Αν νομίζετε ότι ο Εμανουέλ Μακρόν είναι πολύ τεχνοκράτης, τότε ενδεχομένως να πεισθήκατε, μερικώς, από την προσπάθειά του να γίνει κίτρινο γιλέκο. Ο Πρόεδρος της Γαλλίας έπεσε θύμα της ίδιας κατάρας που είχαν όλοι οι προκάτοχοί του την περασμένη δεκαετία: Διαδηλωτές θυμωμένοι για απαραίτητες οικονομικές μεταρρυθμίσεις και μειωμένη δημοτικότητα. Παρά την καλή του αρχή ως μια νέα δύναμη στη γαλλική πολιτική, υποστηριζόμενος από ένα κίνημα grass-roots, ο Μακρόν επέλεξε την γνωστή αντίδραση, μετά από αρκετά Σαββατοκύριακα εξεγέρσεων από τα κίτρινα γιλέκα. 

Απευθυνόμενος στο έθνος, το βράδυ της Δευτέρας, έκανε προσφορές και υποσχέθηκε να αλλάξει το είδος ηγεσίας του. Μια αύξηση στον κατώτατο μισθό και ένα χριστουγεννιάτικο επίδομα μπορεί να δαμάσουν τη βία κάποιων κίτρινων γιλέκων, όμως δεν θα βοηθήσουν την φήμη του Μακρόν ως μεταρρυθμιστή και ως καλού Ευρωπαίου. 

Θα ήταν μια αποστολή επιπέδου…  Διός αν ο Μακρόν κατάφερνε να ικανοποιήσει όλα τα αιτήματα του νεφελώδους αλλά μοχθηρού κινήματος διαμαρτυρίας, το οποίο έπιασε εντελώς απροετοίμαστη την κυβέρνησή του. Η ανάκληση της προγραμματιζόμενης αύξησης της φορολογίας καυσίμων, προηγουμένως, δεν ήταν αρκετή. Η πρόσφατη υπόσχεση να δαπανήσει περίπου 11 εκατομμύρια ευρώ σε παροχές –σύμφωνα με την Les Echos- σε συνδυασμό με μια πιο άμεση ανταπόκριση της αστυνομίας στη βία, φαίνεται καλύτερα σχεδιασμένη για ικανοποίηση αυτών των διαδηλωτών με συγκεκριμένες ανησυχίες, που αφορούν στο πώς να τα βγάλουν πέρα. Δεν θα μπορούσαν ποτέ να κερδίσουν τους  σκληροπυρηνικούς ταραχοποιούς, όμως μπορεί να προκαλέσουν δεύτερες σκέψεις σε άλλους που σκάφτονται να φορέσουν το γιλέκο τους ενόψει των εορτών.  

>>> Διαβάστε επίσης: Το διάγγελμα και οι εξαγγελίες Μακρόν <<<

Το διάγγελμα του Μακρόν, ωστόσο, δεν αναμένεται να αυξήσει τη δημοτικότητά του. Είχε κινηματογραφηθεί εκ των προτέρων και είχε διανθιστεί με εκφράσεις που θα μπορούσαν να ειπωθούν από προηγούμενους Προέδρους της Πέμπτης Δημοκρατίας, όπως ο Ντε Γκολ. Δεν θα φέρει τον πρώην τραπεζίτη της Rothschild πιο κοντά στα δύο τρίτα των Γάλλων, που τον θεωρούν «αλαζόνα». 

Όμως οι συζητήσεις για παραίτησή του ή για διάλυση της Εθνοσυνέλευσης είναι υπερβολικά πρώιμες. Ο Μακρόν διατηρεί την κοινοβουλευτική πλειοψηφία και οι διαδηλώσεις δεν έχουν προκαλέσει εθνικό αδιέξοδο ακόμη. Την ίδια στιγμή, οι αντίπαλοί του στην άκρα αριστερά και στην άκρα δεξιά δεν έχουν βρει ακόμη έναν κοινό σκοπό ούτε κέρδισαν μέλη από τα κίτρινα γιλέκα. 

Η υπόσχεση για περισσότερες δαπάνες και η λαϊκιστική προσέγγιση θα προκαλέσουν προβληματισμό σε άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και ειδικά τη Ρώμη, η οποία θα λατρέψει την νεαποκτηθείσα βούληση του Μακρόν να αγνοήσει τα όρια ελλείμματος που επιβάλλουν οι Βρυξέλλες. Όμως υπάρχει, ακόμη, ισχυρή πιθανότητα, να δοθεί χώρος στη Γαλλία από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τους δανειστές της. 

Το έλλειμμα αναμενόταν κοντά στο 3% του ΑΕΠ για του χρόνου, πριν να πέσει ξανά σε κάτω από 2%. Πιθανότητα τώρα θα είναι περίπου 0,5% υψηλότερο, σύμφωνα με τον γαλλικό Τύπο. Εάν αυτό είναι το τίμημα για την προστασία των προηγούμενων μεταρρυθμίσεων του Μακρόν, τότε αξίζει, σύμφωνα με τον οικονομολόγο της Bank of America-Merrill Kynch Gilles Moec. 

>>> Διαβάστε ακόμη: Πως αντιδρά η Ρώμη και τι ζητεί από την Κομισιόν <<<

Το μεγαλύτερο ερώτημα, όμως, είναι κατά πόσον η φωτιά των μεταρρυθμίσεων του Μακρόν έσβησε από τα κίτρινα γιλέκα. Η απειρία και ο εφησυχασμός της κυβέρνησής του, οδήγησαν στην χρησιμοποίηση πολιτικού κεφαλαίου για να σιγουρευτούν ότι δεν θα ανατραπούν και οι προηγούμενες μεταρρυθμίσεις τους. Η αναδιοργάνωση που επιδιώκει ο Μακρόν στην αγορά εργασίας, παραλληλίζεται από τον Felix Huefner της UBS με τις μεταρρυθμίσεις του Gerhard Schroeder στη Γερμανία στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, οι οποίες αντιμετωπίστηκαν με διαμαρτυρία αλλά βοήθησαν τις εξαγωγές και την οικονομία. 

Και το πιο πιθανόν είναι πως οι επενδυτές και οι επιχειρηματίες θα είναι ευχαριστημένοι εάν ο Μακρόν μείνει πιστός σε ζητήματα όπως η μειωμένη φορολογία στον πλούτο και στις επιχειρήσεις. Παρά ταύτα, είναι δύσκολο να προχωρήσουν το 2019 οι προγραμματισμένες αλλαγές στο συνταξιοδοτικό και οι ιδιωτικοποιήσεις, χωρίς αυξημένη αντίσταση. Στην προσπάθειά του να σώσει την Προεδρία του από την κατάρρευση, ο Μακρόν πάτησε γερά το φρένο. Μπορεί να μην καταφέρει να αυξήσει ξανά ταχύτητα.