• Τα πολιτικά εκτεθειμένα πρόσωπα και τα πόθεν έσχες τους
• Τα μαθήματα της κατάρρευσης του χρηματοπιστωτικού συστήματος, δεν έγιναν μαθήματα

Γράφει Χρύσω Αντωνιάδου

Τουλάχιστον εδώ και μια δεκαετία, το χρηματοπιστωτικό σύστημα «χτυπιέται» αλύπητα. Οι τράπεζες της Κύπρου, με το πρόσχημα ότι ήταν πολύ μεγάλες, υπερβολικά μεγάλες για το μέγεθος του νησιού, έπρεπε να σμικρυνθούν, να εξοντωθούν, να καταρρεύσουν και μετά βλέπουμε… Να αναγεννηθούν από τα ερείπια τους. Με νύχια και με δόντια το παλεύουν. Με «εγχειρήσεις» που αφήνουν πληγές, καταβάλλονται προσπάθειες για να κερδίσουν την επιβίωσή τους.

>>> ΟΛΗ Η ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ BRIEF ΜΕ ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ <<<

Υπήρξαν λάθη ιστορικά, λάθη παιδαριώδη, λάθη εποπτικά, λάθη πολιτικά και λάθη τραπεζικά. Υπήρξαν όμως και στοχευμένες επιθέσεις κατά του συστήματος με βίαιο τρόπο. Γιατί ουδείς, ακόμη και τώρα, δεν έχει αντιληφθεί τρία απλά θέματα, που έπρεπε να θεωρούνται αυτονόητα. Ότι χωρίς εύρωστο τραπεζικό σύστημα δεν υπάρχει οικονομία, δεν υπάρχουν επιχειρήσεις, δεν υπάρχουν νοικοκυριά. Χωρίς υγιείς τράπεζες, δεν υπάρχει κράτος, δεν υπάρχει κρατική οντότητα.

Είτε είμαστε θερμοί υποστηρικτές της ελεύθερης οικονομίας, είτε όχι, υπάρχει μια αυστηρή θεώρηση περί τούτου. Παρόλο που οι τράπεζες έχουν περάσει από χίλια μύρια κύματα στην ιστορία τους, παρόλο που το μοντέλο λειτουργίας τους έχει μετασχηματιστεί, η κύρια δουλειά τους είναι να διασφαλίζουν τις καταθέσεις και να χορηγούν δάνεια. Ακόμη κι αν εξαφανιστεί η γειτονική τράπεζα και μετατραπεί σε online κατάστημα, ο τραπεζικός τομέας θα συνεχίσει να υφίσταται, καθώς είναι πλήρως συνυφασμένος, εναρμονισμένος και αλληλένδετος, με την ίδια την ανάγκη του ανθρώπου για επιβίωση και ευημερία.

Διασφάλιση του συστήματος 
Τα λάθη του παρελθόντος δεν μας έχουν δώσει μαθήματα. Αν τα λάθη τα περνούσαμε από «κόσκινο», θα καθόμαστε όλοι σε ένα τραπέζι, αλήθεια πότε το κάναμε, για να βρούμε μια  κοινή πολιτική για διαφύλαξη και διασφάλιση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, χωρίς fake news και υπόνοιες που διαρρέουν ατεκμηρίωτα για να καταστρέψουν την εικόνα του δήθεν εχθρού…

Θεωρώ και εξακολουθώ να επιμένω ότι ένα από τα μεγαλύτερα μερίδια ευθύνης για όλα όσα συνέβησαν και συμβαίνουν στο τραπεζικό σύστημα, τη φέρει ακέραια η Βουλή, τα πλείστα κόμματα, οι πλείστοι βουλευτές. Αν κάποιος διαβάσει, όχι μελετήσει λεπτομερώς, και όλοι οφείλαμε να το κάνουμε για να ξέρουμε ποιον και τι ψηφίζουμε και εάν θέλουμε να ψηφίσουμε την επόμενη φορά, τα πόθεν έσχες των πολιτικών, των αρχηγών κομμάτων, των βουλευτών, των υπουργών και κάθε πολιτικά εκτεθειμένου προσώπου, σίγουρα θα λύνονταν πολλές από τις απορίες μας. Γιατί οι βουλευτές λαμβάνουν τις θέσεις που λαμβάνουν και γιατί οι βουλευτές προσδοκούν και ευελπιστούν να διαλύσουν, εάν ήταν δυνατόν σε μια νύκτα, το χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Υπάρχουν διάφορες σχολές σκέψης, που όλο και συχνότερα βρίσκουν έδαφος ανάμεσα σε αδαείς και ευκολόπιστους πολίτες, με την κυριότερη να προβάλλει το επιχείρημα ότι:
Οι τράπεζες θέλουν να καταστρέψουν οικογένειες, νοικοκυριά, τον φτωχό και ταλαιπωρημένο πολίτη που έχασε τη δουλειά του και δεν έχει πού την κεφαλήν κλίνη.
Όμως, παραλείπουν να τονίσουν ότι υπάρχει μια μεγάλη πλειοψηφία κόσμου που είναι συνεπείς, που είναι συνεργάσιμοι που καταβάλλουν στην ώρα τους τη δόση του δανείου τους, γιατί θεωρούν καθήκον και υποχρέωσή τους ότι, από τη στιγμή που δανείστηκαν, ίσως και να έκαναν λανθασμένες επιλογές, έχουν όμως υποχρέωση να πληρώσουν το χρέος τους.

Οι αξιόχρεοι πολίτες
Παραλείπουν να υπερτονίσουν ότι υπάρχουν γενεές γενεών που ήταν και παραμένουν σταθεροί καταθέτες, επειδή έμαθαν στη ζωή τους να επενδύουν στο μέλλον τους, να αφήσουν κάτι για τα ύστερα τους χρόνια, ακόμη κι αν αναγκάζονται να ζουν πιο λιτά, και πιο απλοϊκά, πιο συνεσταλμένα από τους άλλους. Ακόμη κι αν πολλοί έχουν «κουρευτεί» και ίσως είναι οι μόνοι που δικαιούνται να φωνάζουν.

Βεβαίως, είναι για τους περισσότερους ψιλά γράμματα το γεγονός ότι, κάποιοι ξένοι επενδυτές χρηματοδότησαν με τα κεφάλαιά τους τη σωτηρία των κυπριακών τραπεζών και παραμένουν ακόμη εκεί, ακόμη κι αν βλέπουν πως το χρήμα τους εξανεμίστηκε.
Γενικά και ειδικά, υπάρχει, έχει καλλιεργηθεί, μια εικόνα παραπλάνησης, μια ψεύτικη επίπλαστη εικόνα για το χρηματοπιστωτικό σύστημα του νησιού. Όλοι βράζουν σε ένα καζάνι, σαν το ζεματισμένο νερό που όταν βράσει, καίει και καταστρέφει…

Υπάρχει όμως και μέλλον
Όμως, υπάρχει και μέλλον. Εάν βέβαια προσδοκούμε και επιθυμούμε να δώσουμε μέλλον στο τραπεζικό σύστημα. Εάν επιθυμούμε την ανάπτυξή του, όχι γιατί θα κερδίσουν οι μέτοχοι, αυτοί αποδεδειγμένα χάνουν, αλλά γιατί θέλουμε να σπουδάσουμε τα παιδιά μας, να χτίσουμε ένα σπίτι, να αγοράσουμε ένα αυτοκίνητο. Να δημιουργήσουμε μια επιχείρηση, και να έχουμε μια αξιοπρεπή ζωή. Με σύνεση. Γιατί σίγουρα και αμετάκλητα, και είναι εφιαλτικό να το θυμόμαστε όλο εκείνο το «φούσκωμα» και τα μπαμ με τις ανοικτές κάνουλες και «μπάτε όλοι οι σκύλοι, αλέστε», που συνέβη στην Κύπρο την περασμένη εικοσαετία, μόνο ζημιές, και πληγές και κατάρρευση έφερε. 

Υπάρχει άσπρο, υπάρχει και μαύρο. Όμως, υπάρχει και γκρίζο…

Και έτσι πρέπει να το βλέπουμε, εάν θέλουμε να πάμε μπροστά, εάν δεν θέλουμε να είμαστε κολλημένοι σε ταμπέλες, όπως σε τόσα άλλα ζητήματα.

Υποσημείωση: Ίσως να ήλθε η ώρα να ανοίξουν οι φάκελοι με τα ονόματα των Πολιτικά Εκτεθειμένων Προσώπων και τα δάνειά τους, τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια. Για να αποκαλυφθεί επιτέλους, ποιοι και πότε και γιατί έχουν συμφέροντα και εξυπηρετούν συμφέροντα.