Η δημοκρατία, όπως λέγεται συχνά, εφευρέθηκε στην Ελλάδα -αλλά πρόσφατα η Αθήνα πασχίζει να κάνει την εφεύρεσή της να λειτουργεί καλά. Στις εκλογές που έγιναν την περασμένη Κυριακή, οι ψηφοφόροι έδιωξαν από την εξουσία την αριστερή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, με επικεφαλής τον Αλέξη Τσίπρα, και στράφηκαν στον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη συντηρητική Νέα Δημοκρατία. Δυστυχώς, περαιτέρω απογοήτευση φαίνεται πολύ πιθανή. Ο νέος ηγέτης κληρονομεί προβλήματα που θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να επιλυθούν – και που θέτουν ερωτήματα για την Ευρώπη στο σύνολό της.

>>> ΟΛΗ Η ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ BRIEF ΜΕ ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ <<<

Παρά την τεράστια ύφεση, κατά την οποία το ΑΕΠ έπεσε κατά 25% και τα πραγματικά εισοδήματα πολύ περισσότερο, η ανάπτυξη παραμένει υποτονική – αρκετά αργή, ώστε να κάνει πολλά για ένα ποσοστό ανεργίας 18% και ένα λόγο χρέους προς ΑΕΠ πάνω από 180%. Η αντιμετώπιση αυτής της σοβαρής οικονομικής οπισθοδρόμησης είναι αρκετά δύσκολη. Η επίκληση της ανάγκης για υπομονή κατά τη διάρκεια μιας επίμονα ασθενούς ανάκαμψης θα μπορούσε να είναι ακόμη δυσκολότερη. Η μεγαλύτερη πρόκληση της νέας κυβέρνησης θα είναι να πείσει τους ψηφοφόρους της χώρας ότι η Νέα Δημοκρατία θα ανταποκριθεί στο όνομά της και θα ανταποκριθεί στις ανησυχίες τους. Δεδομένου του παρελθόντος, αυτό δύσκολα μπορεί να θεωρηθεί δεδομένο.

Οι βουλευτικές εκλογές δεν είναι η μόνη έκφραση της λαϊκής γνώμης. Σε τακτά χρονικά διαστήματα, οι διάφοροι λαοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν ερωτηθεί σε δημοψηφίσματα για να στηρίξουν τα επόμενα βήματα προς μια «ολοένα στενότερη ένωση». Οι ψηφοφόροι έχουν επανειλημμένως αντιταχθεί. ξανά και ξανά, η ΕΕ έχει αποδειχθεί ασεβής σε αυτή τη στάση. Αυτό συνέβη στη Δανία, τη Γαλλία, την Ιρλανδία και τις Κάτω Χώρες – αλλά ένα από τα πιο εντυπωσιακά παραδείγματα αναζήτησης, και στη συνέχεια αγνόησης, των απόψεων των ψηφοφόρων ήταν η Ελλάδα. Το 2015 οι ψηφοφόροι ρωτήθηκαν εάν οι προϋποθέσεις διάσωσης που επέβαλε η λεγόμενη τρόικα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου ήταν αποδεκτές.

Οι ψηφοφόροι είπαν όχι, και το έκαναν κατηγορηματικά: το 61% ψήφισε υπέρ της σύστασης της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ να απορρίψει τους όρους. Μέσα σε 24 ώρες ο Τσίπρας είχε συνομιλίες με κόμματα που είχαν υποστηρίξει την ψήφο υπέρ του «ναι» και προσχώρησε στα αιτήματα της τρόικας. Σε αυτή τη σειρά των γεγονότων ο Γιάνης Βαρουφάκης παραιτήθηκε από υπουργός Οικονομικών λέγοντας: «Απόψε είχαμε το περίεργο φαινόμενο μιας κυβέρνησης να ανατρέψει τη βάση της». Μια εβδομάδα αργότερα, η ελληνική κυβέρνηση δέχθηκε ένα πακέτο διάσωσης που απαιτούσε ακόμη μεγαλύτερες περικοπές των συντάξεων και φορολογικές αυξήσεις από το σχέδιο που οι ψηφοφόροι είχαν μόλις απορρίψει.

>>> ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΡΕΥΝΕΣ & ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ ΤΗΣ BRIEF <<<

Ο εξαιρετικά κριτικός λόγος του Βαρουφάκη για όλα αυτά αφορά σε γεγονότα που έλαβαν χώρα μετά την αποχώρησή μου ως κυβερνήτης της Τράπεζας της Αγγλίας – αλλά επιτρέψτε μου να πω ότι είναι αλήθεια. Η άρνηση να αναγνωριστεί ότι το χρέος της Ελλάδας δεν ήταν βιώσιμο και η αποτυχία του ΔΝΤ και άλλων να το κάνουν αυτό κοινό τόπο, επέβαλε ένα βαθμό λιτότητας που προκάλεσε μια κάμψη ακόμη χειρότερη από τη Μεγάλη Ύφεση στις Ηνωμένες Πολιτείες τη δεκαετία του 1930.

του Mervyn King