ΓΡΑΦΕΙ Ο
ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΩΣΤΟΥΡΗΣ
Στη συζήτηση για το ποιον επιλέγει κάποιος να ψηφίσει, παίζουν πολλά πράγματα ρόλο. Από την απλή έως απλοϊκή προσέγγιση για το ποιος είναι συμπαθητικός επειδή βγαίνει ωραίος στον φακό, μιλά ωραία ή είναι επικοινωνιακός με τον κόσμο μέχρι βεβαίως τις θέσεις, τις απόψεις και τον τρόπο που προτείνει για να διακυβερνήσει τον τόπο.
Κάποιες φορές η επιβεβαίωση της θεωρίας του ώριμου φρούτου είναι αρκετή για να οδηγήσει σε μια αλλαγή, όπως το 2013 με την εκλογή του Νίκου Αναστασιάδη. Ο νυν Πρόεδρος αν και ικανός επικοινωνιακά, δεν είναι για αυτόν τον λόγο που εξελέγη το 2013 αλλά διότι οι συνθήκες ήταν τέτοιες που ώθησαν την πλειοψηφία στην κοινωνία περισσότερο να απορρίψει τον υποψήφιο του ΑΚΕΛ, ίσως και περισσότερο από το να αγκαλιάσει θερμά την πρόταση του ΔΗΣΥ. Οι συνθήκες ήταν τέτοιες που δημιουργούσαν, αβίαστα, το πολιτικό αφήγημα της μέχρι τότε αντιπολίτευσης.
Υπό άλλες, ωστόσο, περιστάσεις τα πράγματα είναι κάπως πιο σύνθετα και πολλοί περισσότεροι παράγοντες διαδραματίζουν τον δικό τους, ιδιαίτερο, ρόλο προκειμένου να δημιουργήσουν την απαραίτητη πλειοψηφία για εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας. Στις επικείμενες εκλογές τα πράγματα είναι όπως περιγράφονται πιο πάνω και συνεπώς η απόφαση των ψηφοφόρων θα διαμορφωθεί αναλόγως από αυτά που θα εντοπίσει σε κάθε υποψήφιο, πέραν από τα επικοινωνιακά μηνύματα, την εικόνα και το στυλ των υποψηφίων.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο θεωρώ πως δέκα, βασικά χαρακτηριστικά είναι αυτά που θα έπρεπε να χαρακτηρίζουν κάθε πολιτικό. Πολύ περισσότερο όταν πρόκειται για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο οποίος για τουλάχιστον πέντε χρόνια θα πρέπει να κάνει την πιο δύσκολη δουλειά στον τόπο, να τον κυβερνήσει καλά.
Η σειρά δε θα μπορούσε να είναι βάσει αξίας του κάθε χαρακτηριστικού, διότι αναλόγως των συνθηκών που ισχύουν ανά περίσταση ή που θα προκύψουν καθένα από αυτά έχει τη δική του -ξεχωριστή- σημασία. Μαζί αποτελούν έναν εξαιρετικά σπάνιο συνδυασμό:
1. Να είναι ικανός
2. Να είναι και εργατικός, διότι το πρώτο δε θα έχει καμία απολύτως αξία
3. Να είναι έντιμος, γιατί πολύ απλά δε θα προσφέρει στον τόπο αλλά θα παίρνει από αυτόν.
4. Να είναι αποτελεσματικός και συνεπώς παραγωγικός, εποικοδομητικός και κατ’ επέκταση χρήσιμος για τη χώρα.
5. Να είναι διορατικός. Ειδικά στην περίπτωση της Κύπρο τα πλείστα από τα αρνητικά που βίωσε ο τόπος οφείλονται στο ότι η ανώτατη πολιτική ηγεσία είτε δε διέβλεψε τι υπήρχε -έστω- στο κοντινό μέλλον, είτε ανέβαλλε σημαντικές αποφάσεις.
6. Να έχει ευθυκρισία. Αυτό το χαρακτηριστικό επηρεάζει όλες τις αποφάσεις, τους διορισμούς, τον χειρισμό έκτακτων καταστάσεων, τις σχέσεις με άλλα κράτη, την ΕΕ, την τ/κ κοινότητα. Τα πάντα.
7. Να είναι προοδευτικός. Η κοινωνία διψά για νέες ιδέες, να απεξαρτηθεί από οπισθοδρομικά βαρίδια και να βάλει δομές, θεσμούς και άτομα στη σωστή τους θέση.
8. Να είναι ψύχραιμος.
9. Να επιλέγει καλούς συνεργάτες και ποιους έχει δίπλα του. Εάν ισχύουν όλα τα πιο πάνω τότε είναι βέβαιο ότι ένα τέτοιο άτομο θα έχει και καλό κόσμο στο πλάι του. Αν όμως δεν τα καταφέρει θα αναιρεθούν τα όποια προσόντα τον χαρακτηρίζουν.
10. Να έχει επαφή με την κοινωνία. Είτε λόγω έπαρσης, είτε λόγω έλλειψης χρόνου, είτε ακόμη επειδή μετά την εκλογή του κάποιος μπορεί να μη θεωρεί σημαντικό πλέον να μιλά με τον κόσμο το αποτέλεσμα είναι ένα. Όταν χαθεί η επικοινωνία με την κοινωνία τότε ένας Πρόεδρος δεν μπορεί να είναι καλός.
Συνεπώς, κλείνω το σημερινό άρθρο με τον τίτλο: Ποιος υποψήφιος έχει αυτά τα δέκα χαρακτηριστικά;