Την κατάσταση που επικρατεί στην Ευρώπη ως προς την ανάπτυξη εθνικών στρατηγικών για τη ποδηλασία εξετάζει έκθεση της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Ποδηλατιστών (ECF), με φόντο την αυξανόμενη βαρύτητα που δίνεται διαρκώς στους «πράσινους», φιλικούς προς το περιβάλλον αλλά και ωφέλιμους για την υγεία τρόπους μεταφοράς.

Όμως αναφέρεται στο προοίμιο της έκθεσης, «μια εθνική στρατηγική για το ποδήλατο αποτελεί ένα κρίσιμο εργαλείο πολιτικής για τις χώρες προκειμένου να αναπτύξουν και να αυξήσουν τη χρήση του ποδηλάτου σε εθνικό επίπεδο, με όλες τις θετικές επιπτώσεις που αυτό δημιουργεί, όπως καθαρότερος αέρας, υγιέστεροι και πιο ευτυχισμένοι πολίτες, πιο βιώσιμες πόλεις και κωμοπόλεις, καλύτερη συνδεσιμότητα της υπαίθρου και πιο ζωντανές τοπικές οικονομίες. Οι εθνικές στρατηγικές για το ποδήλατο είναι επίσης καθοριστικές, αν ο κόσμος θέλει να μειώσει γρήγορα και αποτελεσματικά τις εκπομπές των μεταφορών και να αποφύγει τις χειρότερες συνέπειες της κλιματικής κρίσης.»

Μακριά από τον στόχο
«Με την έγκριση του πανευρωπαϊκού γενικού σχεδίου για την προώθηση της ποδηλασίας τον Μάιο του 2021, υπό την ομπρέλα του ΠΟΥ και της Οικονομικής Επιτροπής του ΟΗΕ για την Ευρώπη, 54 χώρες στην πανευρωπαϊκή περιοχή δεσμεύονται πλέον πολιτικά να αναπτύξουν και να εφαρμόσουν μια εθνική στρατηγική για την ποδηλασία έως το 2030. Όμως, με δεδομένα από 47 ευρωπαϊκές χώρες, η ανάλυση της ECF δείχνει ότι οι περισσότερες χώρες έχουν πολύ δρόμο να διανύσουν για να πετύχουν αυτόν τον στόχο.»

«Η ανάπτυξη μιας εθνικής στρατηγικής για την ποδηλασία δεν είναι ένα νέο μέσο πολιτικής. Οι Κάτω Χώρες την “εφηύραν” το 1990, ακολουθούμενες από τη Γερμανία το 2002 και την Τσεχική Δημοκρατία το 2004. Ωστόσο, οι μισές από τις ευρωπαϊκές χώρες δεν έχουν εφαρμόσει ποτέ στρατηγική για την ποδηλασία ή παρόμοιο έγγραφο πολιτικής.

»Από τις 47 χώρες, οι 23 έχουν υιοθετήσει κάποια στιγμή μια εθνική στρατηγική για την ποδηλασία. Οι στρατηγικές για το ποδήλατο ισχύουν σήμερα μόνο σε 13 από αυτές τις χώρες, ενώ έχουν λήξει και συνεπώς χρειάζονται επικαιροποίηση σε δέκα, συμπεριλαμβανομένης της Δανίας που έχει παράδοση στην ποδηλασία. Από τις υπόλοιπες 24 χώρες που αναλύονται στην έκθεση, μόνο πέντε βρίσκονται επί του παρόντος στη διαδικασία ανάπτυξης μιας τέτοιας στρατηγικής για πρώτη φορά.

Απαιτούνται μέτρα επειγόντως

Όπως εξηγείται, «για να επιτευχθεί ο στόχος του γενικού σχεδίου για το 2030, να μειωθούν οι εκπομπές από τις μεταφορές και να αξιοποιηθούν τα πολλά κοινωνικά οφέλη της ποδηλασίας, πολλές χώρες πρέπει να ξεκινήσουν επειγόντως τη διαδικασία ανάπτυξης ή ανανέωσης της εθνικής τους στρατηγικής για την ποδηλασία. Οι περισσότερες από τις χώρες που δεν είχαν ποτέ τέτοια στρατηγική – και δεν βρίσκονται επί του παρόντος στη διαδικασία ανάπτυξης μιας τέτοιας στρατηγικής – βρίσκονται στα Βαλκάνια, την Ανατολική Ευρώπη και τον Καύκασο.

Η θέση της Ελλάδας

Σημειώνεται ότι η Ελλάδα μαζί με την Ιταλία, τη Σλοβενία, την Ουκρανία και τη Σερβία συγκαταλέγονται στον κατάλογο των χωρών που ανέπτυξαν πρόσφατα το πρώτο εθνικό σχέδιο για την ποδηλασία.

Στο «κόκκινο», δηλαδή στη χωρία των κρατών που δεν έχουν λάβει καμία μέριμνα για την ανάπτυξη της ποδηλασίας, περιλαμβάνεται το σύνολο των χωρών των Βαλκανίων πλην της Ελλάδας, της Σλοβενίας και της Σερβίας, η Τουρκία, η Μολδαβία, η Ρωσία, η Λευκορωσία, η Πολωνία, η Εσθονία, η Λιθουανία, αλλά και η Ελβετία και η Ισλανδία.

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ  ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ