ΓΡΑΦΕΙ Η
ΗΒΗ ΛΑΜΠΡΟΥ*

Το θέμα που θα έπρεπε να μας απασχολεί ειδικά αυτή τη βδομάδα είναι η σύνοδος της Γλασκόβης για το κλίμα. Η ταχύτητα με την οποία αλλάζουν οι κλιματικές συνθήκες είναι ίσως η μόνη πραγματικότητα (μαζί με την πανδημία) που απειλεί όλους ταυτόχρονα και με τον ίδιο τρόπο. Όπως όμως και στην πανδημία, ο έχων οικονομική ευρωστία είναι σε πλεονεκτική θέση ως προς την αντιμετώπιση της. Το ότι οι αναπτυγμένες βιομηχανικά και εύρωστες οικονομικά χώρες δεν επιλέγουν δραστικά μέτρα για την προστασία του περιβάλλοντος, έχει να κάνει καθαρά, με πολιτικές αποφάσεις των ηγεσιών τους.

Όμως αυτό που συζητιέται παραμονές της Συνόδου είναι η κίνηση Zuckerberg για μετονομασία και την μετεξέλιξη της  εταιρείας Facebook στην Μeta. Είναι πραγματικά σπάνιο φαινόμενο μια τόσο επιτυχημένη εταιρεία προσπάθησε με τόσο μεγαλόσχημο τρόπο  να πουλήσει ένα όραμα για ένα προϊόν—ή πιο συγκεκριμένα, ένα πλαίσιο για μελλοντικά προϊόντα—που είναι τόσο αφηρημένο και ανούσιο, τόσο αδύναμο. Όταν αντίστοιχα το 2015 η Google ανακοίνωσε ότι ήθελε να οργανώσει διαφορετικά τις πληροφορίες, μπορούσε τουλάχιστον να δείξει μια λειτουργική μηχανή αναζήτησης. Η Μeta παρά τη μακροσκελή παρουσίαση από τον ιδιοκτήτη της, δεν έκανε  πραγματικά σαφές το  πώς θα είναι στην πράξη η έκδοση αυτή του Metaverse. Ξεκάθαρο είναι πως θα υπάρχει μια συλλογή προγραμμάτων εικονικής πραγματικότητας όπως το Workrooms και οι υπάρχουσες εφαρμογές Oculus σε έναν νεφελώδη τρισδιάστατο χώρο.

Πολιτικοί και οικονομικοί αναλυτές συμφωνούν πως υπάρχουν τουλάχιστον τρεις κινητήριες δυνάμεις που παρακινούν το Facebook & Co. να επιδιώξει να στήσει το μετασύμπαν: Στρατηγική δημοσίων σχέσεων, το Εγώ του ίδιου του Zuckerberg, και η επιτακτική επιχειρηματική ανάγκη για κυριαρχία του στο τεχνολογικό συμπάν. 

Η σκανδαλώδης αδιαφορία της εταιρείας του Facebook απέναντι στην αρνητικές (έως και καταστροφικές ) επιδράσεις  που έχει, όπως αποδεικνύουν τα έγγραφα που διέρρευσαν τις τελευταίες βδομάδες, δείχνει την αμοραλιστική, ανήθικη αν προτιμάτε, πρακτική και στρατηγική του. Το rebranding που προβάλλεται μπορεί να μη μπορέσει να ξεπλύνει τη δυσωδία που υπάρχει, όμως η προσπάθεια είναι να επικεντρωθεί η προσοχή μας αλλού.

Οδεύουμε λοιπόν σ’ ένα δυστοπικό μέλλον όπου το Μetaverse θα γίνει η ψηφιακή υποδομή της καθημερινής ζωής;  Ένα δυστοπικό μέλλον τόσο στην ψηφιακή όσο και στην αναλογική καθημερινότητα μας, με τους ρύπους να μας συνοδεύουν παντού.

*Η Ήβη Λάμπρου είναι καθηγήτρια στο Τμήμα Δημοσιογραφίας του Πανεπιστημίου Frederick.