ΓΡΑΦΕΙ Η
ΗΒΗ ΛΑΜΠΡΟΥ*

Η κατάσταση στην Ουκρανία αυτή τη δεδομένη στιγμή αποδεικνύεται λίγο πιο περίπλοκη από ότι θα βόλευε τους ηγέτες της Ευρώπης ή της Αμερικής. Η ένταση στα σύνορα με την Ρωσία είναι γεγονός. Είναι μόνο μια περιφερειακά περιορισμένη προσπάθεια  της Ρωσίας να αδράξει έδαφος και να αύξηση την επιρροή της στη περιοχή; Μια συνέχιση δηλαδή της πολιτικής που κλιμακώθηκε  το 2014  με την κατάληψη ανατολικών εδαφών της Ουκρανίας στη χερσόνησο της Κριμαίας; Η είναι πραγματικά μια πολύ πιο σημαντική τακτική κίνηση του Vladimir Putin κομμάτι μιας ευρύτερης στρατηγικής με την οποία αποζητά μια διαφορετική τάξη πραγμάτων; 

Η Ρωσία  δεν θέλει την εισδοχή της  Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ – και το έχει καταγράψει ως αίτημα σε μια σειρά απαιτήσεων που  στάλθηκαν στις ΗΠΑ τον περασμένο Δεκέμβριο. Τα αιτήματα περιλάμβαναν  επίσης τη διακοπή οποιασδήποτε άσκησης του ΝΑΤΟ κοντά στα σύνορα της Ρωσίας, τη μη αποστολή όπλων στην Ουκρανία, αλλά και τη Μολδαβία και την Γεωργία.

Η Ουκρανία είναι εδώ και χρόνια in limbo. Μεταξύ Δύσης και Ανατολής, μεταξύ ΝΑΤΟ και ρωσικής επιρροής. Όπως θα έπρεπε να ξέρουμε πολύ καλά, η γεωγραφική θέση μιας χώρας δεν μπορεί να μην συνυπολογίζεται στον καθορισμό πολιτικών και αποφάσεων. Έτσι και η Ουκρανία μπορεί να έγινε ξεχωριστό κράτος μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, αλλά δεν μπόρεσε ποτέ να ξεφύγει από το γεγονός πως μοιράζεται σύνορα με την Ρωσία και πως ιστορικά ήταν πάντα δέσμια  αυτής ακριβώς της θέσης. Από τους Τσάρους μέχρι τον Novalny, τον αντίπαλο του Putin η Ουκρανία θεωρείται σημαντική για την σταθερότητα και τη δυναμική παρουσία της Ρωσίας στην περιοχή.

Η Δύση, Ευρώπη και Αμερική, όπως  και το ΝΑΤΟ, παρακολουθούν ενίοτε αμήχανα αλλά πάντα με ανησυχία τις εξελίξεις, προσπαθώντας να χαράξουν κοινή γραμμή αντίδρασης. Υπάρχουν όμως διαφορετικές φωνές.  40% της ενέργειας που καταναλώνεται στην Ευρώπη φτάνει εκεί από τη Ρωσία. Στην Ευρώπη επιχειρούν  επίσης τράπεζες, ενεργειακές και άλλες εταιρείες με στενούς οικονομικούς δεσμούς με τη Ρωσία. Μπορούν οι Ευρωπαίοι να στηρίξουν ένα αυστηρό εμπάργκο απέναντι στη Ρωσία και να ρισκάρουν ελλείψεις , ή αυξήσεις στις τιμές στην Ενέργεια; Ο Γερμανός Καγκελάριος μόλις ανέλαβε την εξουσία, ο Γάλλος

Πρόεδρος έχει μπροστά του εκλογές και ο Βρετανός Πρωθυπουργός έχει προβλήματα με τα πάρτυ που αρέσκεται να κάνει.  

ΝΑΤΟ, και ΕΕ ψάχνουν ηγεσία και πολιτικές.

*Η Ήβη Λάμπρου είναι καθηγήτρια στο Τμήμα Δημοσιογραφίας του Πανεπιστημίου Frederick.