποίο νικά πάντα το καλό και ζούνε πάντα αυτοί καλά και εμείς καλύτερα. Το παραμύθι που λέει τις αλήθειες με ένα τρόπο που τον αντέχει η ψυχή μας. Το παραμύθι στο οποίο τα μαγικά αντικείμενα οδηγούν πάντα την αποστολή σε επιτυχία. Το παραμύθι στο οποίο όλα διαρκούν «τρία». Τρεις μέρες και τρεις νύχτες. Και τα γλέντια και τα βάσανα και οι αγώνες. Καμία σχέση με τη διάρκεια των κρίσεων της εποχής μας που φαίνονται και να κρατάνε για πάντα και η μια να ακολουθεί την άλλη.

Και μετά θυμάμαι το «φτιάξε καρδιά μου το δικό σου παραμύθι» και λέω να ξετυλίξω την κόκκινη κλωστή και να το φτιάξω. Και μετά όσο και να προσπαθώ βλέπω πως η κόκκινη κλωστή παραείναι μπερδεμένη και δοκιμάζουν διάφοροι, ηγέτες και διαπραγματευτές και βουλευτές και υπουργοί και υποψήφιοι, ένα σωρό πολιτικοί, με ψηφίσματα, νομοσχέδια, συμμαχίες, προτάσεις και άλλα πολλά, προφανώς αναποτελεσματικά, να την ξεμπερδέψουν. Αδίκως. Ξεχνούν το «ό,τι δε λύνεται κόβεται» και ο γόρδιος δεσμός γίνεται βρόγχος και μας πνίγει.

Πάνω που πάω να απελπιστώ θυμάμαι και τον Αϊνστάιν που ισχυριζόταν πως η φαντασία είναι πιο σημαντική από τη γνώση καθώς αποκαλύπτει μονοπάτια άγνωστα και διαδρομές που τα χωρίς φαντασία μυαλά αδυνατούν να διακρίνουν και… μου έρχεται μια ιδέα. Μια τρελή ιδέα…

Μαζεύω τα αγαπημένα μου παραμύθια και τα χωρίζω σε στοίβες. Ξεκινώ από την πρώτη. «Οπωσδήποτε ο πρόεδρος!», σκέφτομαι  «… αλλά δεν είναι αρκετό. Και το Υπουργικό συμβούλιο», ωραία, είμαι σε καλό δρόμο, και έχω ακόμη παραμύθια μπόλικα. «Να μην ξεχάσω τους Βουλευτές», ο χώρος γεμίζει με στοίβες, αλλά ευτυχώς τα παραμύθια είναι πολλά. «Οπωσδήποτε και τους υποψηφίους». Τελειώσαμε; «Α μπα. Τι γίνεται με τους προέδρους των φορέων, των οργανισμών, τους τοπικούς άρχοντες, τις ηγεσίες των κομμάτων;» Και άλλες στοίβες ετοιμάζονται στο πι και φι. Πάνω που λέω τελείωσα, θυμάμαι πως είναι και η άλλη πλευρά. Πόσο εύκολα μετατράπηκε σε άλλη πλευρά!! Όσο εύκολα σβήστηκε η απελευθέρωση. Όσο εύκολα διαγράφηκε η εισβολή. Όσο εύκολα ειπώθηκε το φταίμε και οι δύο. Όσο εύκολα πικράθηκα στα ελληνικά και πληγώθηκα στα τούρκικα. Και φυσικά να μην ξεχνάμε και την Ευρωπαϊκή Ένωση και τα Ηνωμένα Έθνη και την Αμερική και τη Ρωσία και το ΝΑΤΟ και την Ουκρανία και την Τουρκία, κυρίως την Τουρκία με τον αναθεωρητισμό που δεν την έπιασε μεν ξαφνικά αλλά έχει πλέον και το θράσος να τον διατυπώνει ανερυθρίαστα.  Με τους ασταθείς ηγέτες  που μας κυβερνούν μόνο με μια ανατροπή τεραστίων διαστάσεων μπορεί και να έχουμε ελπίδα. Και οι ανατροπές είναι γνωστή τεχνική των παραμυθιών!
Ετοίμασα λοιπόν τα μπαούλα μου, τα γέμισα με παραμύθια και έγραψα τις οδηγίες. 

«Ειδική θεραπευτική αγωγή που ενισχύει τη φαντασία, δυναμώνει την ενσυναίσθηση, ξεμπλοκάρει τα αδιέξοδα, χαρίζει ελπίδα, εμπλουτίζει το ήθος, αυξάνει τον σεβασμό, εμφυτεύει αξιοπρέπεια... Οδηγίες λήψης: 3 φορές τη μέρα. Πρωί. Μεσημέρι Βράδυ. Παρενέργειες: Απρόβλεπτες καθώς άνθρωποι με φαντασία παύουν να ακολουθούν οδηγίες. Κόβουν τα σχοινιά που επιβάλουν συγκεκριμένες κινήσεις. Ελευθερώνονται. Στόχος: Να φτιάξουμε επιτέλους το δικό μας παραμύθι και να ζήσουμε όλοι όχι απλώς καλά. Τουλάχιστον καλύτερα.»

Μέχρι εδώ όλα καλά. Έλα όμως που κάποιος πρέπει να σκοτώσει και τους δράκους. Και είναι πολλοί. Και όσο πάνε και πληθαίνουν…

Μαγικά αντικείμενα!  Ένα μαγικό καπέλο που σε κάνει αόρατο. Αρά μπορείς να δεις αληθινά. Να ακούσεις αληθινά. Να νιώσεις αληθινά.

Το μαξιλάρι που σε ταξιδεύει όπου ονειρευτείς. Πέρα από σύνορα και συρματοπλέγματα. Πέρα από πολέμους και βομβαρδισμούς. 

Την κρυστάλλινη σφαίρα που λέει πάντα την αλήθεια. Και στα ελληνικά και στα τουρκικά και στα ρωσικά και στα ουκρανικά και στα αμερικάνικα και στα νατοϊκά και στα ΟΗΕτικά . Γιατί η αλήθεια παραμένει αλήθεια. Όσο και αν επιχειρείται να παραποιηθεί. Όσα fake news και αν διαδοθούν. Όσα ιστορικά κείμενα και αν αλλοιωθούν.

Και τελευταίο το μαγικό ηλιοτρόπιο που πραγματοποιεί 3 ευχές:

Αλήθεια τι να ευχηθεί κανείς; Τι να πρωτοευχηθεί για να μπορέσει να ξεκινήσει να γυρίζει η ανέμη και να ξετυλίγει το παραμύθι της απελευθέρωσης, της επανένωσης, της δημιουργίας, της ειρήνης, της δικαιοσύνης, της υγείας, της αειφορίας…; 

Θα κάνω μόνο την πρώτη ευχή και θα αφήσω τις άλλες δυο για τους ηγέτες. Εύχομαι στον τόπο τούτο να αξιωθούμε να υπάρχουμε με αξιοπρέπεια και να συνυπάρχουμε με σεβασμό και μετά λεύτερα να πορευόμαστε όλοι όπου η ψυχή μας πιότερο ποθεί χωρίς σημαίες κατοχής και συρματοπλέγματα διαχωρισμού καμιάς μορφής.
Ρομπέν των Χαμένων Θαυμάτων

Υ.Γ.: Αφιερωμένο στη γιορτή του βιβλίου που λαμβάνει χώρα αυτό το Σαββατοκύριακο στην Πρωτεύουσα. Γεμίστε τα μπαούλα της ψυχής και του μυαλού σας με βιβλία. Και να θυμάστε πως τον κόσμο τελικά δεν τον αλλάζουν οι πολιτικοί αλλά οι ποιητές. Οι ποιητές που με τις λέξεις τους αναδομούν τον κόσμο από την αρχή. Γιατί το διάβασμα είναι ελευθερία! Κόντρα σε όλους τους πολέμους των όποιων εμπλεκόμενων συμφερόντων. Κόντρα σε όλους τους βομβαρδισμούς. Τα βιβλία είναι το σπίτι που μας στερούν.