Επειδή δηλαδή ένας Υπουργός δεν θα πάει σε ένα Σωματείο, σε προεκλογική συγκέντρωση του υποψηφίου του κόμματος του, διαφυλάττει το Θεσμό; Όλα αυτά είναι πολιτικά μασκαραλίκια. Αρλούμπες και πολιτικά καραγκιοζιλίκια. Η διαφύλαξη των Θεσμών δεν γίνεται με το να περιπαιζόμαστε μεταξύ μας. Η υποκρισία στον απόλυτο βαθμό. 

ΓΡΑΦΕΙ Ο
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΑΓΓΑΡΗΣ 
Twitter: @tsangarisp
Για χρόνια τώρα μια πολιτική αρλούμπα εμπεδώθηκε ως το ‘πολιτικά ορθό’ ότι δήθεν οι Θεσμοί θα πρέπει να μένουν εκτός Προεκλογικής Εκστρατείας και να μην αναμειγνύονται στα των εκλογών. Και πρόκειται για πολιτική αρλούμπα, διότι είναι και πολιτικά παράδοξο αλλά κυρίως είναι υποκριτικό και εξευτελιστικό για την νοημοσύνη των πολιτών. 

Αρχικά όμως ας δούμε τι είναι ο ‘Θεσμός’. Οι πολιτικοί Θεσμοί διαχωρίζονται σε δυο κατηγορίες: 

Α/ Στους Θεσμούς, στους οποίους επικεφαλής είναι αιρετός – δηλαδή κάποιος εκλελεγμένος όπως πχ ο Θεσμός του Προέδρου της Δημοκρατίας και ο Θεσμός του Προέδρου της Βουλής – και,  
Β/ Στους Θεσμούς, στους οποίους επικεφαλής τίθεται κάποιος διορισμένος. 

Στη δεύτερη κατηγορία (στους διορισμένους) υπάρχουν δυο υποκατηγορίες: 

Β1/ Οι Θεσμοί, στους οποίους τίθεται επικεφαλής κάποιος διορισμένος αλλά είναι Ανεξάρτητη Αρχή (όπως πχ Γενικός και Βοηθός Εισαγγελέας, Γενικός Ελεγκτής, Επίτροπος Διοικήσεως κτλ) και, 
Β2/ οι Θεσμοί, στους οποίους τίθεται επικεφαλής κάποιος διορισμένος αλλά δεν αποτελεί Ανεξάρτητη Αρχή (όπως πχ ο Θεσμός του Υπουργού). 

Όλοι συμφωνούν πως όντως η Υποκατηγορία Β1 (Θεσμοί με διορισμένο πρόσωπο αλλά είναι Ανεξάρτητη Αρχή) δεν θα πρέπει να εμπλέκονται στα της προεκλογικής. 

Άλλωστε όμως ουδέποτε έγινε θέμα ή εγέρθηκε ζήτημα για εμπλοκή οποιουδήποτε Ανεξάρτητου Αξιωματούχου στα της προεκλογικής. Και δεν εννοείται στην παρούσα προεκλογική αλλά ανέκαθεν. 

Ο ντόρος γινόταν και γίνεται πάντοτε για τον εκάστοτε Πρόεδρο της Δημοκρατίας, της Βουλής και τους εκάστοτε Υπουργούς.

Και δεν είναι σημερινό φαινόμενο αυτό. Σε κάθε προεκλογική ερχόμαστε αντιμέτωποι με αυτή την χαζή κατηγορία από τους εκάστοτε αντιπολιτευόμενους. Παλιά επί ΑΚΕΛ φώναζε ο ΔΗΣΥ, τώρα επί ΔΗΣΥ φωνάζουν οι άλλοι. Και πάντοτε η Στήλη είχε την ίδια θέση επί τούτου.

Ότι δηλαδή πρόκειται για πολιτική υποκρισία. Επειδή κάποιος εξελέγη Πρόεδρος της Δημοκρατίας αλλά προέρχεται από κάποιο Κόμμα, τι αναμένεται δηλαδή; Ότι δεν θα υποστηρίξει το Κόμμα του στις εκλογές; Δεν θα εκφραστεί; Και γιατί; Διότι είναι δήθεν ‘Πρόεδρος όλων των Κυπρίων’; Μα είναι. Είτε μιλήσει υπέρ του κόμματος του είτε δεν μιλήσει, δεν είναι Πρόεδρος όλων των Κυπρίων; Αλλά να το αντιστρέψουμε για να αναδειχτεί ακόμη περισσότερο αυτός ο παραλογισμός: Αν δεν μιλήσει, θεωρούμε πως ‘δεν εμπλέκεται’ στην Προεκλογική άρα είναι ‘ΟΚ’ αλλά αν μιλήσει σημαίνει εμπλοκή και ‘δεν είναι ΟΚ’; 

Πάμε όμως και στους υπουργούς. Αν ο ‘Χ’ υπουργός βγει δημόσια και πει ότι στηρίζει τον υποψήφιο του κόμματος του, σημαίνει χάνει την αξιοπιστία του; Ή αν μεταβεί σε μια εκδήλωση του υποψηφίου του κόμματος του σε ένα Σωματείο, αυτομάτως γίνεται μεροληπτικός, αλλά αν δεν πάει στο Σωματείο είναι αμερόληπτος και προστατεύει το Θεσμό; Ας πούμε όμως ότι πάει στην εκδήλωση. Γιατί είναι κακό; Γιατί ‘χαλά ο Θεσμός’; Τι θα γίνει δηλαδή; Θα φοβηθούν οι υπάλληλοι του Υπουργείου του ότι ‘ο μάστρος τους’ είναι με τον υποψήφιο του κόμματος του; Δεν το ήξεραν αυτό ούτως ή άλλως; Από την στιγμή που διορίζεται Υπουργός και πριν τον διορισμό του ήταν στέλεχος ή και βουλευτής εκείνου του κόμματος, θα αλλάξει κάτι αν πάει ή αν δεν πάει στο Σωματείο προς στήριξη του υποψήφιου του κόμματος του; Ή μήπως θα επηρεαστούν οι πολίτες; Και γιατί να επηρεαστούν; Δεν το γνωρίζουν ότι ο Νουρής, ο Κωστής, ο Πρόδρομος, η Νατάσα, ο Κασουλίδης, ο Πετρίδης (υπαμ), ο Καρούσος, ο Κούσιος, η Δράκου, ο Χατζηπαντέλας είναι βέροι Συναγερμικοί και στηρίζουν Αβέρωφ; Δεν το ήξερε ο κόσμος όλος ότι επί Χριστόφια οι Συλικιώτης, Μαύρου, Σωτηρούλα, Στέφανος, Χριστοφίδης κτλ κτλ ήταν ΑΚΕΛικοί; 

Εκτός αν μας αρέσει να κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας και να περιπαιζόμαστε στο βωμό του ‘πολιτικά ορθού’. 

Όλα αυτά είναι πολιτικά μασκαραλίκια. Αρλούμπες και πολιτικά καραγκιοζιλίκια. Η διαφύλαξη των Θεσμών δεν γίνεται με το να περιπαιζόμαστε μεταξύ μας και με το ότι ένας Υπουργός δεν θα πάει σε ένα Σωματείο σε προεκλογική συγκέντρωση του υποψηφίου του κόμματος του. 

Αυτή η παραδοξότητα μόνο στην Κύπρο συναντάται και είναι εδώ που αρκετοί επικαλούνται ως δικαιολογία, δήθεν, το Προεδρικό Σύστημα σε αντίθεση με το σύστημα της ‘προεδρευόμενης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας’ ή απλά το ‘Κοινοβουλευτικό’, το οποίο εφαρμόζεται από την πλειοψηφία των χωρών της ΕΕ (Αυστρία, Βουλγαρία, Γερμανία, Ελλάδα, Εσθονία, Ιρλανδία, Ιταλία, Κροατία, Λετονία, Μάλτα, Ουγγαρία, Σλοβακία, Σλοβενία, Τσεχία, Φινλανδία ενώ σε αυτό το σύστημα εντάσσονται και Βέλγιο, Δανία, Ισπανία, Λουξεμβούργο, Ολλανδία και Σουηδία παρόλο που οι τελευταίες επίσημα έχουν άλλο πολιτικό σύστημα ‘Συνταγματική Κοινοβουλευτική Μοναρχία’- Οι υπόλοιπες χώρες εφαρμόζουν το Ημιπροεδρικό Σύστημα - Γαλλία, Λιθουανία, Πολωνία, Πορτογαλία, Ρουμανία).  

Ωστόσο η ουσία είναι παντού η ίδια. Η εκάστοτε Κυβέρνηση εκλέγεται από τον λαό και η Κυβέρνηση αποτελείται από τον Αρχηγό που ανήκει σε κάποιο κόμμα και από τα μέλη της κυβέρνησης του που και αυτά στην πλειοψηφία τους ανήκουν σε κάποιο κόμμα. 

Αν κάποιος παρακολουθήσει έστω και μια φορά το τι γίνεται στο εξωτερικό -στη Δύση- θα αντιληφθεί πόσο εκτός τόπου και χρόνου είμαστε εμείς εδώ στην Κύπρο και πόσο μας αρέσει να στρουθοκαμηλίζουμε.  Να υποτιμούμε τους ίδιους τους εαυτούς μας με το να θεωρούμε πως επειδή ένας Υπουργός δεν θα πάει σε ένα Σωματείο σε μια προεκλογική συγκέντρωση ότι διαφυλάττει ή ότι διαφυλάσσεται ο Θεσμός. 

Πιο ‘κάτω επίπεδο’ πραγματικά δεν μπορούμε να φτάσουμε. 

Και το χειρότερο; Οι ίδιοι οι Πολιτικοί αλλά και τα πλείστα ΜΜΕ αντί να αναδείξουμε αυτή την παραδοξότητα, αυτή την πελλάρα, φωνάζουμε και επικροτούμε την διατήρηση αλλά και την ενίσχυση αυτής της υποκριτικής στάσης και συμπεριφοράς χώνοντας την ωμή πραγματικότητα κάτω από το χαλί.