* Στήλη «Εφάπαξ»: Παραοικονομία, παραπολιτική, οικονομικά κους-κους και άλλα

€ Το ότι η Λεμεσός, ειδικά με ομάδες όπως η ΑΕΛ και ο Απόλλωνας που έχουν μεγάλο όγκο οπαδών, χρειαζόταν γήπεδο καθώς το Τσίρειο ουδέποτε υπήρξε στάδιο που να ικανοποιεί την πόλη είναι δεδομένο. Το εάν η πολιτεία έπρεπε να το φτιάξει είναι ένα άλλο κεφάλαιο. Το ΕΦΑΠΑΞ σημειώνει ότι θα έπρεπε μόνες τους οι ομάδες να έφτιαχναν το γήπεδο και το κράτος να στήριζε οικονομικά και όχι να το έφτιαχνε από την αρχή ως το τέλος. Συνεπώς, το γήπεδο στη Λεμεσό αποτελεί ευλογία τόσο για τις ομάδες όσο και για τους φιλάθλους οι οποίοι μετά από δεκαετίες ταλαιπωρίας θα απολαμβάνουν -επιτέλους- την ομάδα τους σε έναν χώρο, όπου θα μπορούν πραγματικά να παρακολουθούν ποδόσφαιρο. Κατάρα, την ίδια ώρα, αποτελεί διότι ξεκίνησε με χαμηλότερο προϋπολογισμό και θα ολοκληρωθεί με πολλά περισσότερα χρήματα. Το πλάνο έκανε λόγο 2-3 χιλιάδες θέσεις περισσότερες από αυτές με τις οποίες θα καταλήξει, ενώ εσχάτως αναδείχτηκε και το θέμα των ατόμων με αναπηρίες, τα οποία πέραν των καθημερινών δυσκολιών που αντιμετωπίζουν σε μια χώρα με χαμηλές ευαισθησίες για τα δικαιώματά τους, δε θα έχουν τους κατάλληλους χώρους για τους ιδίους και τους συνοδούς τους στο νέο γήπεδο. Πλέον, οι ελπίδες περιστρέφονται γύρω από τον χρόνο λειτουργίας του σταδίου, διότι εάν οι καθυστερήσεις φτάσουν έως το τέλος του χρόνου και οι οπαδοί το χρησιμοποιήσουν από το 2023 κι έπειτα θα πρόκειται για εμπαιγμό άνευ προηγουμένου, αφού πολλοί από αυτούς έχουν ήδη αγοράσει εισιτήρια διαρκείας με κρατημένη θέση στο Limasol Arena.