• …γίνονται και προσπάθειες να εμφανιστεί κάποια «εκδοχή» του Πλαισίου του Γενικού Γραμματέα η οποία δεν κάνει λόγο για εγγυήσεις

ΓΡΑΦΕΙ Ο 
ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ
Από την επαύριο του αδιεξόδου που με τη στάση της προκάλεσε στη Διάσκεψη του Κραν Μοντανά η Τουρκία συστηματικά προσπαθεί να εξουδετερώσει το πλαίσιο και τις παραμέτρους που είχε θέσει εκεί ο Γενικός Γραμματέας. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο κ.Αντόνιο Γκουτέρες είχε θέσει επιτακτικά ζήτημα κατάργησης των εγγυήσεων (και αποχώρησης βέβαια του κατοχικού στρατού) και είναι γι’αυτό το λόγο που επιγραμματικά έθετε ως στόχο η λύση να καθιστά την Κύπρο ένα «κανονικό κράτος». 

Ωστόσο, με το τέλος της διάσκεψης η επίσημη Τουρκία κατ’επανάληψη διακηρύσσει ότι δεν νοείται συμφωνία χωρίς εγγυήσεις και τουρκική στρατιωτική παρουσία. Αυτή η επωδός αναπαράγεται καθημερινά από τουρκικά επίσημα χείλη. 

Έκτοτε γίνονται και προσπάθειες να εμφανιστεί κάποια «εκδοχή» του Πλαισίου του Γενικού Γραμματέα η οποία δεν κάνει λόγο για εγγυήσεις και θέτει σε αμφισβήτηση ακόμα και την ανάγκη για αποχώρηση του κατοχικού στρατού, ενώ αλλοιώνει και άλλα ουσιώδη στοιχεία. 

Η σαφής αναφορά στα ζητήματα της ασφάλειας ήταν η μεγάλη τομή της διάσκεψης εκείνης στην οποία ξεχώρισαν τρία στοιχεία: 
η απευθείας διαπραγμάτευση της ελληνοκυπριακής ηγεσίας με την Τουρκία, 
η συμμετοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και 
η αντιμετώπιση του «σκληρού πυρήνα» του κυπριακού προβλήματος, δηλαδή των θεμάτων ασφάλειας . 

Το Κυπριακό είναι ζήτημα εισβολής και κατοχής. Γι’αυτό και πήγε στα Ηνωμένα Έθνη όπου υπάρχουν ψηφίσματα και αποφάσεις για την αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων, για τον παράνομο χαρακτήρα του κατοχικού καθεστώτος, για την απόδοση της πόλης της Αμμοχώστου στους νόμιμους κατοίκους της κ.ο.κ. Ενώ το πλαίσιο λύσης που υιοθετούν τα Ηνωμένα Έθνη, δηλαδή η ανάγκη να μετατραπεί η Κύπρος σε ομοσπονδιακή πολιτεία με δυο εθνικές ζώνες, προέκυψε για ένα και μόνο λόγο: για να τερματιστεί η ανώμαλη κατάσταση της ξένης κατοχής. Επομένως, το ζήτημα της κατάργησης των εγγυήσεων και της αποχώρησης του τουρκικού κατοχικού στρατού είναι εκ των ων ουκ άνευ για μια λύση του Κυπριακού. Γι’αυτό και έχει απόλυτο δίκαιο η ελληνοκυπριακή ηγεσία να επιμένει στο πλαίσιο Γκουτέρες με τις έξι παραμέτρους-ερωτήματα. 

>>> Αναλύσεις / Έρευνες Brief <<<

Ενώ εξελίσσεται η πρωτοβουλία του Γενικού Γραμματέα για επανέναρξη των διαπραγματεύσεων, πρέπει να επισημανθούν οι ακόλουθες συστηματικές μεθοδεύσεις της τουρκικής πλευράς: 

1. Συστηματικά προβάλλεται ότι θα πρέπει να αναζητηθεί άλλο σχήμα συμφωνίας πέραν από τα όσα προνοούν τα Η.Ε. Από τις μέρες κιόλας της διάσκεψης στο Κραν Μοντανά ο κ.Μεβλούτ Τσαβούσογλου συστηματικά προβάλλει την ιδέα «είτε συνομοσπονδίας είτε δυο κρατών». Τελευταία μάλιστα βρέθηκε εδώ στην Κύπρο προκειμένου να κάμψει αντιδράσεις και να εξασφαλίσει ενιαίο πολιτικό λόγο (αφού επέκρινε όσους «αντί να αντιμετωπίζουν το Κυπριακό ως εθνικό θέμα κινούνται στη βάση προσωπικών φιλοδοξιών ή ιδεολογίας» οδήγησε και τον κ.Μ.Ακκιντζί να δηλώνει ότι δεν αντιτίθεται σε λύση συνομοσπονδίας ή δυο κρατών, αλλά προτιμά την ομοσπονδία...). 

1.1. Κομμάτι μιας αδίστακτης προπαγανδιστικής τακτικής είναι και η προσπάθεια να αποδώσουν στον δικό μας πρόεδρο αυτές τις ιδέες τους, με σκοπό και να «ενοχοποιήσουν» τη δική μας πλευρά, αλλά και να υποδαυλίζουν ένα σκηνικό διχασμού, πράγμα που δυστυχώς δεν αντιλαμβάνεται η αντιπολίτευση, η οποία συχνά συμπλέει με αυτές τις μεθοδεύσεις. Μέρος αυτής της αδίστακτης προσπάθειας αντιμετάθεσης της ευθύνης είναι και η διαστροφή σκέψεων που προσπάθησε εποικοδομητικά να καταθέσει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας για μια λογική αποκέντρωσης. Δυστυχώς σε αυτή την απόπειρα φαίνεται να προσχωρούν και κάποιοι από την ελληνοκυπριακή πλευρά...

1.2. Επιβεβαίωση αυτής της τουρκικής μεθόδευσης έρχεται και με την υιοθέτηση και την κοινή χρήση ενός νεολογισμού που δεν μπορεί να είναι τυχαίος. Τόσο ο κ. Μ.Τσαβούσογλου, όσο και Τουρκοκύπριοι πολιτικοί (π.χ. ο κ.Κ.Οζερσάϊ), αλλά και ο ίδιος ο κ.Τ.Ερντογάν υποδεχόμενος τον Πρωθυπουργό Α.Τσίπρα, μιλούν για την «ανάγκη να διαμορφώσουμε ένα κοινό όραμα» για την Κύπρο. Η φράση αυτή δεν είναι βέβαια τυχαία. Για τη λύση του Κυπριακού υποτίθεται ότι υπάρχουν ψηφίσματα και αποφάσεις των Η.Ε., για να γίνεται αναφορά σε κάποιο (άλλο) «κοινό όραμα», υπονοούν ξεκάθαρα εκείνο που εξάλλου λένε σαφώς: ότι έχει εξαντληθεί η προσπάθεια για λύση ομοσπονδίας. 

1.3. Χαρακτηριστικότατη επιβεβαίωση του ότι κινούνται εκτός των παραμέτρων του ΟΗΕ ήταν η δήλωση του κ.Τ.Ερντογάν ότι εκείνο που τον απασχολεί είναι «η ισοτιμία των Τουρκοκυπρίων, όποιο και αν είναι το μοντέλο της λύσης». Αυτή η διατύπωση, που κατά τα άλλα είναι εξ ορισμού αντιφατική, σκοπό είχε μόνο και μόνο δυο στοιχεία: την επίφαση της «ισοτιμίας» και την εξυπακουόμενη νομιμοποίηση «άλλων μοντέλων». Είναι βέβαια αντιφατική διότι αξίωση για «ισοτιμία» έχει νόημα μόνο στην ομοσπονδία- δεν λέει κάτι στα άλλα που διεκδικούν, δηλαδή στην περίπτωση συνομοσπονδίας ή δυο κρατών. 

2. Προσπαθώντας να ακυρώσει εντελώς τη συστηματοποίηση που επιχείρησε μέσα από έξι συνοπτικές παραμέτρους ο Γενικός Γραμματέας, η τουρκική πλευρά εμφανίζει το Κυπριακό ως ζήτημα «αποδοχής της πολιτικής ισότητας». Το αφήγημα τους είναι ότι οι μέχρι τώρα προσπάθειες για λύση, απέτυχαν εξαιτίας του ότι η ελληνική πλευρά δεν δέχεται και δεν αναγνωρίζει την πολιτική ισότητα και τα «δικαιώματα» των Τουρκοκυπρίων. Είναι χαρακτηριστικό ότι τελευταία από τη μια ο κ.Μ.Ακκιντζί διαμηνύει στον Πρόεδρο Αναστασιάδη ότι αρκεί να δεχτεί την «πολιτική ισότητα» για να προχωρήσουμε κι από την άλλη ο κ.Τ.Ερντογάν λέει ακριβώς το ίδιο πράγμα στον Πρωθυπουργό της Ελλάδας. 

>>> Απόψεις στην Brief <<<

2.1. Την ίδια ώρα που προβάλλει ως δόγμα την «πολιτική ισότητα» -που ήδη αγγίζει τα όρια και της αριθμητικής ισότητας και της «εξίσου μοιρασιάς»- η τουρκοκυπριακή πλευρά αρνείται κάθε συζήτηση για συγκλίσεις που υπήρξαν και άλλες που αναιρέθηκαν, θέλοντας προφανώς να αποκρύψει το ότι ποτέ δεν υπήρξε κάποια συμφωνία για την περίφημη «θετική ψήφο παντού» -αλλά ήταν μια αυτοσχέδια όσο και αυθαίρετη παρέκκλιση που παρουσίασαν στη διάσκεψη της Γενεύης. 

3. Στην όλη προσέγγιση της τουρκικής πλευράς υπάρχει και μια καταφανής αντίφαση που μπορεί να μην είναι πρώτιστης σημασίας, αλλά είναι ενδεικτική της βαθύτερης προσέγγισης. Από τη μια ισχυρίζονται ότι «παρατράβηξε η διαπραγμάτευση εδώ και δεκαετίες, δεν υπάρχει κάτι άλλο να πούμε, πρέπει να τελειώνουμε το συντομότερο». Έτσι ζητούν πιεστικό χρονοδιάγραμμα. Μόλις όμως πάνε τα Η.Ε. να ξεκινήσουν τη διαδικασία, εφευρίσκουν προσχηματικά αίτια (μέχρι και το...  Brexit) και σπρώχνουν την έναρξη των διαπραγματεύσεων τουλάχιστον ένα εξάμηνο αργότερα! 

3.1. Ταυτόχρονα συνεχίζουν με επιθετικές ενέργειες, απειλές και εκβιασμούς στην κυπριακή Α.Ο.Ζ. και τον περιβάλλοντα θαλάσσιο χώρο, πράγμα που από μόνο του αντιστρατεύεται ή και αποκλείει την έναρξη διαπραγματεύσεων. 

Αυτές οι επισημάνσεις όπως και μερικές ίσως άλλες που θα μπορούσε να γίνουν δείχνουν ότι πιθανώς ο πρώτος τουρκικός στόχος είναι 
- είτε να αποτρέψει την επανέναρξη των διαπραγματεύσεων 
- είτε να τις εξωθήσει σε μια τέτοια βάση που θα οδηγούσε την ελληνική πλευρά να μην μπορεί να προχωρήσει. 

Ενώ ο αμέσως επόμενος (και κύριος) στόχος είναι είτε μετά την αδυναμία επανέναρξης είτε μετά από νέο αδιέξοδο, να προωθήσει τις «εναλλακτικές» επιλογές της.  

>>> Ειδήσεις, Ρεπορτάζ, Απόψεις από Bloomberg <<<

Απέναντι σε τέτοιες επιδιώξεις το πρώτο που επιβάλλεται είναι ακριβώς αυτό που κάνει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας επιμένοντας σε επανέναρξη της διαπραγμάτευσης από εκεί που είχε διακοπεί και διεκδικώντας το «πλαίσιο Γκουτέρες». Ταυτόχρονα, βέβαια, θα πρέπει να προβληματιστούμε σοβαρά μπροστά στο ενδεχόμενο να αποτρέπει η Τουρκία διαρκώς την ουσιαστική διαπραγμάτευση και μια λύση στη βάση των παραδοχών των Η.Ε., διότι γνώμονας πρέπει να παραμένει μια στρατηγική προστασίας του  κυπριακού ελληνισμού και διατήρησης των ιστορικών ερεισμάτων του.