Γιατί βλακωδώς αγνοούμε την τηλεργασία;

ΓΡΑΦΕΙ Ο

ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΩΣΤΟΥΡΗΣ

Είμαι σίγουρος ότι όλοι έχουμε μια ιστορία να πούμε με 2-3 ίδια και βασικά χαρακτηριστικά. Όλοι εννοώ όσοι οδηγούμε πρωί στη Λευκωσία και ιστορία εννοώ την ταλαιπωρία, το βάσανο ή το μαρτύριο -ο καθένας επιλέγει τη λέξη που τον εκφράζει καλύτερα για αυτό που βιώνει- για το πως είναι να οδηγείς στην πόλη. 

Τα 2-3 κοινά χαρακτηριστικά έχουν να κάνουν με τον μεγάλο χρόνο που χρειάζεται για πολύ μικρές αποστάσεις, οι οποίες εάν γίνονταν ακόμη και με τα πόδια θα χρειάζονταν λιγότερο χρόνο. Γιατί όμως υπάρχει τόση πολλή τροχαία κίνηση στους δρόμους το πρωί στη Λευκωσία; Όλοι γνωρίζουν ότι την ενάμιση ώρα από τις 7 ως τις 8:30 καλύτερα είναι να μην κυκλοφορείς παρά να περάσεις από το βασανιστήριο της οδήγησης στον ωκεανό αυτοκινήτων που κατακλύζει κάθε κύριο και δευτερεύοντα δρόμο της πόλης.

Η απάντηση είναι απλή και ιδιαιτέρως ευδιάκριτη. Πολύς κόσμος. Πάρα πολύς κόσμος κάνει τη διαδρομή σπίτι-σχολείο-χώρος εργασίας. Όσο αυτό συμπιέζεται μέσα στην ενάμιση ώρα από τις 7 μέχρι τις 8:30 τόσο η τροχαία κίνηση θα αυξάνεται διότι -επίσης πολύ απλά- ο κόσμος και συνεπώς τα οχήματα αυξάνονται όσο περνούν τα χρόνια.  

Το έγραψα ξανά όταν ήταν ακόμη πιο κοντά οι συνθήκες της πανδημίας, ότι ένα από τα μεγαλύτερα οφέλη που προσέφερε η κρίση που περάσαμε ήταν το μοντέλο της τηλεργασίας. Μάθαμε προγράμματα, βάλαμε διαδικασίες, ανακατανείμαμε τον χρόνο μεταξύ εργασίας και δουλειάς και γενικά το modus operandi της εργάσιμης μέρας πήρε καινούργια μορφή. Εννοείται πως δεν μπορεί να ισχύσει για όλα τα επαγγέλματα, ούτε καν για όλους τους εργαζόμενους σε μια εταιρεία ή έναν οργανισμό. Επίσης, εννοείται ότι δεν αποτελεί πλαίσιο των ιδανικών συνθηκών εργασίας, αλλά για εναλλακτικό τρόπο ο οποίος εάν εφαρμόζεται συνδυαστικά με τον συμβατικό τρόπο με φυσική παρουσία στον εργασιακό χώρο μπορεί να δώσει πάρα πολλές λύσεις στις επιχειρήσεις, στους εργαζόμενους, στα νοικοκυριά και σίγουρα λύση στο κυκλοφοριακό που ταλαιπωρεί τουλάχιστον τις δύο μεγάλες πόλεις. 

Ορισμένα βασικά οφέλη από την τηλεργασία: 

1. Μειωμένη κίνηση στους δρόμους. Εάν οι εργαζόμενοι στους δρόμους μειωθούν κατά 10% με 20% είναι ευκόλως αντιληπτό πόσο θα μειωθεί η κίνηση και συνεπώς ο χρόνος μετάβασης στην εργασία για τους υπόλοιπους. 

2. Ο εργαζόμενος πιο ξεκούραστος και πιο νωρίς θα πιάνει δουλειά στις 8 αντι στις 8:30 με αποτέλεσμα να διεκπεραιώνει νωρίτερα και πιθανώς πιο καλά ή πιο αποτελεσματικά φόρτο εργασίας. 

3. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να κερδίσει ώρες από την ημέρα του. Εάν χρειάζεται μια ώρα μετάβασης και αποχώρησης από την εργασία, είναι μια ώρα που εξοικονομείται είτε για εργασία, είτε για ξεκούραση είτε για ό,τι επιλέξει ο καθένας να κάνει στον χρόνο μιας κανονικής ημέρας. 

4. Οι περιβαλλοντικές παράμετροι με μειωμένους ρύπους από τα αυτοκίνητα, γενικότερα η ποιότητα του αέρα, η περιορισμένη φασαρία από τα οχήματα με αποτέλεσμα την ενίσχυση της ποιότητας ζωής των πολιτών αποτελούν επίσης σημαντικά θετικά που μπορούν να προκύψουν από την τηλεργασία. 

5. Με λιγότερη κίνηση στους δρόμους θα τύχουν ταχύτερου χειρισμού έκτακτες καταστάσεις όταν αυτές προκύπτουν (κίνηση οχημάτων για ασθενείς, πυρόσβεσης ή και έργων που απαιτούνται στο οδικό δίκτυο). 

6. Καλύτερη ψυχολογία για τους πολίτες που θα γλιτώσουν -έστω μερικώς- το μαρτύριο της οδήγησης ε 10 χιλιόμετρα ανά ώρα και μάλιστα με πολύ συχνές στάσεις. 

7. Περισσότερη ώρα στο σπίτι για όλα τα μικρά που πρέπει να γίνονται συνήθως αργά το απόγευμα ή και περισσότερη ώρα των γονέων με τα παιδιά τους. Όσων, για παράδειγμα, τα παιδιά είναι σε ηλικία που μπορούν και μόνα να διαβάζουν, να παίζουν ή και να μεταβαίνουν σε φροντιστήρια η παρουσία του γονέα στο σπίτι μπορεί να δώσει πολλά και στους δύο, ή περισσότερους σε ένα νοικοκυριό. 

8. Μειωμένο κόστος για μια επιχείρηση (για χώρο, εξοπλισμό, ψύξη-θέρμανση, υπηρεσίες υδροδότησης, ηλεκτρισμού κ.α.). 

9. Μειωμένο κόστος για αγορά καυσίμων και συντήρηση οχημάτων από τους πολίτες. 

Τα θετικά είναι δεδομένα. Τα είδαμε, τα ζήσαμε, τα μάθαμε. Τα γνωρίζουμε. Και παρόλα αυτά οι επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα όπως και το δημόσιο βλακωδώς αγνοούν την τηλεργασία, είτε με πρόσχημα είτε -ακόμη χειρότερα- διότι πραγματικά πιστεύουν ότι ο εργαζόμενος από το σπίτι δεν εργάζεται αλλά κοιμάται. Σε αυτό που έχουν αποτύχει είναι στην υιοθέτηση στόχων για την παραγωγή εργασίας, ελέγχου προόδου και αποτελεσματικής επικοινωνίας μεταξύ εργαζομένων ή διεύθυνσης εργαζομένων. 

Αν δεν το δούμε άμεσα ως θέμα προτεραιότητας απλώς θα πεθάνει όπως και το όποιο πλάνο διαχείρισης της τροχαίας κίνησης, η οποία με τα σημερινά δεδομένα δεν μπορεί να έχει κάποια λύση, άμεση και αποτελεσματική. Οι νέοι δρόμοι, οι ιδέες για τραμ και τρένα ή ακόμη και τα κλιμακωτά ωράρια σχολείων και εργασιακών χώρων θέλουν χρήματα, χρόνο για να δοκιμαστούν και το αποτέλεσμα της εφαρμογής ή και της επένδυσης σε αυτά είναι αβέβαιο. Η τηλεργασία έχει ήδη δοκιμαστεί, είναι ανέξοδη και εξόχως αποτελεσματική.