ΓΡΑΦΕΙ Ο

ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΩΣΤΟΥΡΗΣ 

Όταν η ατζέντα καθορίζεται από το τι προκύπτει -κάποτε τυχαία- στην επικαιρότητα και όταν κατά την πλειοψηφία του το πολιτικό προσωπικό αποτελείται από άτομα που ενηλικιώθηκαν με κομματικές παρωπίδες, ή την ώρα που ένα σημαντικό γεγονός καταγράφεται διεθνώς ορισμένοι από αυτούς έχουν περισσότερη έγνοια για να πιουν καφέ ή να δοκιμάσουν παλουζέ στο αντίστοιχο φεστιβάλ, τότε είναι απόλυτα κατανοητό γιατί και πως η παραγωγή πολιτικής είναι περίπου ανύπαρκτη ιδίως σε μια κρίσιμη, χρονικά, στιγμή και εν μέσω προεκλογικής περιόδου. 

Τα πράγματα λειτουργούν αμφίδρομα αφού οι απαιτήσεις της κοινωνίας δεν είναι τέτοιες που να δημιουργούν ισχυρές τάσεις ανανέωσης, τόσο σε επίπεδο ατόμων όσο και σε επίπεδο πολιτικών δυνάμεων, κομμάτων ή και πολιτικών συμπράξεων μεταξύ νέων, ανανεωτικών κινημάτων. 

Ταυτόχρονα, αργόσχολοι που περισσότερο αρέσκονται στην προβολή παρά στην ουσία, ίσως το να είναι κοντά στην εξουσία ή τα δύο μαζί ξερογλείφονται έστω στην ιδέα να αναλάβουν κάποια θέση σε ΔΣ κάποιου ημικρατικού οργανισμού, επιτελώντας έτσι το «σπουδαίο έργο» που επιβάλλει το κομματικό καθήκον. Με μια λέξη το ρουσφέτι. 

Οι πιο δημοφιλείς, που συνήθως είναι και πιο λαϊκιστές, εκλέγονται σε δημοτικές ή βουλευτικές εκλογές. Οι λιγότερο δημοφιλείς διορίζονται. Κανένας μέτριος δε χάνεται. Για όλους υπάρχει χώρος σε ένα περιβάλλον, όπου η μετριότητα κυριαρχεί. 

Το πρόβλημα όμως, σε κάθε σενάριο πολιτικής πορείας, παραμένει ένα και είναι εξόχως ουσιαστικό και κρίσιμο: Δεν καταγράφεται σοβαρή διαδικασία παραγωγής πολιτικών θέσεων, ελέγχου της πολιτικής ζωής και κυριότερα παραγωγής, έκφρασης και προώθησης πολιτικών προτάσεων. 

Με αυτόν τον τρόπο λειτουργεί η πολιτική ζωή με αρνητικούς πρωταγωνιστές πολλούς οι οποίοι ασχολούνται με αυτήν αλλά και τους πολίτες, οι οποίοι είτε αδιαφορούν πλήρως είτε παρασύρονται από τον λαϊκισμό, άγονται και φέρονται από το ρουσφέτι και προσεγγίζουν είτε με ημιμάθεια είτε με όρους καλλιστείων την πολιτική. 

Και με αυτούς τους όρους καθορίζονται εκλογικά αποτελέσματα και σε αυτούς αποδίδεται η εν πολλοίς -πλην ελαχίστων εξαιρέσεων- καταθληπτική εικόνα που παρουσιάζει το πολιτικό γίγνεσθαι με έντονο το αποτύπωμά του στην κοινωνία.