ΓΡΑΦΕΙ Η
ΕΛΕΝΑ ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ*

Κουράστηκα. Κουράστηκες; Κουράστηκε;

Κουραστήκαμε. Κουραστήκατε; Κουράστηκαν;

Ζω. Ζεις; Ζει;

Ζούμε. Ζείτε; Ζουν;

Και κάπως έτσι θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε να κλίνουμε και άλλα ρήματα. Ποια; Όλα εκείνα που περνούν από το μυαλό του καθενός σας καθημερινά: Το αντέχω, με ένα Δεν ενίοτε μπροστά… Αρρωσταίνω…Υγιαίνω… Φτάνει… Καταστράφηκα… Αγωνιώ… Θέλω… Απαγορεύω…

Και μετά θα μπορούσαμε το Χριστουγεννιάτικό μας δέντρο να το στολίζαμε φέτος με λέξεις και αντικείμενα πρωτόγνωρα. Μάσκες μιας ή και πολλών χρήσεων, αντισηπτικά, ατάκες από τα πρωτόκολλα που είναι αδύνατον να υλοποιηθούν, άρθρα από τα διατάγματα που μας πνίγουν, εικόνες από άδειους δρόμους, από καταστήματα κλειστά, από διαδηλώσεις στους δρόμους, από τραμπουκισμούς και ζημιές… από τη μια μεριά, την πραγματική, εκείνη που θα γυρίσουμε στον τοίχο. Για να μην την βλέπουμε. Φτάνει που την ζούμε. 

Από την άλλη; Όλα εκείνα που ονειρευόμαστε όταν κλείνουμε τα μάτια. Όλα εκείνα τα απλά και καθημερινά που είχαμε και χάσαμε: αγκαλιές απαγορευμένες, φιλιά που ποτέ δεν δόθηκαν, λέξεις τρυφερότητας, εκδρομές που γίνονται, πάρτι γενεθλίων που δεν αναβάλλονται, γάμους με καλεσμένους και χαιρετίσματα, χορό και τραγούδι, παιχνίδια ποδοσφαίρου με θεατές, την ομάδα να πανηγυρίζει και να γίνεται μια τεράστια αγκαλιά, σπουδές στο πανεπιστήμιο που να συνοδεύονται από μεγάλα συνέδρια, διαλέξεις σε αμφιθέατρα, φοιτητικές βραδιές, ξενύχτια και γλέντια, σχολεία χαρούμενα με παιχνίδια και πάρτι και χαρούμενες παρασκευές και θεατρικές παραστάσεις και γιορτούλες με παππούδες και γιαγιάδες…

>>> Όλες οι απόψεις που φιλοξενεί η Brief <<<

Κουραστήκαμε να παίζουμε κρυφτό μαζί του. Κρυφτήκαμε πολύ πολύ, μα πολύ  καλά την πρώτη φορά- τόσο καλά που δεν βρίσκουμε από τότε ούτε και εμείς τον εαυτό μας- και τα καταφέραμε να του την βγάλουμε την κορώνα. Νομίσαμε πως τον παροπλίσαμε. Ξεχυθήκαμε σε παραλίες και γιορτές. Συναντηθήκαμε ξανά με εκείνους που αγαπούμε. Πάντα με αποστάσεις. Πάντα με προσοχή. Όχι όλοι αλλά οι πιο πολλοί. Βρήκε τρόπο και επέστρεψε. Μάλλον ποτέ δεν πεθαίνει και δεν τον σκιάζει φοβέρα καμιά. Μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς τη δόξα τραβά. Και εμείς του στρώνουμε κόκκινα χαλιά. Με την ανευθυνότητα/επιπολαιότητα την ατομική, την ανικανότητά μας- αυτή είναι σχεδόν συλλογική- να διαχειριστούμε αποτελεσματικά και έγκαιρα τις κρίσεις και φυσικά την άγνοιά μας μπροστά στο καινούριο που είναι το μόνο που μας δίνει ένα κάποιο άλλοθι. 

#ΔΕΝΤΑΚΑΤΑΦΕΡΑΜΕ. Εννοείται πως δεν τα βάζουμε όμως κάτω. Γιατί ξέρουμε πως κάτω από την κορώνα ο Βασιλιάς είναι γυμνός και μπορούμε με το πακέτο των εμβολίων που έρχεται- και αυτό είναι σίγουρο, και έρχεται και φαίνεται να είναι και λαμπερό και καταπληκτικό και θαυματουργό- να τον κατατροπώσουμε. 

Το μόνο που με φοβίζει, και βάζω μια άνω τελεία εδώ, είναι μην τυχόν οι πολέμιοί του είναι πιο γυμνοί από τον βασιλιά αφού με τη διαφθορά που μας χαρακτηρίζει ως κοινωνία σίγουρα «μας πήραν και τα σώβρακα».

Υπογραφή 

Ο Ρομπέν των Χαμένων Θαυμάτων

Υ.Γ.: Ας μας αφήσουν τουλάχιστον το ωράριο της Σταχτοπούτας. Δώδεκα. Ούτε καν αυτό;

Υ.Γ.2: Ο καθείς με την εμπειρογνωμοσύνη του δεν λέω. Δεν αμφισβητώ τους ειδικούς αλλά μερικά πράγματα δεν τα χωράει το μυαλό μου. Τα 15 αθροιστικά λεπτά που σε συνιστούν στενή επαφή. (Όχι τα 16) Το 11 στο κέρφιου και όχι το 12. Την ανταλλαγή αντικειμένων που πλέον δεν σε συνιστά στενή επαφή- αυτό το χάρηκα γιατί σταμάτησα να απολυμαίνω παρανοϊκά τα ψώνια μου-. Τα παιδιά που μεταδίδανε αλλά δεν μεταδίδουν πια. Τα παιδιά που δεν νοσούσαν αλλά τώρα πια νοσούν.

Υ.Γ.3: Και μια έκκληση προς τα ΜΜΕ. Φτάνει πια με τους αριθμούς που μας μαυρίζουν την ψυχή. Προσεκτικά στο τι μεταδίδεται. Κάντε και μια έρευνα στο πόσα κρούσματα δεν κατέληξαν ποτέ στα νοσοκομεία. Πόσα ανάρρωσαν εύκολα ή και πανεύκολα... Έτσι για να μην τρομοκρατούμε

Υ.Γ.4: Αφήστε τον γενικό πληθυσμό να ζήσει και επικεντρωθείτε στις ευάλωτες ομάδες και στους ηλικιωμένους μας. Φτάνουν πια τα γηροκομεία εκκολαπτήρια! Μην τους κατακρίνετε! Βοηθήστε τους. Όχι με φιρμάνια. Πρακτικά!

Υ.Γ.5: Δώστε μας πίσω την άνοιξη που χάσαμε, το Πάσχα που δεν γιορτάσαμε, ο καλοκαίρι που μισοχαρήκαμε και τα Χριστούγεννα που τα βλέπουμε να στρίβουν στη γωνιά.

Υ.Γ.6: Ας σταματήσουμε να στοχοποιούμε τα θετικά κρούσματα. Αν μεταδίδεται τόσο εύκολα όσο λέτε, αφού υπήρξαν τόσα κρούσματα ανάμεσα σε άτομα υπεύθυνα- εκείνα που φτιάχνουν τα πρωτόκολλα και τα διατάγματα, εκείνα που τα εγκρίνουν, εκείνα που τα ψηφίζουν- τότε μην θυμώνετε με τους εφήβους που συναντιούνται τα απογεύματα. Εφόσον στο Προεδρικό και στη Βουλή που τηρούνται απόλυτα τα πρωτόκολλα έχουμε θετικά κρούσματα, μην πείτε ξανά, παρακαλώ, τίποτα για το επόμενο σχολείο στο οποίο υπάρχει κρούσμα, για μη τήρηση των πρωτοκόλλων. 

*Η Έλενα Περικλέους είναι Εκπαιδευτικός-Συγγραφέας