ΓΡΑΦΕΙ Ο
ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΩΣΤΟΥΡΗΣ

Η ρητορική, η ανάλυση του πολέμου, το άλλοθι που σε κάποιες περιπτώσεις δίδεται στη Ρωσία για την εισβολή στην Ουκρανία, η από καιρό διάσπαση της Ιεράς Συνόδου για το αυτοκέφαλο της ουκρανικής Εκκλησίας και βεβαίως η στάση που θα έχουν οι υποψήφιοι στις Προεδρικές Εκλογές σε σχέση με τη Ρωσία, τον πόλεμο και το τι μέλλει γενέσθαι στις σχέσεις Κύπρου-Ρωσίας-Δύσης αποτελούν τα κομμάτια ενός σύνθετου πλέγματος δεδομένων και δυνητικών εξελίξεων που αποδεικνύουν ότι η επιρροή της Μόσχας στην Κύπρο δεν είναι αμελητέα. 

Ως μόνιμο μέλος στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, που έχει λόγο και ρόλο στο Κυπριακό, με ταυτόχρονη άμεση παρουσία με οικονομικούς δεσμούς στην Κύπρο η Ρωσία αποτελεί σημαντικό εταίρο για την Κύπρο. Ταυτόχρονα, η σχέση που υπάρχει έστω με τη γεωγραφική συνάφεια ενός μέρους της Σοβιετικής Ένωσης αλλά και της Τσαρικής Ρωσίας οδηγούν στο εξής παράδοξο: Μέρος της Δεξιάς και μέρος της Αριστεράς να συγκλείνουν και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό ως προς τη θετική αξιολόγηση και αντιμετώπιση της Ρωσίας. Κατά κανόνα πρόκειται για συντηρικούς δεξιούς με ιδιαίτερη σχέση με την Εκκλησία, η οποία σε ένα μέρος της θεωρεί τη Ρωσία ως την προστάτιδα της Ορθοδοξίας. Ταυτόχρονα, αριστεροί που δίνουν συγχωροχάρτι στη Ρωσία για τη σημερινή στάση της στην Ουκρανία άγονται κυρίως από αντιδυτικά, αντιΝΑΤΟϊκά αισθήματα τα οποία καθορίζουν την άποψή τους σε τέτοιο βαθμό που τους καθιστούν μυωπικούς απέναντι στα εγκλήματα που πραγματοποιούνται στην Ουκρανία. Είναι κάτι περισσότερο από ξεκάθαρο το τοξικό, οπαδικό κλίμα που επικρατεί και κατά τη σημερινή συγκυρία, σε έναν τόπο του οποίου η πρόσφατη ιστορία του έχει καθοριστεί από αυτήν ακριβώς την κατάσταση φανατισμού, πόλωσης και μισαλλοδοξίας. 

Όπως κατά την πανδημία πολλοί, άνθρωποι, στάσεις, προσεγγίσεις και σύνδρομα αποκαλύφθηκαν έτσι και με τον πόλεμο στην Ουκρανία αποκαλύπτονται προσωπικές απόψεις, εμμονές, συμφέροντα, πολιτικές και προσωπικές ατζέντες. 

 Το δαιδαλώδες σκηνικό σαφώς επηρεάζει ή θα επηρεάσει την ατζέντα συζήτησης ακόμη και τις θέσεις που επισήμως θα εκφραστούν μέσω των προεκλογικών προγραμμάτων των υποψηφίων για τις Προεδρικές του 23’. 

Και μπορεί στην Εκκλησία τα πράγματα να είναι ξεκάθαρα και στη λογική του άσπρο-μαύρο όπως συνήθως ενεργεί ως ένας ιδιαίτερα συντηρητικός θεσμός, αλλά στην περίπτωση της πολιτικής και δη των Προεδρικών Εκλογών τα πράγματα είναι πιο σύνθετα, οι εξαρτήσεις και τα συμφέροντα μεγαλύτερα και σαφώς τα κίνητρα πολύ πιο δυσδιάκριτα. Θα είναι ωφέλιμες οι συζητήσεις που θα πραγματοποιηθούν τους επόμενους μήνες για να δείξει ο καθένας, πολιτικό πρόσωπο ή κόμμα, που στέκεται, τι πιστεύει και γιατί. Η πορεία της κάθε χώρας και ειδικότερα της δικής που έχει το μεγάλο πρόβλημα του Κυπριακού να την βαραίνει μισό -πλέον- αιώνα, καθορίζεται σε σημαντικό βαθμό από την εξωτερική πολιτική της. Από τις συμμαχίες, τις συνεργασίες, τις κόκκινες γραμμές και τις θέσεις αρχών που εκφράζει ακόμη και για ζητήματα που δεν την αφορούν άμεσα και τις ισορροπίες που τηρεί ή όχι για διενέξεις, μεταξύ άλλων χωρών. 

Στο διάστημα που απομένει μέχρι τις εκλογές πρωτίστως τις Προεδρικές και δευτερεύοντος τις Αρχιεπισκοπικές, όποτε αυτές διεξαχθούν, θα κριθούν πολλοί τόσο για τις θέσεις, τη ρητορική και τη στάση τους όσο και για τις σχέσεις εξάρτησης που έχουν κτίσει τα προηγούμενα χρόνια και σίγουρα όχι με ανιδιοτελή και ιδεολογικοπολιτικά κίνητρα αλλά στη βάση ανταλλαγής, συμφερόντων και ευκαιριακού κέρδους, οικονομικού και σε επίπεδο υποστήριξης.