• Η πανδημία και τα περί άλλα τυρβάζει
• Ο κόσμος βασανίζεται και οι βουλευτές… αλιεύουν ψήφους
• Η ψήφος είναι πιο δυνατή και από τη σφαίρα

ΓΡΑΦΕΙ Η
ΧΡΥΣΩ ΑΝΤΩΝΙΑΔΟΥ

Τις τελευταίες βδομάδες ο κυπριακός λαός βρίσκεται σε υποχρεωτικό lockdown, χαλαρότερο από εκείνο του περασμένου Μάρτη. 
Επιχειρήσεις κατέβασαν τα ρολά τους, εργαζόμενοι δεν εργάζονται ή εργάζονται διαδικτυακά από το σπίτι, ενώ τα σχολεία λειτουργούν επίσης διαδικτυακά. Γενικότερα, η οικονομική ζωή τού τόπου ανέστειλε τις κύριες εργασίες της, εκτός από ουσιώδεις υπηρεσίες.

Για άλλη μια φορά ο κυπριακός λαός βρίσκεται ενώπιον της πανδημίας, βλέπει κατάματα το τρομακτικό της πρόσωπο, μαζεύει δυνάμεις και δίνει, ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί, τη μεγάλη μάχη. Μια μάχη σε δυο μέτωπα: Για να θωρακίσει την υγεία του και την υγεία των δικών του ανθρώπων και για να εξασφαλίσει την οικονομική του επιβίωση, τη δουλειά του για το αύριο.

Κανένας δεν αμφιβάλλει, κανένας δεν μειώνει, κανένας δεν υποτιμά την προσφορά τού ενός εκάστου για διαχείριση της υγειονομικής κρίσης. Εκτός από τις εξαιρέσεις, από εκείνους που για διάφορους λόγους αρνούνται την ύπαρξη τού ιού ή παίρνουν το όλο θέμα χαλαρά και επιπόλαια, ο κυπριακός λαός υπακούει. Όχι γιατί είναι ευτυχής που είναι κλεισμένος από τις 9 το βράδυ στο σπίτι, όχι γιατί είναι ικανοποιημένος από τους περιορισμούς που του επιβάλλονται, αλλά επειδή πλέον άρχισε να αναγνωρίζει ότι, εάν η Κύπρος δεν μπορέσει να διαχειριστεί την κατάσταση, θα υπάρξουν σοβαρότατες επιπτώσεις σε όλα τα επίπεδα, με πρώτιστη την υγεία μας.

Δύσκολες ημέρες

Είναι μια κοινή παραδοχή ότι ο κόσμος περνά δύσκολες ώρες. Εκτός από τη σωματική και ψυχολογική κατάπτωση, υπάρχει μια μεγάλη ομάδα του πληθυσμού που αγωνιά για την επιβίωση του νοικοκυριού της. Άνθρωποι που δεν δουλεύουν για μήνες, που βλέπουν τις επιχειρήσεις τους να οδηγούνται σε κλείσιμο, που δεν έχουν να πληρώσουν ούτε τα βασικά, άνθρωποι που δέχονται δεύτερο ή και τρίτο χτύπημα, ήδη χτυπήθηκαν από προηγούμενες κρίσεις, και προσπαθούν να αντέξουν την κατάσταση. Μια κατάσταση η οποία σίγουρα θα αφήσει πίσω της πληγές, θύματα και βαριά αρρώστους, σε μια κρίση που μετατρέπεται από υγειονομική σε οικονομική και κοινωνική και που μπορεί ξαφνικά να μας παρουσιάσει και άλλα πρόσωπα.

>>> Ροή Ειδήσεων Brief – Επιλεγμένο περιεχόμενο <<<

Σε όλες αυτές τις δύσκολες μάχες που δίνουν οι κύπριοι πολίτες, όπως και όλοι οι άνθρωποι στον πλανήτη, ζήσαμε μια άνευ προηγουμένου κρίση στο κοινοβούλιο, μια στοχευμένη και στημένη κρίση αξιοπιστίας κατά της κυβέρνησης με συγκεκριμένες ενέργειες και πράξεις που στόχευσαν να τορπιλιστεί η ψήφιση του ετήσιου κρατικού προϋπολογισμού. Ενός προϋπολογισμού που, για πρώτη φορά από τη λειτουργία του κυπριακού κράτους έπρεπε να ψηφιστεί χωρίς συζήτηση και χωρίς παρατράγουδα, και κυρίως χωρίς ατεκμηρίωτες ενστάσεις, γιατί, ακόμη κι αν δεν το αντιληφθήκαμε, το κράτος βρίσκεται σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. 

Εφιαλτικές στιγμές

Αντί αυτού ζήσαμε μέρες εφιαλτικές, μέρες δύσκολες, μέρες τραυματικές για το κράτος και τον λαό μας. Ποιος είναι όμως ο μοναδικός και αποκλειστικός λόγος που τα κόμματα έβγαλαν παντιέρα εναντίον της κυβέρνησης; Εκτός από το καυτό θέμα των χρυσών διαβατηρίων που, από καιρό όφειλαν όλοι να το δουν σε μια εντελώς διαφορετική βάση (επειδή όμως όλοι γέμιζαν τα ταμεία τους με χρυσάφι σιωπούσαν), αποφάσισαν να μαυρίσουν τον προϋπολογισμό όχι, γιατί δεν τους αρέσει η οικονομική και κοινωνική πολιτική της κυβέρνησης, αλλά επειδή αλιεύουν ψήφους.

Οι βουλευτικές εκλογές είναι προ των πυλών και όλοι έχουν στήσει καρτέρι για να πάρουν τις ψήφους του λαού. Ανέκαθεν τα θέματα που πουλάνε είτε κομματικά είτε δημοσιογραφικά είτε άλλως πως έχουν να κάνουν με την τσέπη του κόσμου, με την οικονομία, με την οικονομική θέση των πολιτών.

Η πανδημία έφερε τα πάνω κάτω. «Σκοτώνει» επιχειρήσεις, ταλαιπωρεί οικονομικά εργαζόμενους, είναι εξουθενωτική για τους ανθρώπους της πρώτης γραμμής και τα δημόσια νοσοκομεία. 

Τα προβλήματα του λαού

Οι εκπρόσωποι του λαού, σε φοβερά δύσκολες εποχές, όφειλαν να  εγκύψουν πραγματικά στα προβλήματα της κοινωνίας, να τα εξετάσουν εξονυχιστικά, να ζητήσουν μέτρα, μέτρα ουσιαστικά που να δίνουν λύσεις και όχι να δημιουργούν. Έχουν υποχρέωση, ως εκλεγμένοι εκπρόσωποί του, να αφουγκράζονται τις ανησυχίες και τις ανάγκες του, χωρίς κοντόφθαλμες πολιτικές και διακηρύξεις για προεκλογικούς και μόνο σκοπούς. Επίσης, έχουν καθήκον να διαφυλάξουν τη δημοσιονομική σταθερότητα του κράτους, γιατί ποιος ξέρει, οι δύσκολες μέρες συνεχίζονται και θα συνεχίζονται για πολύ ακόμη.

Όμως, αντί αυτού τιτιβίζουν και τσακώνονται στον βωμό της ψήφου!

Στο χέρι μας όμως είναι να ενστερνιστούμε και να κάνουμε πράξη τα λόγια του Αβραάμ Λίνκολ: «Η ψήφος είναι πιο δυνατή από τη σφαίρα. Με τη σφαίρα μπορεί να σκοτώσεις τον εχθρό σου. Με την ψήφο μπορεί να σκοτώσεις το μέλλον των παιδιών σου».