Οι μεγάλες εταιρείες έκαναν αρκετές γκάφες δημοσίων σχέσεων το 2018, συμπεριλαμβανομένης της εκστρατείας της Lockheed Martin, που άθελά της προκάλεσε εικόνες που έδειχναν πως τα προϊόντα της χρησιμοποιούνται για να σκοτώσουν παιδιά, όπως και της παραδοχής της Under Armour ότι πλήρωσε για επισκέψεις μελών του προσωπικού σε στριπτιζάδικα. Παρά τις πολλές επιλογές, αυτά είναι τα πέντε χειρότερα εταιρικά φιάσκο: 

1. Η σιωπή του Facebook για την παραβίαση δεδομένων
Ο γίγαντας των κοινωνικών δικτύων επέλεξε να παραμείνει σιωπηλός, παρόλο που ήξερε για τρία χρόνια ότι η Cambridge Analytica –η συμβουλευτική εταιρεία που προσέλαβε ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ για την εκστρατεία του το 2016- απέκτησε ακατάλληλη πρόσβαση στις πληροφορίες εκατομμυρίων ατόμων. Έκτοτε, η εταιρεία πάει από παραπάτημα σε παραπάτημα, από την αποτυχία να εκδώσει άμεσα ανακοίνωση από τον CEO Mark Zuckerberg, όταν το Facebook τελικά παραδέχθηκε τι έγινε, μέχρι την πρόσληψη μιας σκοτεινής εταιρείας για να διερευνήσει τους επικριτές του. Την Τρίτη, το Facebook βρέθηκε και πάλι στο επίκεντρο, όταν η New York Times έγραψε ότι μοιράστηκε ακόμη περισσότερα προσωπικά δεδομένα χρηστών με εξωτερικές εταιρείες, από ό,τι παραδέχθηκε προηγουμένως.  

Το ηθικό της ιστορίας: Όπως εξήγησα και τότε που πρωτοέγιναν γνωστά τα γεγονότα, η πιο αποτελεσματική στρατηγική σε μία κρίση είναι η παραδοχή, αφού η αλήθεια πάντα λάμπει. Οι οργανισμοί, ακόμη και οι κυβερνήσεις, πρέπει να παραδέχονται όσο πιο γρήγορα γίνεται. Οι εταιρείες πρέπει να εξηγούν τι έγινε με τους δικούς τους όρους και να ξανακερδίζουν την εμπιστοσύνη με το να δείχνουν πως έχουν πάρει το μάθημά τους και ανταποκρίνονται άμεσα, αλλάζοντας πορεία. 

>>> ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΡΕΥΝΕΣ & ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ ΤΗΣ BRIEF <<<

2. Όταν η Lockheed Martin ζήτησε από τους ανθρώπους να μοιράσουν φωτογραφίας με τα προϊόντα της
Τον Αύγουστο, η μεγαλύτερη βιομηχανία όπλων του κόσμου, έγραψε στο Twitter: «Έχετε μια φανταστική φωτογραφία από τα προϊόντα μας; Κάντε μας tag στη φωτογραφία σας και μπορεί να την παρουσιάσουμε στους επικείμενους εορτασμούς της #WorldPhotoDay στις 19 Αυγούστου». Η ανταπόκριση ήταν άμεση. Οι άνθρωποι μοιράζονταν φωτογραφίες που έδειχναν τις επιπτώσεις των όπλων της, συμπεριλαμβανομένης μίας με ματωμένα σακίδια της UNICEF, που ανήκαν σε παιδιά που σκοτώθηκαν στην Υεμένη, από μία βόμβα που κατασκεύασε η εταιρεία. Αργότερα η Lockheed Martin διέγραψε το tweet. 

Το ηθικό της ιστορίας: Παρόλο που είναι σημαντικό να εμπλέκονται σε συζητήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, πρώτα πρέπει οι εταιρείες να αντιλαμβάνονται πώς αισθάνονται οι άνθρωποι γι’ αυτές, τα προϊόντα τους και τις πολιτικές τους. Πρέπει να σκέφτονται προσεκτικά τις πιθανές απαντήσεις, πριν να ζητούν περιεχόμενο. 

3. Η Under Armour και οι επισκέψεις υπαλλήλων στα στριπτιζάδικα
Νωρίτερα φέτος, η εταιρεία απέστειλε ένα ηλεκτρονικό μήνυμα στο προσωπικό της, για να τους ενημερώσει ότι δεν μπορούν πλέον να χρεώνουν τις επισκέψεις τους σε στριπτιζάδικα στις εταιρικές κάρτες. Σύμφωνα με την Wall Street Journal, «διευθυντές και υπάλληλοι της εταιρείας αθλητικών ειδών, κατά τη διάρκεια των ετών, περιλαμβανομένου του Προέδρου και CEO Kevin Plank, πήγαιναν με αθλητές και συναδέλφους σε στριπτιζάδικα μετά από εταιρικά ή αθλητικά events και συχνά η εταιρεία πλήρωνε τις επισκέψεις πολλών θαμώνων».

Το ηθικό της ιστορίας: Παρόλο που εταιρεία είχε δίκαιο να τερματίσει αυτή την πρακτική το 2018, το γεγονός ότι την επέτρεπε δείχνει μια εκπληκτική έλλειψη κρίσης. Όμως υπάρχει κάτι ευρύτερο εδώ: Οι διευθυντές πρέπει να αποφεύγουν τον πειρασμό να κάνουν κοινωνικές δραστηριότητες με το προσωπικό, που είναι προσβλητικές ή αποκλείουν κάποια μέλη της ομάδας. Όπως έγραψε η Laura Liswood, πρώην διευθύντρια παγκόσμιας ηγεσίας της Goldman Sachs στο «The Loudest Duck: Moving Beyond Diversity While Embracing differences», εάν ένας διευθυντής παίζει μπάσκετ με τους συναδέλφους του, για παράδειγμα, θα αισθάνεται πιο άνετα με τους αθλητές συναδέλφους του. Και όταν προκύψει η επόμενη ευκαιρία, μπορεί να τείνει να προκρίνει αυτούς τους συναδέλφους για προαγωγή, πιθανόν πάνω από άλλους με καλύτερα προσόντα, επειδή τους γνωρίζει λιγότερο καλά ή επειδή έχει λιγότερους δεσμούς μαζί τους. Για να μπορέσει να το εξισορροπήσει αυτό, ένας διευθυντής πρέπει να βρίσκει τρόπους να μαθαίνει για τα άλλα μέλη της ομάδας, ώστε να έχει την ίδια άνεση με όλους και να γνωρίζει αρκετά για ανθρώπους που δεν είναι παρόμοιοι με τον ίδιο. 

4. Όταν η H&M χρησιμοποίησε ένα μαύρο παιδί για να διαφημίσει φούτερ που έγραφε «Ο πιο cool πίθηκος της ζούγκλας»
Η φωτογραφία  προκάλεσε ευρεία οργή στα κοινωνικά δίκτυα. Η εταιρεία απολογήθηκε γρήγορα και αργότερα απέσυρε το προϊόν. 

Το ηθικό της ιστορίας: Μια πλουραλιστική ομάδα χρειάζεται για να «διαμελίζει» κάθε μήνυμα και εικόνα, ώστε να είναι σίγουροι ότι δεν προσβάλλουν κατά λάθος ανθρώπους από διαφορετικές φυλές, κουλτούρες, φύλα, γενιές και απόψεις. 

>>>Η ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ BRIEF ΜΕ ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ <<<

5. Η δήλωση του διευθυντή μάρκετινγκ της Victoria Secret στο Vogue ότι οι άνθρωποι δεν θέλουν τρανσέξουαλ και μεγάλου μεγέθους μοντέλα 
Ο διευθυντής της εταιρείας εσωρούχων Ed Razek δήλωσε ότι δεν πιστεύει ότι τα τρανσέξουαλ μοντέλα ανήκουν σε ένα fashion show, επειδή «το show είναι μια φαντασίωση». Είπε, επίσης, ότι το 2000 «δοκιμάσαμε να κάνουμε κάτι εξειδικευμένο στην τηλεόραση για μεγαλύτερα μεγέθη. Κανένας δεν ενδιαφέρθηκε γι’ αυτό και συνεχίζουν να μην ενδιαφέρονται». Αργότερα απολογήθηκε για την έλλειψη ευαισθησίας του: Είχαμε τρανσέξουαλ μοντέλα στα castings. Και όπως πολλοί άλλοι, δεν τα κατάφεραν. Αλλά δεν ήταν θέμα φύλου. Θαυμάζω και σέβομαι το ταξίδι τους να αγκαλιάσουν ποιοι πραγματικά είναι. Ο διευθυντής εσωρούχων της εταιρείας, Jan Singer, παραιτήθηκε μερικές μέρες μετά που ξέσπασε το σκάνδαλο. 

Το ηθικό της ιστορίας: Η εταιρεία φαίνεται να μην έχει καταφέρει να κατανοήσει το μήνυμα της Χρονιάς της Γυναίκας. Η σεξουαλικοποίηση των γυναικών και το body shaming δεν έχουν θέση. Παρόλο που οι περισσότεροι άνθρωποι γνωρίζουν ότι πρέπει να αποφεύγουν σχόλια όπως αυτό, είναι αρκετά εύκολο να τα κάνουν θάλασσα με φωτογραφίες και μηνύματα, που υπονοούν την επίκριση των γυναικών στη βάση του σώματός τους, επειδή αυτός ο τρόπος σκέψης είναι τόσο βαθιά χαραγμένος στην κουλτούρα μας. Γι’ αυτό και κάθε ομάδα δημοσίων σχέσεων χρειάζεται ικανά μέλη, που αναζητούν αυτού του είδους τα λάθη και ελέγχουν προσεκτικά τα μηνύματα.