ΓΡΑΦΕΙ Η 
ΕΛΕΝΑ ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ

Δεν ξέρω αν με νοιάζει το όνομα. Από νοικοκυράς έγινε νοικοκυριού για λόγους θεαθήναι και όχι ουσίας. Δεν με ενδιαφέρει αν σπάζει στερεότυπα, που πρέπει, εννοείται, να τα σπάζει στην ουσία και όχι στο όνομα. 

Αναρωτιέμαι σε ποιες οικογένειες τελικά τα ψώνια είναι υπόθεση και των δύο. Του πατέρα και της μητέρας. Αναρωτιέμαι αν έχουν υπόψιν τους πόσες μονογονεϊκές οικογένειες (3% στην Κύπρο με το 88% να είναι η μητέρα προστάτιδα- λόγω και του νόμου για τη φροντίδα των ανήλικων παιδιών) υπάρχουν και πόσες άλλου είδους οικογένειες κυκλοφορούν γύρω μας, μεταμφιεσμένες,  που για τους περισσότερους από εμάς, εκτός και αν αποτελούμε μέρος τους, είναι είδος άγνωστο.

Η κοινή συνισταμένη όλων αυτών των νοικοκυριών, όσες διαφορές και αν έχουν, είναι το καλάθι τους. Το τι χρειάζεται να αγοράζουν ως must  και απαραίτητο για τη σωστή διατροφή και για την επιβίωσή τους. Δοκιμάστηκε για τρίτη βδομάδα στην Ελλάδα, ευχαριστούμε φτωχομάνα που μας ανοίγεις τον δρόμο, και τον ακολουθούμε, με απόλυτη επιτυχία. Οι τιμές των προϊόντων ή σταθεροποιούνται ή και μειώνονται.
Αλήθεια τι χρειάζεται μια οικογένεια για να επιβιώσει; Τι θεωρείται είδος πρώτης ανάγκης; Ποιος το καθορίζει πέρα από τη συνήθεια και την τάση; Πώς θα γίνει η αποτύπωση της αποδοτικότητας του μέτρου μέσα από μετρήσιμα στατιστικά στοιχεία που θα προκύψουν από την καταγραφή των τιμών του καλαθιού; Ποια συμφέροντα για ακόμη μια φορά θα παρεισφρήσουν; Πόσο και ποιους θα επηρεάσουν; Ποιοι θα κερδοσκοπήσουν; Θα ωφεληθούν πραγματικά οι χαμηλά αμειβόμενοι και οι οικογένειές τους, όποια και αν είναι η μορφή τους, οι οποίες ζουν στα όρια της φτώχιας;

Και μετά είπα άσε να ρίξουν ό,τι θέλουν στο καλάθι του νοικοκυριού και ας τους κρίνουμε εκ των υστέρων για την έλλειψη ή την παντελή απουσία φαντασίας τους.

Φαντάζομαι πως θα πρέπει να τοποθετηθεί στο καλάθι του νοικοκυριού χαρτί υγείας, εκτός και αν θα επιστρέψουμε στην εποχή της εφημερίδας, ή των σελίδων από παλιά βιβλία, για κάποιους από εμάς είναι ξεθαμμένη εμπειρία ταξιδιού. Έλα όμως που οι ηλεκτρονικές εκδόσεις των εφημερίδων/ περιοδικών και το paper less ως αρχή λειτουργίας δεν πολυβοηθά στον συγκεκριμένο τομέα.

Αλεύρι; Για ψωμί; Με γλουτένη ή χωρίς; Να πάμε κατευθείαν σε έτοιμο ψωμί; Στο παραδοσιακό καρβέλι; Να βάλουμε το κριθαρένιο; Το μαύρο ψωμί; Το πολύσπορο;

Γάλα; Ποιο είδος; Τι πίνουμε; Να βάλουμε εκείνο που προτιμούμε; Το γευστικότερο; Το πιο πλούσιο σε θρεπτικά συστατικά; Εκείνο που είναι ούτως ή άλλως πιο φτηνό; Ή μήπως εκείνο που θέλουμε να αναδείξουμε ως επιλογή; Ποια είναι όμως η σωστή επιλογή και κάτω από  ποια κίνητρα τις κάνουμε; Ποιος τις κάνει; Θα αντιγράψουμε απλώς χωρίς πολύ σκέψη και πρόχειρα για ακόμη μια φορά;

Να αναδείξουμε εκ νέου τη μεσογειακή διατροφή που θα χαμηλώσει πίεση και χοληστερόλη; Να  έχει καλάθι του νοικοκυριού  για νέες οικογένειες και για οικογένειες που φθίνουν σε αριθμό λόγω ενηλικίωσής των παιδιών; Θα μπει η σκυλοτροφή και η γατοτροφή; Είναι σαφέστατα είδος πρώτης ανάγκης για όσους έχουν κατοικίδια!
Μήπως βάζοντας στο καλάθι του νοικοκυριού εκείνο το είδος που αποτελεί και υγιεινή επιλογή καθορίζουμε και διατροφικές στάσεις; Το σκέφτηκε κανείς; Έχουν εμπλακεί οι επιστήμονες του είδους; Είδαν το πρόβλημα και την ανάγκη λήψης μέτρων ως την ευκαιρία η οποία θα μπορούσε να αναδυθεί; Θα αφήσουμε την ιδιωτική πρωτοβουλία να χτίσει τις δικές της νόρμες για το πώς θα στηθεί το καλάθι του νοικοκυριού ή θα αναλάβουμε δράση, θα έχουμε εμπεριστατωμένη θέση ως κράτος και θα κάνουμε την αλλαγή; Μας ενδιαφέρει ο πολίτης/καταναλωτής ή η αγορά; Μπορεί να βοηθηθούν και οι μεν και οι δε;

Να πω πως ξέρω θα είναι ψέμα. Εύχομαι κάποιοι να ξέρουν και να μην λένε απλώς πως ξέρουν. Τι θα ήθελα στο καλάθι του δικού μου νοικοκυριού να έχω; Όλα όσα διασφαλίζουν την υγεία και την ευημερία της μέσης οικογένειας που έχει παιδιά, σκυλιά και γατιά, που έχει διατροφικές συνήθειες λανθασμένες και στις οποίες θα μπορούσα να επέμβω και να βοηθήσω να διορθωθούν. Θα συνόδευα το καλάθι του νοικοκυριού και με συμβουλές σωστής διατροφής ή και τη σωστή επιλογή ειδών καθαρισμού που θα βλάπτουν λιγότερο την υγεία και το περιβάλλον. Δεν θα άφηνα, όχι, τις εταιρείες και τα συμφέροντα τους να καθορίσουν το πως και το τι. Αλλά είπαμε. Εγώ είμαι ο Ρομπέν και πιστεύω στα χαμένα θαύματα.

Ρομπέν των Χαμένων Θαυμάτων

Υ.Γ.: Πάντως είπα για αρχή να κρατώ μικρό καλάθι

*Η Έλενα Περικλέους είναι Εκπαιδευτικός-Συγγραφέας.