Όταν έκλεισε ο σκουπιδότοπος, το πρόβλημα με τα σκουπίδια, τα μπάζα και τα κλαδέματα στις γειτονιές διογκώθηκε. 

>>> ΟΛΗ Η ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ BRIEF ΜΕ ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ <<< 

Όταν έκλεισε ο σκουπιδότοπος οι μεταφορείς τέτοιων υλικών πολλαπλασίασαν τις τιμές τους, λόγω αυξημένου κόστους και χρόνου μεταφοράς τους εκτός επαρχίας Λευκωσίας. 

Όταν έκλεισε ο σκουπιδότοπος οι Δήμοι δημιούργησαν πράσινα σημεία, για τα οποία πολλοί δημότες είναι ακόμη ανενημέρωτοι. 

Όταν έκλεισε ο σκουπιδότοπος γιγαντώθηκαν οι λογικές τύπου: «πέταξέ τα όπου έβρεις, αφού ούλλοι έτσι κάμνουν» ή «έχει ένα χωράφι που τα πετάσσουμε τούτα». 

Γενικώς, αφού έκλεισε ο σκουπιδότοπος Κοτσιάτη η Λευκωσία έγινε ένα αχούρι. Και κυρίως για δυο περιοχές για τις οποίες έχω ιδίαν άποψη μπορώ να μιλήσω για ώρα και σε λεπτομέρεια. Θα αρκεστώ στα βασικά, αφού και στους δύο Δήμους, Στρόβολο και Λακατάμεια, η κατάσταση είναι τραγελαφική. 

Στη μεν Λακατάμεια -η οποία αποτελεί το πλέον κακό παράδειγμα- για να πετάξει κάποιος μπάζα, κλαδέματα ή άλλα αδρανή υλικά θα πρέπει να πληρώσει. Ανεξαρτήτως ποσότητας ή μεγέθους υλικών, κάθε επίσκεψη στο πράσινο σημείο χρεώνεται 5 ευρώ. Υπάρχουν και λεπτομέρειες που καθιστούν ακόμη πιο αναποτελεσματική τη λειτουργία του πράσινου σημείου στη Λακατάμεια, όπως το ότι βρίσκεται σε βιομηχανική περιοχή, μακριά από τις οικιστικές περιοχές του Δήμου, αλλά και το γεγονός ότι ένα συμβατικό σαλούν αυτοκίνητο δύσκολα φτάνει στο σημείο, λόγω του κακοτράχαλου χωματόδρομου που οδηγεί στον συγκεκριμένο χώρο.

Στον Στρόβολο από την άλλη, ο οποίος σε συνεργασία με άλλους Δήμους έφτιαξε ένα πολύ καλό πράσινο σημείο, οργανωμένο για κάθε λογής άχρηστο υλικό, με εύκολη πρόσβαση και διακίνηση εντός των χώρων του, υπάρχει επίσης το πρόβλημα των στοιβών με άχρηστα στις γειτονιές λόγω ανεπαρκούς ενημέρωσης. 

Προ μερικών μηνών ζήτησα από τον Δήμο δυο πράγματα: αφενός να μαζέψει τρεις στοίβες με κλαδέματα και άλλα άχρηστα υλικά στον δρόμο στον οποίον βρίσκεται το σπίτι μου και αφετέρου να ενημερώσει ότι απαγορεύεται τ πέταμα άχρηστων υλικών σε χωράφια, αλλά και για το ότι υπάρχει πλέον νέο πράσινο σημείο (το οποίο μετρά μόλις μερικούς μήνες λειτουργίας). Παρόλο, που ο υπάλληλος με τον οποίο τηλεφωνικώς επικοινώνησα ήταν ευγενέστατος, διαβεβαιώνοντάς με ότι θα γίνει η καθαριότητα αλλά και η ενημέρωση, τίποτε από τα δύο έγινε. 

Βεβαίως, η λύση του προβλήματος δεν αποτελεί αποκλειστική ευθύνη των Δήμων, αφού ό,τι κι αν κάνουν εάν οι δημότες συνεχίσουν να είναι ασυνείδητοι, πετώντας οτιδήποτε οπουδήποτε οι γειτονιές θα παραμείνουν βρώμικες, ακατάστατες και ακαλαίσθητες. 

Πάντως, ως αρχή οι Δήμοι θα πρέπει να εξετάσουν σοβαρά νέες επιλογές και δράσεις σε σχέση με την καθαριότητα. Αυτά που σήμερα ισχύουν, ιδίως στη Λευκωσία, αποδεικνύονται ανεπαρκή και αναποτελεσματικά. 

Κάποιες ιδέες, οι οποίες συνδυαστικά μπορούν να βελτιώσουν -έστω κάπως- την κατάσταση είναι: 

-ο ορισμός ειδικών χώρων σε πολλές περιοχές εντός δημοτικών ορίων για εναπόθεση άχρηστων υλικών, από όπου θα συλλέγονται π.χ. σε μηνιαία βάση από τους δήμους 
-η συνεργασία με ιδιωτικές επιχειρήσεις για συλλογή κλαδεμάτων, μπάζων ή και ανακυκλώσιμων υλικών που θα εναποτίθενται στους ειδικούς χώρους. Τα εν λόγω υλικά είναι χρήσιμα για παραγωγή ενέργειες ή επαναχρησιμοποίηση
-η αύξηση των μεγάλων κάδων, τόσο για σκύβαλα όσο και για ανακύκλωση
-η τακτική ενημέρωση για το τι πετιέται και που
-η παροχή κάδων κομποστοποίησης με έκπτωση σε δημότες ή και τοποθέτησή τους σε χώρους πρασίνου. Από εκεί οι δήμοι αλλά και οι δημότες θα μπορούν να προμηθεύονται το χώμα που παράγεται από την κομποστοποίηση για τους δημόσιους χώρους πρασίνους ή τους κήπους 
-η προώθηση ενός μοντέλου συλλογής ανακυκλωσιμων από δημότες έναντι κάποιου, έστω μικρού, ποσού. 

Όλα αυτά με την ελπίδα ότι κάποτε η ασχήμια που σήμερα αποτελεί τον κανόνα θα είναι εξαίρεση στις γειτονιές όλων μας, μέσω της μεγαλύτερης μεταρρύθμισης στο κομμάτι της καθαριότητας που είναι η αλλαγή στην κουλτούρα μας.