ΓΡΑΦΕΙ Ο
ΜΑΡΙΟΣ ΑΔΑΜΟΥ

Ολοένα και αυξάνονται χρόνο με τον χρόνο οι εκούσιες εκκαθαρίσεις εταιρειών, με αποτέλεσμα την τελευταία δεκαετία (2011-2020) ο αριθμός όσων κήρυξαν πτώχευση να φθάσει τις 19.023.

Μάλιστα, η τάση των τελευταίων ετών συνεχίστηκε και το 2020, αφού, σύμφωνα με στοιχεία της Υπηρεσίας Αφερεγγυότητας τα οποία εξασφάλισε και αναλύει η Brief, πέρσι οι εκούσιες εκκαθαρίσεις εταιρειών ανήλθαν στις 2.235 σε σχέση με 2.097 το 2019, σημειώνοντας αύξηση της τάξεως του 6,6%.

Σε σχέση, δε, με το 2011 οι εκούσιες εκκαθαρίσεις είναι υπερδιπλάσιες (αύξηση 127,8%), αφού τότε καταγράφηκαν 981 πτωχεύσεις εταιρειών. 

>>> Ροή Ειδήσεων Brief – Επιλεγμένο περιεχόμενο <<<

Πάντως, βάσει των ίδιων στοιχείων, οι περισσότερες εκούσιες εκκαθαρίσεις εταιρειών της τελευταίας δεκαετίας καταγράφηκαν το 2017, χρονιά κατά την οποία έφθασαν τις 2.497.

Στον πίνακα που ακολουθεί φαίνεται ο αριθμός των εκούσιων εκκαθαρίσεων εταιρειών ανά έτος από το 2011 έως το 2020:

Μείωση 96% στις πτωχεύσεις φυσικών προσώπων
Την ίδια ώρα, και σε αντίθεση με τις εταιρείες, οι πτωχεύσεις φυσικών προσώπων (πολιτών) ακολουθούν πτωτική πορεία.

Σύμφωνα με τα στοιχεία, καθόλη τη διάρκεια του 2020 εκδόθηκαν 31 Διατάγματα Παραλαβής/Πτώχευσης σε σχέση με 38 το 2019, παρουσιάζοντας μείωση 18,4%.

Σε σχέση, δε, με το 2011, χρονιά κατά την οποία πτώχευσαν 849 φυσικά πρόσωπα, η μείωση είναι αρκετά μεγαλύτερη και φθάνει το 96,3%.

>>> Οι οικονομικές εξελίξεις σήμερα <<<

Πάντως, αξίζει να αναφερθεί πως, από το 2011 έως το 2020 πτώχευσαν συνολικά 2.154 φυσικά πρόσωπα.

Στον πίνακα που ακολουθεί φαίνεται ο αριθμός των φυσικών προσώπων που πτώχευσαν ανά έτος από το 2011 έως το 2020:

Η αλλαγή της νομοθεσίας
Αξίζει, εξάλλου, να αναφερθεί πως η δραστική μείωση στον αριθμό των πτωχεύσεων φυσικών προσώπων σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στην τροποποίηση του «περί Πτωχεύσεως Νόμου» το 2015.

Σύμφωνα με την Υπηρεσία Αφερεγγυότητας, στόχος της τροποποίησης ήταν o εκσυγχρονισμός της πτωχευτικής διαδικασίας µε τελικό στόχο την παροχή ευκαιρίας για μια νέα αρχή σε µη βιώσιμους χρεώστες, καθώς και την υιοθέτηση απλούστερων διαδικασιών, η εφαρμογή των οποίων συνεπάγεται λιγότερες καθυστερήσεις. 

Η κυριότερη τροποποίηση αφορούσε στην απαλλαγή του πτωχεύσαντα από τις οφειλές του μετά την πάροδο τριών ετών από την έκδοση του διαταγμάτος πτώχευσης. 

Σημειώνεται, δε, πως με την διαδικασία πτώχευσης που ίσχυε πριν την τροποποίηση, εκδιδόταν διάταγμα παραλαβής και τα περιουσιακά στοιχεία του πτωχεύσαντος τοποθετούνταν στην κατοχή του Επίσημου παραλήπτη, αλλά στη συνέχεια απαιτείτο επίσης διάταγμα πτώχευσης για να εξουσιοδοτηθεί ο επίσημος παραλήπτης στο να προχωρήσει στη ρευστοποίηση της περιουσίας. 

>>> Ροή Ειδήσεων Brief – Επιλεγμένο περιεχόμενο <<<

Με την τροποποιητική νομοθεσία η διαδικασία των δύο σταδίων έχει απαλειφτεί: κατόπιν διατάγματος κήρυξης πτώχευσης, ο επίσημος παραλήπτης καθίσταται ο άμεσος νόμιμος ιδιοκτήτης όλων των περιουσιακών στοιχείων, µε εξουσία να τα διαθέσει χωρίς περαιτέρω συμμετοχή από το δικαστήριο (εκτός από τις περιπτώσεις της υποθηκευμένης περιουσίας). 

Μετά την έκδοση του διατάγματος πτώχευσης, δύναται, ακόμη, να διορίζεται ως διαχειριστής της περιουσίας του πτωχεύσαντα πέραν του επίσημου παραλήπτη και ιδιώτης διαχειριστής πτώχευσης, ο οποίος μπορεί να διοριστεί από τους πιστωτές ή από τον επίσημο παραλήπτη από κατάλογο, αλλά εκ περιτροπής.