ΓΡΑΦΕΙ Η
ΗΒΗ ΛΑΜΠΡΟΥ*

Οι τιμές του πετρελαίου είχαν πάρει την ανιούσα πριν την ρωσική εισβολή. Η Ουκρανική κρίση, και  το εμπάργκο σε ρωσικό πετρέλαιο και φυσικό αέριο,  απλά επέφεραν πολύ σύντομα μια γενικευμένη αύξηση στη τιμή του πετρελαίου και συμπαρέσυραν την παγκόσμια οικονομία σε μια πιο βαθιά διαδρομή στασιμότητας και πληθωρισμού.

Ευρώπη και ΗΠΑ προσπάθησαν αρχικά να βρουν εναλλακτικές πηγές πετρελαίου και φυσικού αερίου.  Οι Σαουδάραβες δεν ήταν θετικοί στην αύξηση της παραγωγής τους. Έτσι αποφεύχθηκε η ξεκάθαρα υποκριτική πολιτική θέση της Δύσης. Η Σαουδική Αραβία είναι  μια χώρα ενεργά εμπλεκόμενη, υπεύθυνη ουσιαστικά,  στον καταστροφικό πόλεμο της Υεμένης, μια χώρα όπου τα ανθρώπινα δικαιώματα παραβιάζονται συνεχώς, μια χώρα που κρύβεται πίσω από τη δολοφονία ενός δημοσιογράφου σε ξένη χώρα. Αντίστοιχα είναι τα εγκλήματα για τα οποία δικαίως κατηγορείται ο Putin.  

Συζητήθηκε επίσης η εισαγωγή πετρελαίου από τη Βενεζουέλα, λες και οι λόγοι για την επιβολή του εμπάργκο λίγα χρόνια πριν από την κυβέρνηση Trump, εξαφανίστηκαν μόλις ο Πούτιν εισέβαλε στην Ουκρανία. Περιμένουμε τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής. Δεν είδαμε  όμως να υπάρχει μια ανάλογη φιλική προσέγγιση στο Ιράν, που η λήξη της διεθνούς απομόνωσης του θα ήταν προς όφελος και των δύο πλευρών τόσο οικονομικά όσο και πολιτικά. 

Αυτό που επιπλέον  όμως λείπει από τις συζητήσεις , είναι  οι μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες στρατηγικές για να μειωθεί μόνιμα η εξάρτηση των χωρών από τα ορυκτά καύσιμα.

Για τη διασφάλιση της ύπαρξης  του πλανήτη απαιτείται τεράστια αύξηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και της απόδοσης τους, όπως και τεράστια μείωση της χρήσης των ορυκτών καυσίμων. Οι αποφάσεις της Δύσης να μεταφέρουν τις δαπάνες για πετρέλαιο και φυσικό αέριο από το ένα ειδεχθές  καθεστώς στο άλλο δεν θα βοηθήσουν την κλιματική κρίση — ούτε θα κάνουν τον κόσμο πιο ασφαλή.

 Η κλιματική αλλαγή είναι ένας πολλαπλασιαστής απειλών και η αποτυχία υποστήριξης άλλων ευάλωτων χωρών που αντιμετωπίζουν περιβαλλοντική και κοινωνική κατάρρευση θα είναι πηγή  μελλοντικών συγκρούσεων. Η σχέση  μεταξύ της κλιματικής αλλαγής, των αλυσίδων εφοδιασμού και των συγκρούσεων γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρη. Ο πόλεμος στην Ουκρανία φαίνεται όμως να γίνεται αφορμή να περάσουν σε δεύτερη ή και έσχατη θέση οι περιβαλλοντικές πολιτικές, προς τέρψη και πλουτισμό των μεγάλων πετρελαϊκών εταιριών και κάποιων (όχι απαραίτητα Ρώσων) ολιγαρχών. 

*Η Ήβη Λάμπρου είναι καθηγήτρια στο Τμήμα Δημοσιογραφίας του Πανεπιστημίου Frederick.