ΓΡΑΦΕΙ Ο 

ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΩΣΤΟΥΡΗΣ

Είναι κάποιες περιστάσεις, ιστορικές συγκυρίες ή έκτακτα γεγονότα στη ζωή όλων μας, τα οποία μας καθορίζουν, μας διαμορφώνουν και καθιστούν ξεκάθαρη -πρώτα και κύρια στον εαυτό μας κι έπειτα σε όλους τους άλλους- την εικόνα μας. Και όταν λέω εικόνα εννοώ αυτό που είμαστε με αποτέλεσμα το πώς φαινόμαστε ως προσωπικότητες στους άλλους και όχι την επιφανειακή εικόνα που κάποιος διαμορφώνει σε μερικές στιγμές και είναι, συνήθως, λαθεμένη. 

Το να πετάμε ή όχι σκουπίδια στον δρόμο και πολύ περισσότερο εάν μαζεύουμε άχρηστα που είναι πετάμενα σε δημόσιους χώρους. Ή εάν πιάνουμε τη σειρά κάποιου που περιμένει ή αν δίνουμε τη σειρά μας σε κάποιο με μεγαλύτερη ανάγκη να εξυπηρετηθεί έστω και μερικά λεπτά νωρίτερα από εμάς αποτελεί ένα -έστω μικρό- δείγμα της εικόνας που κτίζουμε ως προσωπικότητες. Το τι είναι, δηλαδή, η πυξίδα στη ζωή μας είναι αυτό που μας καθορίζει. 

>>Διαβάστε επίσης: Οι έξι φυλές των ψηφοφόρων<<

Κάποιες περιστάσεις είναι ακόμη πιο σημαντικές όπως η στάση που είχαμε κατά τη διάρκεια της πανδημίας, τόσο για εμάς και το τι πιστεύαμε για τη συνθήκη που είχαμε να διαπραγματευτούμε, όσο και για τους άλλους και πόσο ή το κατά πόσο λειτουργήσαμε συλλογικά, υπεύθυνα και ψύχραιμα. 

>>Διαβάστε επίσης: Τα accounts της κακιάς ώρας δε φέρνουν ψήφους <<

Σε κάποιες άλλες περιστάσεις τα πράγματα είναι πιο σοβαρά. Είναι έστω η σκέψη εάν είσαι έτοιμος να θυσιαστείς για το σπίτι και τους δικούς σου, την κοινότητα ή την πατρίδα σου ή εάν σκέφτεσαι ότι δε θα γίνεις ήρωας για κανέναν κι ότι άμα γίνει καμιά στραβή θα ψάξεις που να κρυφτείς ή πως να διαφύγεις. Σε μια χώρα όμως, ακόμη και όπως την περίεργη πατρίδα μας, όπου επικρατούν συνθήκες ειρήνης είναι ακραία σκέψη ακόμη και η συζήτηση για το σενάριο του πολέμου. Οι δύσκολες αποφάσεις με τις οποίες κάθε τόσο βρισκόμαστε αντιμέτωποι αφορούν όσα δε λειτουργούν σωστά στον τόπο μας και πολύ περισσότερο όταν τίθεται επιτακτικά το δίλημμα του σωστού και του λάθους, του ηθικού και μη, του νόμιμου και το παράνομου για το προσωπικό μας συμφέρον ή αυτό των δικών μας, της δουλειάς μας ή της ομάδας μας. Τα διλήμματα είναι σχεδόν καθημερινά και καθημερινά κρινόμαστε από τις αποφάσεις μας. 

Με δύσκολες περιστάσεις και απαιτητικά διλήμματα διαπραγματευόμαστε και κατά τις εκλογικές διαδικασίες. Η ελαφρότητα ή η σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζουμε τις εκλογές. Τα κριτήρια επικρότησης με την ψήφο πολιτικών προσώπων προτάσεων πολιτικής που καθορίζουν την πορεία που ακολουθεί ο τόπος μας είναι αμιγώς πολιτικές και εξόχως σημαντικές αποφάσεις που λαμβάνουμε. Αποτελεί ύψιστο δημοκρατικό δικαίωμα, χρέος έναντι της πατρίδας και απόφαση κομβικής σημασίας σε μια ασταμάτητη πορεία μέσα στον χρόνο που παίρνει τη χώρα μπροστά ή πίσω, προς τη σωστή ή τη λανθασμένη κατεύθυνση με σοβαρότητα, κύρος, συνέπεια και αξιοπιστία ή φαιδρότητα, ανακολουθία και ελαφρότητα. 

Και οι επόμενες εκλογές είναι τέτοιες, αποτελούν δηλαδή μια κομβικής σημασίας ιστορική συγκυρία στο μεταίχμιο σοβαρότατων πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών μεταβολών, εξελίξεων και νέων πραγματικοτήτων. Οι πολίτες καθορίζουν ακόμη και τους υποψηφίους με τις επιλογές τους. Είναι ο τρόπος με τον οποίο ο κόσμος ως χωνευτήρι ιδεών, αντιλήψεων και θέσεων δημιουργεί τάσεις και προσεγγίσεις σε ομάδες -μεγάλες ή μικρότερες, με συμφέροντα ή όχι- μέσα στην κοινωνία. Η ψήφος δεν πρέπει να δίδεται βάσει συμφέροντος, ούτε βάσει προσωπικού γούστου ή δυσαρέσκειας, αλλά με ξεκάθαρα πολιτικά κριτήρια μακριά από συναισθηματισμούς που θολώνουν την κρίση. Η ψήφος ως πρώτη ύλη της Δημοκρατίας μας και κάθε Δημοκρατίας στον κόσμο προσδίδει στην έννοια του εκλέγειν ουσιαστικό περιεχόμενο για να πλεύσει ο τόπος σε ήρεμες, ανοικτές θάλασσες με διάπλατους ορίζοντες.