ΓΡΑΦΕΙ Η
ΕΛΕΝΑ ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ*

Δια του παρόντος, εγώ, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, έχων σώας τας φρένας, (με άλλα λόγια δεν έχω τρελαθεί, ακόμη τουλάχιστον), σας διατάζω όπως από αύριο, ο κάθε πολίτης αυτής της χώρας, ανήλικος, ενήλικος ή και ηλικιωμένος πρέπει να τηρεί με ευλάβεια το πιο κάτω ημερήσιο πρόγραμμα. Και, ναι, είναι διάταγμα, και τα διατάγματα είναι νόμος. Όχι, δεν το πέρασα από το Υπουργικό.

Μπορεί να σας φανεί στην αρχή περίεργο, αλλά σας διαβεβαιώ (δηλαδή σας το υπογράφω) πως τα αποτελέσματα θα είναι άμεσα. 

Στην αρχή θα νιώσετε κάποια τσιμπήματα στο μυαλό. Μετά τα τσιμπήματα αυτά θα επεκταθούν στην καρδιά. Όχι,  μην κλείσετε ραντεβού για καρδιογράφημα ή εγκεφαλογράφημα,  εξάλλου το σύστημα υγείας της χώρας όπως πολύ καλά ξέρετε θέλει ακόμη πολλή δουλειά για να διορθωθεί- και θα θέλετε και παραπεμπτικό από τον προσωπικό σας γιατρό και το ραντεβού θα είναι μετά από κανένα εξάμηνο. Άστε καλύτερα. Σύντομα όμως, αν φυσικά το τηρείτε με ευλάβεια, θα δείτε άμεσα αποτελέσματα στα επίπεδα ευτυχίας και ελπίδας στο αίμα σας.

Μπορεί να παραιτηθείτε από τη δουλειά σας, να αλλάξετε τον τρόπο που ντύνεστε, να σταματήσετε να ψωνίζετε σαν τρελοί, να απενεργοποιήσετε το κινητό σας τηλέφωνο, να διακόψετε τη συνδρομητική τηλεόραση, μπορεί ακόμη να δηλώσετε πως πλέον δεν θέλετε να γίνετε πρωτοσέλιδο στο διάσημο περιοδικό, «Ό,τι λάμπει» ή κάποιο άλλο παρόμοιου  τύπου.  Μπορεί να μην ασχολείστε πια μέρα νύχτα και νύχτα μέρα με τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης.  Μπορεί ακόμη και να σταματήσετε να τρώτε φαστ φουντ (γρήγορα φαγητά τα αργά είναι πολύ πιο νόστιμα γιατί φτιάχνονται με κόπο και αγάπη και γιατί κρατούν και περισσότερο). Μπορεί να γίνεται φανατικοί υποστηρικτές της επιστροφής στη φύση, να ξεκινήσετε να κάνετε μεγάλους περιπάτους, να αρχίσετε να μιλάτε με τους γύρω σας…. Αυτά και άλλα πολλά σοβαρά και ιδιαίτερα επικίνδυνα για την τάξη και την ασφάλεια του κράτους  μπορεί και να συμβούν. Μην ανησυχείτε όμως. Πρέπει να πάρουμε το ρίσκο Είναι οι συνήθεις παρενέργειες.

Είναι γιατί θα σπάσετε τα γυάλινα κλουβιά και θα ελευθερωθείτε.

Δεν καταλαβαίνετε τίποτα; Το ξέρω. Θα καταλάβετε όμως σύντομα. Γιατί σύντομα θα ξημερώσει μια καινούρια μέρα για όλους μας.

Στο δια ταύτα λοιπόν (στην ουσία δηλαδή):

-    Διαβάζουμε ένα οποιοδήποτε βιβλίο της επιλογής μας, τρεις φορές τη μέρα- πρωί, μεσημέρι και βράδυ.
-    Ανακαλύπτουμε ξανά τη μουσική και τη ζωγραφική ή όποια άλλη μορφή τέχνης μας αρέσει ή μας  ταιριάζει. 
-    Αφήνουμε ελεύθερο τον εαυτό μας να ονειρεύεται. Όχι δεν ισχύει πια το προηγούμενο διάταγμα που έλεγε πως τα όνειρα κάνουν κακό στην υγεία
-    Κάνουμε κάτι με τα χέρι μας. Χειρωνακτικό. Ναι καλά διαβάζετε. Όχι δεν είναι για δεύτερης κατηγορίας ανθρώπους τα χειρωνακτικά. Κατά προτίμηση ασχοληθείτε με τη γη. Με τη φύση. Φυτέψτε δέντρα στις πλαγιές εκεί. Να πρασινίσει όλη η Γη. Αν δεν θέλετε δέντρα και ο δυόσμος καλός είναι. 
-    Αρχίστε να έχετε επαφή με το χτες. Με τις ρίζες σας. Διαβάστε Ιστορία. Μιλήστε με τους παλιούς. Οι ηλικιωμένοι δεν είναι για πέταμα (Ξέρω, ξέρω, άλλα έλεγα μέχρι χτες. Αλλά σήμερα είναι μια καινούρια μέρα)
-    Και μην ξεχνάτε και το αύριο. Να βάζετε στόχους. Όχι δεν θα σας τους βάζουμε πλέον εμείς. Εσείς. Να βάζετε στόχους για τον εαυτό σας. Ξέρω πως είναι δύσκολο μα θα τα καταφέρετε. Πιστεύω σε σας! Εδώ τα κατάφερα εγώ- που μεταξύ μας δεν είμαι και πολύ έξυπνος- και θα δυσκολευτείτε εσείς;
-    Και το τελευταίο, γιατί ξέρω σας ήρθαν απότομα όλα αυτά. Βρέστε ένα ξύλινο κουτί και αρχίστε να μαζεύετε μέσα τις αναμνήσεις σας. Πράγματα μικρά και αγαπημένα. Μπορείτε να κρατήσετε και ημερολόγιο. Γιατί; Μα απλούστατα γιατί όταν θα νιώθετε λυπημένοι, φοβισμένοι, αγχωμένοι, ή απλούστατα παγωμένοι από την έλλειψη συναισθημάτων, θα ανοίγετε το κουτί των αναμνήσεων και ένα τσουνάμι συναισθημάτων θα σας κατακλύζει. 
-    Αυτά!

ΤΕΛΟΣ ή μήπως είναι μόνο μια καινούρια αρχή;

Υπογραφή
Ρομπέν των Χαμένων Θαυμάτων

Υ.Γ.1 : Στο δικό μου κουτί των αναμνήσεων κάτω από τη λέξη Χριστούγεννα μυρίζει  χωρίο μικρό και απομονωμένο, τσιμινιά, κρέας στα κάρβουνα, σούπα αυγολέμονο, αξημέρωτα περπατητοί στην εκκλησία, τα λουστρίνια παπούτσια που έτριζαν σε κάθε πάτημα, το άσπρο χοντρό καλτσόν, το κόκκινο βελούδινο φουστάνι που ποτέ δεν απέκτησα,  το «Άη Βασίλη βασιλιά δείξε και φανέρωσε αν με αγαπά… »

Υ.Γ. 2: Καλά Χριστούγεννα. Τα καλυτερότερα ever εύχομαι

*Η Έλενα Περικλέους είναι Εκπαιδευτικός-Συγγραφέας.