Ας γυρίσουν στην εποχή που νοσταλγούν

Δεν είναι όλες οι διαμαρτυρίες ένδειξη καλής λειτουργίας της Δημοκρατίας

ΓΡΑΦΕΙ Η 
ΗΒΗ ΛΑΜΠΡΟΥ*

Λέω να  ζητήσω  για δώρο  φετος, ένα διαστημόπλοιο που να ταξιδεύει σε χρόνους παρελθοντικούς και να φορτώσει τους τιμητές και νοσταλγούς του Γρίβα και της ΕΟΚΑ β, αλλά και τις επιτροπές λογοκρισίας του υπουργείου παιδείας και αθλητισμού που αποφασίζουν τι είναι ηθικό, χρηστό και αμόλυντο και να πάνε αλλού. 

Οι διάφοροι νεανίσκοι που γαλουχήθηκαν στα φασιστικά πλαίσια του εθνικιστικού μένους, δεν  έχουν θέση σε μια ευνομούμενη πολιτεία. Η αντιδημοκρατική πρόθεση είναι κεντρική στην φασιστική ρητορική. Ξεκάθαρα. Ο Γρίβας είναι σύμβολο στο φασιστικό λόγο. 

>>> Διαβάστε επίσης: 

Ο Σωκράτης, όπως έγραψε ο Πλάτωνας στην Πολιτεία, υποστήριζε πως οι άνθρωποι δεν οδηγούνται από μόνοι τους στην αυτοδιάθεση αλλά ψάχνουν έναν ισχυρό ηγέτη για να ακολουθήσουν.  Αυτοί οι νεανίες βρήκαν (τους είπαν δηλαδή ) τον ηγέτη τους στον Γρίβα.  Στο κατώφλι του 2023 η λατρία ενός ατόμου που ακόμα και με την καλύτερη πρόθεση δεν μπορεί παρά να χαρακτηριστεί ως ακραία εθνικιστική, γίνεται θέμα στην επικαιρότητα. Αν αυτό δεν χαρακτηρίζεται ως  ήττα όλων των κυβερνήσεων και όλων των πολιτικών από το 1974 και μετά δεν ξέρω τι άλλο είναι. 

Ερχόμαστε λοιπόν στην άλλη είδηση που διάβασα στον τοίχο μιας φίλης. To Υπουργείο Παιδείας, Προχειρότητας και Υποστήριξης της μιας και μόνης αλήθειας, ζήτησε να αφαιρεθεί μια πρόταση από μια παράσταση του ΘΟΚ ώστε να επιτρέψει την επίσκεψη σχολείων.  Το έργο «Ο Γύρος του κόσμου σε 80 Μέρες» και η φράση αφορά την αγάπη .  Στο  Υπουργείο Παιδείας λειτουργεί μια επιτροπή που το αντικείμενο της είναι η λογοκρισία. (Φαντάζομαι πως έχει έναν πιο κομψό τίτλο, και αποδίδει πιστοποιητικά φρονημάτων και καταλληλότητας) Τόνοι χαρτιά και μελάνια σπαταλήθηκαν για τα όρια της τέχνης, για τη λογοκρισία, για το πως μπορούμε να ενημερώσουμε τους θεατές για το θέαμα χωρίς να το  λογοκρίνουμε, και να τους εμπιστευθούμε να κάνουν την επιλογή ή όχι της θέασης.

Αναρωτιέμαι αν το έργο  ήταν η Σταχτοπούτα, όπου η blended οικογένεια είναι ένα τοξικό περιβάλλον για την κεντρική ηρωίδα, και σώζεται από τον πρίγκηπα ο οποίος ψάχνει νύφη να παντρευτεί ώστε να κληρονομήσει τον θρόνο γιατί δεν έχει καμία άλλη ικανότητα, τι θα έλεγαν;

Οι δύο ειδήσεις, αν και φαινομενικά άσχετες, έχουν τις ρίζες τους στο ίδιο μέρος.  Στην υπονόμευση του δημόσιου διαλόγου, στην υποβάθμιση της εκπαίδευσης , της εξειδικευμένης γνώσης  και στην αποδοχή της διαφορετικότητας. 

Δεν είναι όλες οι διαμαρτυρίες ένδειξη καλής λειτουργίας της Δημοκρατίας.

 

*Η Ήβη Λάμπρου είναι καθηγήτρια στο Τμήμα Δημοσιογραφίας του Πανεπιστημίου Frederick

Ήβη Λάμπρου