Opinion: Ο Τύπος είναι εχθρός μόνο των ψεμάτων, κ. Τραμπ

Αποκάλεσε επανειλημμένα τους δημοσιογράφους «εχθρούς του λαού», τοποθετώντας το 80% του Τύπου σε αυτή την κατηγορία

Ο Πρόεδρος Τραμπ δεν διαβάζει ούτε μελετά ιστορία. Άρα είναι πιθανόν πως δεν γνωρίζει για τους νόμους Alien and Sedition. Θα τους λάτρευε. Ήταν μια σειρά ντροπιαστικών μέτρων, επί προεδρίας Τζον Άνταμς το 1798, τα οποία σχεδιάστηκαν, εν μέρει, για να αποσιωπήσουν μη φιλικούς δημοσιογράφους. Ο Τραμπ αποτελεί τη μεγαλύτερη απειλή για τον ελεύθερο Τύπο, τουλάχιστον από την εποχή του Ρίτσαρντ Νίξον. Χλευάζει οποιαδήποτε ιστορία δεν τον εξυμνεί ως «fake news». Έχει επανειλημμένα αποκαλέσει τους δημοσιογράφους «εχθρούς του λαού», τοποθετώντας το 80% του Τύπου σε αυτή την κατηγορία. 

Η κυβέρνησή του εισηγήθηκε να την αύξηση των τελών ταχυδρομείου, μετά την επίθεση του Τραμπ στην Amazon, την οποία έθεσε στο στόχαστρο επειδή δεν συμπαθεί τον CEO της και ιδιοκτήτη της Washington Post Jeff Bezos. Έχει μετατρέψει σε όπλο το Υπουργείο Δικαιοσύνης, έτσι ώστε να διασυνδέονται ο τρόπος δημοσιογραφικής κάλυψης των γεγονότων και οι εγκρίσεις για συγχώνευση ΜΜΕ. Έχει απειλήσει να αλλάξει τους νόμους για τον λίβελο, ώστε να δυσκολέψει το ξεμπρόστιασμα δημόσιων αξιωματούχων. Όλα αυτά έχουν ως στόχο τον εκφοβισμό και την απονομιμοποίηση της κάλυψης των σκανδάλων του Τραμπ.  

>>> ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΡΕΥΝΕΣ & ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ ΤΗΣ BRIEF <<<

Έχει φτάσει στο σημείο να εισηγηθεί την ακύρωση του τηλεοπτικού προγράμματος «Saturday Night Live», το οποίο τον κοροϊδεύει. Την ίδια στιγμή υπήρξε αδιάφορος για τον φόνο του δημοσιογράφου της Washington Post Jamal Khashoggi από πράκτορες της Σαουδικής Αραβίας, που διασυνδέεται με τον διάδοχο του θρόνου Πρίγκιπα Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν. 

Ο Τύπος δεν πρέπει να επιτρέψει τον εκφοβισμό του ή να μπει στον πειρασμό να συμπεριφερθεί όπως ο Τραμπ. Η ελευθεροτυπία στης ΗΠΑ δεν υπήρξε ποτέ πιο σημαντική. Οι δημοσιογράφοι σε όλο τον κόσμο απειλούνται, φυλακίζονται και δολοφονούνται. Η Επιτροπή για την Προστασία των Δημοσιογράφων ανέφερε ότι πέρσι σκοτώθηκαν 53 δημοσιογράφοι και φυλακίστηκαν 251, επίπεδα ανάμεσα στα υψηλότερα που καταγράφηκαν ποτέ. 

Ο ηγέτης της χώρας που έχει τιμήσει περισσότερο την ελευθερία του Τύπου και την ενέταξε στο Σύνταγμά της, τώρα βοηθά και υποστηρίζει ορισμένους από τους πιο αιμοσταγείς ηγέτες του κόσμου. Έχουν, μάλιστα, υιοθετήσει και τη ρητορική του. Ο ισχυρός άνδρας των Φιλιππινών Rodrigo Duterte κατηγόρησε ένα επικριτικό μέσο ως «πηγή fake news». Ο δικτάτορας της Συρίας Μπασάρ Αλ-Άσαντ έχει δηλώσει πως «ζούμε στην εποχή των fake news». Ο Πρόεδρος της Πολωνίας, που είναι εναντίον του Τύπου, ευχαρίστησε τον Ντόναλντ Τραμπ για τη συμβολή του στον αγώνα κατά «της δύναμης των fake news» και επανέλαβε την κριτική του για τις «ελίτ». Το ρωσικό Υπουργείο Εξωτερικών πέρσι ίδρυσε «τμήμα fake news». (Ο Ιωσήφ Στάλιν είχε αποκαλέσει τον Τύπο «εχθρό του λαού», μια φράση που χρησιμοποιήθηκε από τον Mao Zedong και τους προπαγανδιστές του Αδόλφου Χίτλερ).  

Εσωτερικά αυτό έχει διχαστικό και δηλητηριώδες αποτέλεσμα. Διδάσκω ένα μάθημα στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβανία, και ένας φοιτητής πέρασε μία εβδομάδα βλέποντας ανά ώρα Fox News και MSNBC. Η απόκλιση ήταν πολύ μεγαλύτερη από μία απλή διαφορά κλίσης. Υπήρχαν διαφορετικοί κόσμοι στις ειδήσεις. Το φαινόμενο αυτό παίζει με τον ισχυρισμό του Τραμπ ότι όλη ειδησεογραφική κάλυψη έχει πολιτικά κίνητρα. 

Ο συστημικός Τύπος, υπό την Washington Post και τη New York Times, έχει κάνει καλή δουλειά στην κάλυψη των σκανδάλων του Τραμπ. (Ο συνάδελφός μου στο Bloomberg Opinion Timothy L. O’ Brien, συγγραφέας της βιογραφίας του Τραμπ το 2005, υπήρξε ιδιαίτερα επίμονος).  Τον Οκτώβριο του 2016, με την σχεδόν σίγουρη νίκη της Χίλαρι Κλιντον στις προεδρικές του Νοεμβρίου, η Times αποτραβήχτηκε σε ό,τι αφορά στις κατηγορίες για δεσμούς μεταξύ του Τραμπ και Ρώσων αξιωματούχων, για επηρεασμό των προεδρικών εκλογών. Τα τελευταία δύο χρόνια κάλυψε την απόσταση, με επιθετική κάλυψη και μεγάλες αποκαλύψεις για τις διασυνδέσεις Τραμπ-Ρωσίας. 

Η Post προχωρούσε βήμα-βήμα, ξεκινώντας στην αρχή με τον πρώτο σύμβουλο εθνικής ασφάλειας του Τραμπ Michael Flynn και τον πρώτο του Γενικό Εισαγγελέα Jeff Sessions. Ο Flynn έχει έκτοτε παραδεχθεί πως έλεγε ψέματα για τις επαφές του με Ρώσο αξιωματούχο. Ο Sessions απολύθηκε μετά που ο Τραμπ έκανε επανειλημμένα παράπονα για την άρνησή του να κυριαρχεί σε ομοσπονδιακές έρευνες. 

Ένα τεράστιο κενό στις δυνάμεις του Τύπου της Ουάσινγκτον είναι ο χαμός του Tim Russert, πριν από δέκα χρόνια, ενός εξαιρετικού τηλεοπτικού δημοσιογράφου. Θα ήταν εφιάλτης γι’ αυτόν τον Πρόεδρο. 

Ας ελπίσουμε πως τα ΜΜΕ θα διατηρήσουν την πίεση. Ο Τραμπ εξειδικεύεται στην εκμετάλλευση της ελλειμματικής προσοχής των μέσων, κάτι που τον βοηθά να λέει ψέματα. «Ένα ξεκάθαρο ψέμα πρέπει να αποκαλείται ένα ξεκάθαρο ψέμα κάθε φορά και να βρίσκεται ψηλά στο κείμενο», είπε η Jill Abramson, πρώην αρχισυντάκτρια της Times. Ανησυχεί, επίσης, για την ικανότητα του Τραμπ να δημιουργεί αντιπερισπασμούς. «Ο Τύπος πολύ συχνά εγκλωβίζεται στο τσίρκο», εξήγησε η Abramson, της οποίας το βιβλίο «Έμποροι της αλήθειας», για την σύγχρονη βιομηχανία των ΜΜΕ και αυτό που αποκαλεί «άνευ προηγουμένου πόλεμο» του Τραμπ στον Τύπο, θα κυκλοφορήσει αυτόν τον μήνα. «Ως αποτέλεσμα, εξαιρετικές ιστορίες, όπως οι αποκαλύψεις της Times για τις φορολογικές απάτες του Τραμπ, λαμβάνουν περιορισμένη προσοχή». 

>>> ΟΛΗ Η ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ BRIEF ΜΕ ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ <<<

Η σημασία ενός σθεναρού Τύπου δεν πρέπει να αποτελεί θέμα συζήτησης. Και ακόμα και οι συντηρητικοί πλέον επικρίνουν τις τακτικές του Τραμπ. «Η επιστράτευση αδρανών απειλών για την κατάπνιξη της κριτικής, διαβρώνει τους δημοκρατικούς μας θεσμούς», δήλωσε ο απερχόμενος Ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής της Αριζόνα  Jeff Flake. Ο Δημοκρατικός γερουσιαστής του Βερμόντ Pat Leachy είπε ότι οι Αμερικάνοι που θεωρούν σημαντική την Πρώτη Τροπολογία, πρέπει να τρομάζουν. 

Σίγουρα όλοι οι Πρόεδροι και οι περισσότεροι πολιτικοί παραπονιούνται για την κάλυψη από τον Τύπο, συγχύζοντας συνήθως το δίκαιο με την ευνοϊκή μεταχείριση και το άδικο με το αντίστροφο. Ορισμένες φορές έχουν δίκαιο. Όμως ο Τραμπ διαφέρει. Υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ της συνήθους πολιτικής συμπεριφοράς και των κυνικών του ψεμάτων. Οι περισσότεροι Πρόεδροι σέβονται τα πολιτικά και  νομικά όρια των αποδεκτών προσπαθειών αντιμετώπισης μη φιλικών ΜΜΕ. Ο Τραμπ περιφρονεί τα όρια.  Γωνιασμένος, θα αυξήσει τις επιθέσεις του και θα προσπαθήσει να ανταποδώσει. Και όπως με όλους τους νταήδες, η αποτελεσματική απάντηση είναι να είσαι ψύχραιμός και επιθετικός. 

Albert R. Hunt