Τι τελικά μάθαμε από την άστοχη καμπάνια;

Δηλαδή εάν κάποιες συμπεριφορές είναι αντρίκιες, ποιες είναι οι γυναικείες και σε ποιους ή πότε αποδίδονται

ΓΡΑΦΕΙ Ο
ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΩΣΤΟΥΡΗΣ

Πέραν του ξεκάθαρα σεξιστικού και στερεοτυπικού της χαρακτήρα, η διαφημιστική καμπάνια που στόχο είχε την ευαισθητοποίηση για τη βία κατά των γυναικών, ανέδειξε (ξανά) και απέδειξε άλλα δύο σημαντικά θέματα:

1. Ότι η κοινωνία έχει μεγάλη απόσταση ακόμη να διανύσει σε σχέση με τις διακρίσεις, την ισότητα και τα στερεότυπα των φύλων και
2. Οι παθογένειες της πολιτείας αποκαλύφθηκαν άλλη μια φορά παρόλο που στην προκειμένη περίπτωση επρόκειτο απλώς για μια ενημερωτική καμπάνια.

>>> ΟΛΗ Η ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ BRIEF ΜΕ ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ <<< 

Όσον αφορά το πρώτο θέμα ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε που διάφοροι έσπευσαν να υποστηρίξουν το λεκτικό που χρησιμοποιήθηκε για την καμπάνια λέγοντας ούτε λίγο ούτε πολύ ότι ήταν υπερβολικές οι αντιδράσεις, κάτι που αποδεικνύει πέρα για πέρα την απόσταση που έχει να διανύσει η κοινωνία στα θέματα ισότητας των φύλων, στερεοτυπικών αντιλήψεων και κοινωνικών συμβάσεων που για χρόνια έχουν παγιωθεί στην Κύπρο και φαίνεται πως δύσκολα αλλάζουν.

Την ίδια ώρα, άστοχη είναι η προσπάθεια μεταφοράς της φράσης: Be a man ή Real men… με τη χρησιμοποίηση του επιρρήματος «αντρίκια» και παρά το ότι και η αγγλική φράση προβληματική χαμηλότερης -ωστόσο- κλίμακας. Δηλαδή εάν κάποιες συμπεριφορές είναι αντρίκιες, ποιες είναι οι γυναικείες και σε ποιους ή πότε αποδίδονται. Και στο τέλος της ημέρας έχει σημασία να είσαι άντρας ή κύριος, να φέρεσαι με εντιμότητα, σεβασμό, κατανόηση, ευαισθησία, υπευθυνότητα ή απλώς αντρίκια; Δεν έχει μεγάλη απόσταση από το: «Άντρας είναι καμιά φορά νευριάζει, καμιά φορά δέρνει, καμιά φορά φωνάζει, καμιά φορά πάει με άλλες» και πάει λέγοντας. Ξεπερασμένες αντιλήψεις, καταπιεστικών, πατριαρχικών κοινωνιών που δεν έχουν καμία απολύτως θέση στο σήμερα αλλά και στο αύριο, αν πρέπει να μιλήσουμε για αυτά που θα παραδώσουμε στα παιδιά μας ή στην κοινωνία που ήδη μεγαλώνουν.

Παράλληλα, αδυναμίας και μάλιστα σοβαρές αναδείχτηκαν σε σχέση με τον τρόπο που το κράτος χειρίζεται ζητήματα ανεξαρτήτως σοβαρότητας ή πεδίου. Το κράτος καταφανώς υστερεί. Υστερεί σε επίπεδο ορισμού οποιουδήποτε έργου σε άτομα ή οργανισμούς με γνώση, εμπειρία, ευθυκρισία και υπευθυνότητα. Υστερεί σε επίπεδο ελέγχου, εποπτείας και γενικώς ορθής λειτουργίας βάσει καλών πρακτικών μέσω δημιουργίας αντίστοιχων μηχανισμών και πρωτίστως υστερεί σε επίπεδο χάραξης πολιτικής, μέσω στοχοθετημένου οράματος το οποίο διά χρονοδιαγραμμάτων θα υλοποιηθεί.

Την ίδια ώρα, ο ωφέλιμος ρόλος τόσο των ΜΜΕ όσο και των social media και ανέδειξε το θέμα και ώθησε προς ακύρωση της καμπάνιας αλλά κυρίως αποτέλεσε εφαλτήριο για -ομολογουμένως- παραγωγικές και νηφάλιες συζητήσεις.

Πάντως, ακόμη και με την κακής αισθητικής και περιεχομένου καμπάνιας
τα μηνύματα μεταφέρθηκαν και μάλιστα με τόσο ξεκάθαρο τρόπο που έβαλαν πολλά πράγματα σε σωστή διάσταση, αναφορικά με τις διακρίσεις αντρών-γυναικών αλλά και το πρόβλημα της βίας κατά των γυναικών. Τώρα απομένει -και είναι επίσης ευθύνη της κοινωνίας δηλαδή όλων μας- να μπει σε σειρά και ο τρόπος που το κράτος λειτουργεί, είτε πρόκειται για μια προωθητική εκστρατεία μηνυμάτων, είτε τη δημιουργία μιας πλατείας ή του σχεδιασμού της Παιδείας ή της Υγείας του αύριο.

Tags