Αυτή η υπόθεση έφτασε στο τέλος της. Το ενδεχόμενο να διατηρεί λόγο και ρόλο η Άγκυρα στην Κύπρο μετά και τη λύση δεν υπάρχει. Δεν υφίσταται. Δεν πρέπει να τίθεται καν προς συζήτηση. Και αυτό το μήνυμα θα πρέπει να το λάβουν οι συμπατριώτες μας οι Τουρκοκύπριοι.

ΓΡΑΦΕΙ Ο
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΑΓΓΑΡΗΣ 
Twitter: @tsangarisp
Ορθώς η Κυβέρνηση κυνηγά να πετύχει συντεταγμένη και συγκεκριμένη αντίδραση της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά της Τουρκίας για τις προκλητικές ενέργειες της εντός της κυπριακής υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ. 

Δεν ξέρω αν θα πετύχει αυτό που έχει υπόψη ως πλάνο αντίδρασης, τύπου «πακέτου Κριμαίας» (το οποίο πλάνο όπως αντιλαμβάνομαι δεν ξύπνησαν στο Προεδρικό μια καλή πρωία και το σκέφτηκαν αλλά προέκυψε μετά από διαβουλεύσεις και επαφές με άλλες πρωτεύουσες όπως το Παρίσι) αλλά είναι μια σωστή προσέγγιση, όχι μόνο για την ίδια την Κύπρο αλλά και για την ίδια την ΕΕ, η οποία ήδη έχει γελοιοποιηθεί αρκετές φορές σε θέματα «εξωτερικής πολιτικής και αντίδρασης», δείχνοντας ότι στις πλείστες των περιπτώσεων καταντά να είναι ένας απλός θεατής και θεωρητικολόγος διακηρύξεων άνευ ουσίας. 

Δεν είναι δυνατόν ένα υποψήφιο μάλιστα κράτος μέλος της ΕΕ να παραβιάζει κατά το δοκούν το διεθνές δίκαιο, να προβαίνει σε προκλητικές παράνομες ενέργειες εις βάρος ενός άλλου κράτους μέλους της ΕΕ -και άρα κατ’ επέκταση και κατά των συμφερόντων και της ίδιας της ΕΕ- και η Ευρωπαϊκή Οικογένεια να κοιτάζει και να σφυρίζει αδιάφορα περιορίζοντας την αντίδραση της σε «κοινές δηλώσεις» και ασπόνδυλες θεωρητικές  «διακηρύξεις» συμπαράστασης. 

Όπως και να έχει όμως, αυτό θα φανεί την 28η Μαΐου ή και πιο μέτα ή ποτέ. Τι δηλαδή τελικώς θα πράξει η ΕΕ. Διότι η Στήλη το έχει γράψει πλειστάκις ότι η ΕΕ με τον τρόπο που συμπεριφέρεται, όχι μόνο στο θέμα της Κύπρου αλλά και σε άλλες περιπτώσεις, επιβεβαιώνει συνεχώς πως η Ένωση λειτουργεί περισσότερο σαν ένα «οικονομικό λόμπι» παρά ως μια ισχυρή Ένωση κρατών αλληλεγγύης και υποστήριξης. 

Όμως πέραν της πτυχής της ΕΕ, για το πώς και ΑΝ η ΕΕ θα αντιδράσει, υπάρχει και μια άλλη πτυχή. Η αμιγώς πολιτική πτυχή του θέματος που αφορά το κυπριακό και την επιδιωκόμενη λύση. 

Διότι… τι έγινε; Να δούμε τι έγινε: Την ώρα που υποτίθεται τα δυο μέρη προσπαθούν να εξεύρουν τρόπους επανέναρξης των συνομιλιών, την ώρα που εκκρεμεί η πρόταση Λουτ για διάσκεψη για το κυπριακό (στην οποία η Ε/κ πλευρά απάντησε θετικά), την ώρα που υποτίθεται όλοι αναμένουν τις ευρωεκλογές ώστε να ανοίξει ο δρόμος για εξελίξεις στο κυπριακό, την ώρα που εκκρεμούσε η πρόταση Αναστασιάδη για συνάντηση των δυο ηγετών με τον ΓΓ του ΟΗΕ, η Άγκυρα τι κάνει; Αντί να απαντήσει θετικά στην Διάσκεψη και στις άλλες προτάσεις που δημιουργούν έστω και τυπικά αισιοδοξία, μας έστειλε πλοία, παραβίασε το Διεθνές Δίκαιο και προχώρησε σε προκλητικές ενέργειες. Δηλαδή, η Άγκυρα αντί να τείνει και αυτή χέρι φιλίας, έκοψε το δικό μας. Για άλλη μια φορά. 

Και είναι για να διερωτάται κανείς: Μετά από αυτές τις ενέργειες και την στάση της Άγκυρας, υπό αυτές τις περιστάσεις και συνθήκες όπου δηλαδή τα πράγματα -υποτίθεται- οδηγούνταν προς επανέναρξη του διαλόγου- υπάρχει ο οποιοσδήποτε που θα θεωρούσε ότι θα μπορούσε να γίνει λύση επανένωσης της Κύπρου με την Τουρκία να συνεχίσει να έχει ρόλο και λόγο στην μετά-λύση εποχή; Υπάρχει αυτό το ενδεχόμενο; Ακόμη και ο πλέον «μετριοπαθής» ή ο πιο καλόπιστος θα μπορούσε πλέον να υποστηρίξει ότι «ας γίνει λύση, και δεν πειράζει και ας είναι η λύση υπό την εγγύηση της Τουρκίας»; 

Αυτή η υπόθεση έφτασε στο τέλος της. Το ενδεχόμενο να διατηρεί λόγο και ρόλο η Άγκυρα στην Κύπρο μετά και τη λύση δεν υπάρχει. Δεν υφίσταται. 

Δεν νοείται άλλωστε υποτίθεται να συμφωνηθεί μια λύση επανένωσης προς την ευημερία όλων των πολιτών και η λύση και το νέο status της Κυπριακής Δημοκρατίας να υπόκειται σε Τουρκικές εγγυήσεις και να υπόκειται υπό την επίβλεψη και επιθεώρηση της Τουρκίας είτε μέσω στρατού είτε μέσω άλλων τρόπων. 

Και αυτό το μήνυμα θα πρέπει να το λάβουν οι συμπατριώτες μας οι Τουρκοκύπριοι.

Οι μόνοι «εγγυητές» της λύσης πρέπει να είναι η ΕΕ, ο ΟΗΕ και ενδεχομένως το ΝΑΤΟ. Κανένας άλλος. Ούτε η Ελλάδα, ούτε η Τουρκία. Όσο νωρίτερα το αντιληφθούν, τόσο το καλύτερο για όλους μας. Αλλιώς, η κατάσταση αυτή θα διαιωνίζεται και δεν θα είναι προς όφελος κανενός από τους δυο…