Η τραγικά ανίκανη Liz Truss πρώτα κόντεψε να τινάξει την βρετανική οικονομία στον αέρα, μετά  μας έπρηξε πως είναι μαχητής και στο τέλος  παραιτήθηκε. Καμία χώρα, όσο καλά οργανωμένο κράτος και να είναι, όσο γερή οικονομία και να έχει δεν κερδίζει από τις συνεχόμενες εκλογικές διαδικασίες και τις αλλαγές προσώπων της πολιτικής ηγεσίας.   Δεν προκρίνω ούτε τις δικτατορίες , ούτε τους εφ’ όρου ζωής ηγεμόνες, ούτε καν έναν δημοκρατικά εκλεγμένο αρχηγό στην εξουσία για παραπάνω  από  δύο θητείες. Η εξουσία χρειάζεται την αλλαγή, τη διαφορετική οπτική.  Αλλά οι υποχρεωτικές αλλαγές στην ηγεσία του Συντηρητικού κόμματος, πέραν από το πλήγμα στην εικόνα του κόμματος, κάνει την Βρετανία μια αναξιόπιστο συνεργάτη, σύμμαχο και διαπραγματευτή στο εξωτερικό, ενώ στο εσωτερικό τα πράγματα είναι στον αυτόματο. Εδώ ο αυτόματος πιλότος όμως δεν έχει χάρτη πλοήγησης, δεν έχει πυξίδα.

Το κακόηχο σενάριο όμως που παίζει είναι η επιστροφή του Boris. Το «haste la vista  baby»  (εις το επανιδήν)  από την ταινία Terminator  ήταν τα λόγια του στην κατά την τελευταία του εμφάνιση στη Βουλή των Κοινοτήτων το καλοκαίρι . Φαίνεται πως θα ξαναβάλει υποψηφιότητα για πρωθυπουργός, χρησιμοποιώντας και το επιχείρημα πως αυτός κέρδισε τις εθνικές εκλογές. 

Όλες αυτές οι εξελίξεις φανερώνουν την ένδεια του πολιτικού προσωπικού της χώρας, αλλά και την πολιτική και οικονομική παρακμή της πάλαι ποτέ αυτοκρατορίας. 

Εμείς στις αρχές της (τηλεοπτικής) προεκλογικής εκστρατείας, έχουμε να αναδείξουμε μια αντίστοιχη ένδεια τόσο σε πρόσωπα όσο και σε πολιτικές. Ο επικρατέστερος των υποψηφίων – σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις- ο οποίος από θέση ισχύος και εξουσίας κυβερνητικής έκτιζε την φήμη του, παραμένει εξαιρετικά γενικόλογος, χωρίς ουσιαστικές παρεμβάσεις και θυμίζει το παλιό ανέκδοτο του Χάρη Κλύν, όταν λέει σε όποιον συναντά, «και συ παιδί μου δίκιο έχεις». Ο πρόεδρος του κόμματος του και ανθυποψήφιος του, δεν έχει να προτείνει λύσεις ή απόψεις που διαφοροποιούνται ή βελτιώνουν την κυβερνητική πολιτική. Μετά από δύο θητείες στην κυβέρνηση ο ΔΗΣΥ υπόσχεται να πάρει μέτρα όταν θα γίνει κυβέρνηση. 

Κανένας από αυτούς τους δύο δεν θα δώσει με τις πολιτικές του διεξόδους, λύσεις μακροχρόνιες και σταθερές, δεν θα φέρει το ζητούμενο κύρος και ασφάλεια στο κράτος, γιατί απλά βλέπουν το κράτος ως το τσιφλίκι τους που θα το διαφεντέψουν όπως θέλουν. Και ξέρετε οι χαλίφηδες δεν φημίζονται ούτε για τη σοφία τους, ούτε για τις ικανότητες τους, αλλά ούτε για τις συνεργασίες τους. Πόσο δε για τις πολιτικές τους.