ΓΡΑΦΕΙ Η
ΕΛΕΝΑ ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ*

Δύσκολα θα μπορούσα να πω πότε ξεκίνησε η σχέση μου με το χρήμα και σίγουρα θα χρειαστώ πολλές συνεδρίες με τον ψυχολόγο για να την ορίσω, ίσως και για να την επαναπροσδιορίσω.

>>> ΟΛΗ Η ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ BRIEF ΜΕ ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ <<<

Δεν άνηκα σε πλούσια οικογένεια. Αλλά ούτε και σε φτωχή. Είχαμε πάντα όσα δουλεύαμε. Αν έπρεπε να βάλω και λίγο «ταξικό» χρώμα στη δήλωση θα έλεγα πως δουλεύαμε πάντα περισσότερο από όσα είχαμε. Είχαμε όμως πάντα για τα απαραίτητα. Δεν θυμάμαι να πείνασα ποτέ. Ούτε στην αμέσως μετά την εισβολή φάση, τότε που φύγαμε κυριολεκτικά με το βρακί που φορούσαμε όλοι. Δεν ήταν ακριβό φυσικά ούτε εκείνο το βρακί ούτε και τα όσα ακολούθησαν μετά.

Διακοπές; Χωρίς εξοχικό. Ποτέ σε ακριβό ξενοδοχείο. Σε αντίσκηνο αλλά με όσα χρειαζόταν η ψυχή για να χαμογελάσει. Αυτοκίνητο αργήσαμε να πάρουμε. Έπρεπε βλέπεις να κτίσουμε το σπίτι που χάσαμε και να πάρουμε το  αυτοκίνητο που δεν είχαμε χωρίς δάνειο. Κάτι φαίνεται στο DNA μας έλεγε: «Μην εμπιστεύεσαι τις τράπεζες!».  Ανόητους θα μας έλεγαν πριν από λίγα χρόνια. Σοφούς σήμερα. 

Σπουδάσαμε φτηνά. Κτίσαμε φτηνά. Ψωνίζουμε φτηνά. Ζούμε φτηνά. Ξοδεύουμε όσο έχουμε και φυλάμε για να έχουμε. Όχι δεν είμαστε δυστυχείς. Είμαστε η προηγούμενη γενιά που έμαθε να απλώνει το χέρι της μέχρι εκεί που φτάνει και σιγά σιγά να το απλώνει λίγο πιο μακριά.

Για κάποιο λόγο το χρήμα το θεωρούσα απαραίτητο αλλά όχι σημαντικό. Δεν το συσσώρευα. Δεν το ονειρευόμουν. Δεν το κυνηγούσα. Δεν το αγάπησα βαθιά.  Ήταν άραγε γιατί είχα διαβάσει πολύ Σκρουτζ Μακ Ντακ σαν παιδί; Είχα μήπως πιστέψει, ρομαντικός όντας στη κουβέντα του Μάτση πως «Ου περί χρημάτων τον αγώνα ποιούμεθα αλλά περί αρετής»; Δεν τσίμπησα τις προκλήσεις των εύκολων δανείων, των αξιογράφων και των επενδύσεων στο χρηματιστήριο, δεν ονειρεύτηκα μια άλλη ζωή και δεν την διεκδίκησα ούτε με μίζες, ούτε με παρανομίες, ούτε καν με τυχερά παιχνίδια. Με άλλα λόγια δεν είχα το χρήμα περί πολλού. Πάντα πίστευα πως εκείνο είναι το όπιο του λαού και όχι η θρησκεία.

Και ναι σήμερα, σοφότερος όντας, έχω καταλήξει χωρίς καμία αμφιβολία πως περί χρημάτων τον αγώνα ποιούμεθα και σε προσωπικό και σε συλλογικό επίπεδο. Με άλλα λόγια «μόνον η πούγκα μας μάς κόφτει».
Καμία πρόταση για αλλαγή, σε κανένα επίπεδο, δεν περνά παρά μόνον αν η οικονομική επένδυση θα αποδώσει σε φρέσκο χρήμα. Η οικονομική βιωσιμότητα είναι το Α και το Ω. Το Κυπριακό μετατράπηκε σε θέμα εσόδων από το Φυσικό Αέριο: ποιος θα παίρνει πόσα και πώς. Η διαφθορά, η απάτη, το έγκλημα έχουν βασική και πρωταρχική τους αιτία το χρήμα. 

Και ναι, αφού περί χρημάτων ο λόγος, ας μιλήσουμε για τον Μέγα Τραπεζίτη και τους παρατρεχάμενούς του. Οι τράπεζες μας κυβερνούν και τις διασώζουμε ξανά και ξανά και ξανά. Τον κλείσαμε τον συνεργατισμό. Ήταν πολύ λαϊκός για μας τους χρηματολάγνους και είχε η αλήθεια χάσει και εκείνος τον δρόμο τους μέσα στον αχταρμά της διαφθοράς και της απάτης. Είχε γίνει ένα από τα ίδια και η Λερναία Ύδρα της χρηματοοικονομίας του το έκοψε το κεφάλι. 

Τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια μπαίνουν όλα στο ίδιο καζάνι και προσπαθούν να βρουν φόρμουλα που να ταιριάζει σε όλα. Τα πουλούν σε εξευτελιστικές τιμές, σε πακέτα, αλλά αρνούνται να δώσουν το δικαίωμα στον δανειολήπτη να το αγοράσει στην ίδια εξευτελιστική τιμή. Όχι εκείνος πρέπει να το πληρώσει στην άλλη τιμή, τη φουσκωμένη, αλλιώς να κάνει αναδιάρθρωση, υπό την απειλή της εκποίησης. Είμαι όντως ολίγον τι αδαής στα της οικονομίας. Αλλά να μην καταλαβαίνω τίποτα; Τα έκαναν τόσο πολύπλοκα για να μην μπορούμε να τα ελέγχουμε. Για να μην έχουμε καμία δύναμη πάνω τους. Για να χρειαζόμαστε πάντα ένα «μεταφραστή». Ο οποίος τελικά μάλλον δικός τους είναι. 

Είχε ακτιβιστές που εμπόδιζαν τις εκποιήσεις; Νo worries. Θα τις κάνουμε με νόμο και βούλα ηλεκτρονικές.  Να κάνουμε το Εστία και να καθυστερήσουμε τις εκποιήσεις; Ναι αλλά να μην τις παγοποιήσουμε. Να εκποιήσουμε όσα περισσότερα μπορούμε άμεσα. Ας αναπέμψουμε τον νόμο και βλέπουμε. Οι ισορροπίες στη Βουλή στην ίδια βάση τις πιο πολλές φορές διαμορφώνονται- είπαμε περί χρημάτων τον αγώνα ποιούμεθα-. Μπορεί λοιπόν να μην περάσει τη δεύτερη φορά.

Και τα «Δρακοφαινόμενα» συνεχίζονται. Ο Δράκος του Χρήματος και της Απληστίας ξύπνησε για τα καλά τους Δράκους της Φτώχιας, της Ανισότητας, της Διαφθοράς… Και πολύ φοβάμαι πως τα πράγματα δεν πάνε καθόλου, μα καθόλου καλά. Ξύπνησε βλέπετε και ο Δράκος της Απελπισίας…

Υπογραφή: Ρομπέν των Χαμένων Θαυμάτων

Υ.Γ. Ονειρεύομαι έναν κόσμο αλλιώτικο. Έναν κόσμο χωρίς χρήμα. Αν ποτέ λοιπόν διοριστώ Υπουργός Οικονομικών σίγουρα θα το καταργήσω!

*Η Έλενα Περικλέους είναι συγγραφέας-εκπαιδευτικός